Een gewone dag

Eindelijk weer een dag dat alles normaal was. Geen jarige joppen, geen verhuizers, geen mega-chaos. Een gewone dag. Giel naar school. Gerwin naar het werk. En ik lekker thuis met de meiden. Met een echt kopje Douwe Egberts en een stroopwafel. Mmmmm.
En toen Giel weer thuis was hadden we een gezellig momentje. Dit neem ik even op, dacht ik.



En verder is Gerwin druk geweest met grasmaaien. We hoorden al een paar dagen overal grasmaaiers om ons heen, en daar werden we wat nerveus van. Het gazon is hier erg belangrijk, dus wij willen niet met een verlopen grasveldje achterblijven. Maar hij is weer netjes, voorlopig...

5!

Vanochtend om 10 over 6 stond hij bij ons bed en was klaar voor zijn kadootjes. Zucht, maar zo herkenbaar. Nog half in slaap mompelde ik dat hij wel mocht gaan zoeken. En dat heeft hij gedaan, maar om half 7 had hij nog steeds niks gevonden en vonden wij ook wel dat het tijd werd om de kadootjes erbij te pakken. Ze lagen ´gewoon´ onder ons bed. Samen met de meiden werden de kadootjes in razend tempo uitgepakt. Ook zaten er wat kadootjes bij uit Nederland. En een paar mooie tekeningen van Loes.






Helaas moest er gewoon naar school gegaan worden, maar na school hadden we een skype-afspraak met opa en oma. En zij waren erbij toen er kaarsjes werden uitgeblazen en taartjes werden gegeten.
En ook waren er een stuk of 5 kaartjes precies op tijd. En deze hieronder was toch wel favoriet (met dank aan A en A). Ik moest beloven dat hij op mijn blog zou komen.
Morgen zal ik hem het bewijs laten zien, maar nu ligt hij met zijn hoofd vol kadootjes in bed. Slaap lekker, grote vent van mij!

Patatjusch en Hamslurper (op zijn Fiens)

Zoals de meesten wel weten is het morgen Giels verjaardag. En omdat het dan een gewone werk/schooldag is mocht Giel vandaag zeggen waar hij wilde eten. 3x raden. We hebben geprobeerd om hem op andere gedachten te brengen, maar meneer hield vol. Hij had hier dan ook een goede reden voor. Hij wilde dat zijn zussen voor zijn verjaardag ook een kadootje kregen. Dat is dan weer typisch Giel. Hij vind niets leuker dan Fien dwars zitten, maar als het er op aankomt is hij dol op zijn zussen!

Het huis is inmiddels op orde. Het moet alleen hier en daar nog wat worden aangekleed. Een tapijt voor in de eetkamer, een tafeltje voor in de hal, een lamp in de woonkamer en een mooi dekbed voor in de masterbedroom (onze slaapkamer). We hadden geen zin meer om helemaal naar Chicago te rijden. En het leek ons verstandig om nog even rustig te kijken wat we nog precies nodig zijn. Misschien volgend weekend. Maar nu maken we ons op voor de week waarin onze zoon alweer 5 wordt.

Het schiet mooi op

We zijn vandaag flink aan de gang geweest met alle dozen en we zijn er bijna. Zelfs de kelder ziet er met wat meubels (en héééél veel speelgoed) knus uit. Het grote probleem is nu een plekje vinden voor al onze mooie spullen en snuisterijen. Zondag gaan we waarschijnlijk naar Chicago (Ikea en CB2) op zoek naar opbergmeubelen en lampen. En dan zal ik eens wat foto's maken en laten zien hoe het er hier uitziet.
Ook zijn we nog cadeuatjes wezen kopen voor Giel, want onze knul wordt maandag al weer 5.
En tussen alle drukte door had ik nog tijd om een eekhoorntje te filmen, die lekker aan het lunchen was bij het vogelvoerhuisje. Even geen Joep buiten, dus dat kan even, moet het beestje gedacht hebben.



Joep doet het trouwens heel goed in de tuin. Hij blijft keurig binnen de grens. Als de postbode voor aan de straat stopt, blaft hij soms, maar dat is het. We zien hem amper meer binnen. En als hij even binnenkomt, is het een streep naar het toilet om wat te drinken. Hmmm ja, een aandachtspuntje. Wordt aan gewerkt!
Gerwin kwam thuis met het perfecte kado! Een fles Ariel wasmiddel. Alleen voor speciale gelegenheden?
Zo nog even een brood bakken voor morgenvroeg en dan lekker onderuit op de bank. Fijn weekend allemaal!

Simpel genieten

Gewoon simpel genieten van het feit, dat we weer compleet zijn. Dat ons huis langzaamaan steeds meer ons huis begint te worden. En simpel genieten van de eerste was die ik buiten aan de lijn heb hangen. Een beetje scheef nog, maar ik heb de draaimolen ergens in de grond gewurmd. Ik zou er ook nog niet teveel aan trekken, maar de was hangt. En het droogt! En als ik het dan vanavond binnen haal dan ruikt het héérlijk. Simpel, maar ik wordt er blij van.

En daar was ik weer!

En wat een week heb ik gehad!
Murphy's Law houd ons stevig in zijn greep. Want het was de bedoeling dat Gerwin afgelopen zondag thuis zou komen, maar helaas een vulkaan in Ijsland gooide roet in het eten. Niks geen hubbie op zondag en maandag stonden de verhuizers voor de deur. Gelukkig waren de collega's van Gerwin bereid om mij te komen helpen. Ook was er een collega van Gerwin uit NL hier, die ook al terug had gemoeten, maar zij zat ook vast. En ze zou donderdag in ondertrouw gaan! Ze heeft het inmiddels uitgesteld, maar het ziet er naar uit dat ze morgen terug kan. En..., dat Gerwin morgen eindelijk weer thuis komt.
Maar goed, gisteren dus de verhuizers! Om 9 uur stonden er twee verhuizers aan de deur en Chris, Angelo, Brad en Evelynn (Deze laatste uit NL). Ze wilden allemaal helpen, maar veel konden we niet doen. De verhuizers sjouwden met alles en veel wat er uitgepakt moest worden moeten we toch zelf doen. Dus na een uurtje zijn Brad en Angelo weer naar kantoor gegaan en bleven wij dames over. En het was erg gezellig. Ik kreeg weer helemaal energie van een paar volwassen mensen om me heen om mee te kletsen.
Toen de verhuizers om 2 uur weg gingen moesten we nog een Ikea bed in elkaar zetten, want nieuwe meubelen werden niet in elkaar gezet door de verhuizers. Met drie meiden (en na een middagdutje 5) zijn we de hele middag bezig geweest om het bed in elkaar te zetten, maar het is gelukt!
Lori (ook een collega) had voor ons gekookt en kwam dat rond zessen brengen. Met zijn allen rond de nieuwe eettafel.
Rond 8 uur zijn Chris en Evelynn vertrokken en daarna snel de kinderen naar bed en lekker de nieuwe bank uit proberen. En 's avonds lekker op mijn eigen matras met eigen beddegoed, ruikend naar mijn Ariel wasmiddel. Ik heb heerlijk geslapen!
En vandaag had ik besloten de boel de boel te laten. Giel thuis gehouden en met Evelynn afgesproken om naar de dierentuin te gaan. Ik zou haar oppikken op kantoor en daar werden we meegevraagd voor een diner bij de pizzaria. Dus lekker naar de dierentuin, picknicken aan het meer, nog even naar de shoppingmall en daarna met alle vrouwlijke collega's lekker uit eten. Heerlijk! Ik kan er weer tegen aan. Heb lekker mijn zinnen verzet en nu merk ik dat ik heel erg aan toe was.
En dan nog iets wat ik vorige week beleefd heb. Ik zat 's avonds op de bank en wilde net naar bed gaan. Ik keek op dat moment naar buiten en zag dat het nog heel erg licht was. Net als bij een flinke bliksemflits. En toen zag ik een gigantische vuurbal. Mijn gedachte was een neerstortend vliegtuig. Ik rende het dek op, maar toen was de vuurbal weg. Geen knal, geen ronkende motoren, niets! Ik begreep er niks van. Een ufo? Ben nog naar de andere kant van het huis gelopen, maar er was niks meer te zien en niks meer te horen. En de volgende dag zag ik onderstaand filmpje op het journaal. Het beeld is bijna hetzelfde als wat ik door het raam zag. Een meteoriet!



En nu maar hopen dat Gerwin morgen echt thuis komt, dan kunnen we beginnen met uitpakken!

...

...want Gerwin gaat voor een weekje terug naar Nederland. En aangezien onze spullen (en dus mijn eigen computer) er nog niet zijn kan ik even niet bloggen.
Maar ik laat julie niet zonder een laatste berichtje achter.
Laat ik even terug gaan naar onze spullen, want als alles goed blijft gaan, en daar gaan we maar gewoon vanuit, komen onze spulletjes maandag 19 april eindelijk hier. Kunnen we eindelijk ophouden met 'kamperen' en echt gaan wonen. Ben vooral benieuwd hoe onze nieuwe meubels hier gaan staan. Dan zal ik ook wat foto's van ons huis maken en op dit blog zetten.

Dit weekend hebben we weer genoten van heerlijk voorjaarsweer. Gisteren zijn we druk in de tuin geweest. Er is hier bijna een jaar niks aangedaan, dus dat was wel nodig. Veel onkruid zit er niet in, maar wel veel gras op plekken waar het niet hoort. We zijn ook nog niet klaar, maar we pakken elk vrij uurtje aan om even wat gras te plukken.
En vandaag hebben we lekkere aardbeien en kruiden gekocht voor in de tuin. Ook zijn we nog op zoek geweest naar een mooie loungeset voor op het dek. Maar qua prijs zijn we er nog niet uit, dus dat laten we nog maar even bezinken. En ach, het is nog maar april, dus het kan nog makkelijk gaan vriezen en sneeuwen, dus er is nog geen haast bij.
En vanavond hebben we lekker Sloppy Joe gegeten. Een typisch Wisconsins gerecht. Niks bijzonder. Heel makkelijk en snel klaar te maken en erg goed te eten. Het is een broodje met gekruid gehakt in tomatensaus.


Sloppy Joe

Ik laat het hier bij. Ik wens jullie het beste en ach... 't is maar voor een weekje!!! Toch?

Aaah Gatsie...

Papa, mama er ligt sneeuw! Zo werden we vanmorgen wakker gemaakt door zoonlief. We durfden (of wilden?) nog niet direct uit bed te springen, maar na 5 minuten aandringen, hezen we ons toch uit bed. En ja hoor! Het was weer wit buiten. Gatver. Ik wil weer in mijn zomerkledij. Niet in mijn snowboots! Gelukkig was het niet al te veel en rond de middag was het weer weg.
En dan heeft Fien nog haar eigen sneeuwbuitje gemaakt. In het aquarium! Ik was even afwezig op het toilet en toen ik terug kwam in de kamer, dwarrelden er een heleboel vlokjes in het water. Visjes helemaal door het dolle. ETEN!!! Het halve potje voer erin gegooit! Helaas had ik net twee dagen geleden de hele bak schoongemaakt en nu kon ik dus opnieuw beginnen. Grrrr. Maar met de hulp (?) van 2 dochters was het ook zo weer klaar. Zo houden ze je lekker bezig...

Vrolijk pasen

We begonnen natuurlijk met een heus paasontbijt met heel veel ei en eitje tikken. Maar als dan je eitje niet kapot wil is de lol er gauw af, dus dan maar gewoon pellen.
Na het ontbijt ben ik met de 3 muiters in bad gegaan, zodat papa Paashaas de eitjes kon verstoppen. Hier hebben ze plastic eitjes met snoepgoed in allerlei vrolijk (glimmende) kleurtjes.
Tijdens het zoeken werden we door de buren Mike en Debs uitgenodigd om bij hen te komen lunchen. Hier lijkt pasen ook een familie gebeuren te zijn. We waren dan ook niet alleen. Er was ook nog wat familie. Het eten was heerlijk en de mensen erg gezellig. En de kinderen voelden zich al helemaal thuis. Er werd ons op het hart gedrukt dat we altijd om hulp konden vragen. Ik geloof dat we het met dit stel buren wel getroffen hebben.
Paasmaandag bestaat hier helaas niet, maar Giel is toch thuis gebleven. Hij was nog erg moe, dus zijn we gezellig naar de speeltuin geweest en toen de dames op bed lagen hebben Giel en ik nog wat getuinmand (werkwoord: tuinmannen - werken in de tuin).
s' Avonds, toen de kinderen net in bed lagen, kregen we nog een flinke onweersbui. Het duurde niet lang of Giel en Fien zaten gezellig bij ons op de bank. Bij elke flits werd er enthousiast door Fien geroepen Ik zie nog een glipsem!. Na een uur lagen ze er weer in. En wij zijn ook vroeg gegaan, want ze voorspelden nog meer onweer. En maar goed ook, want het werd inderdaad een onrustige nacht. Fien die bij ons wou liggen en niet wou slapen en hier en daar een flinke donderklap. Straks er ook maar op tijd in en hopen dat het rustig blijft.

Blaffende hoest

Niet aleen wij lopen te hoesten en te proesten, maar ook Joep gaat al een paar dagen te keer. We hadden het idee dat hij wat vast had zitten in zijn keel, dus vandaag toch maar even langs de dierenarts. Blijkt hij kennelhoest te hebben. Heeft hij net een hele rits spuiten gehad, krijgt hij alsnog kennelhoest. Nu moet hij twee weken pilletjes slikken.
De hoesjes om zijn nagels zijn een waar wondermiddel. Geen krassen meer. Fantastisch!

En Giel 'versprak' zich vandaag een paar keer. Hij zei toen hij een ster zag liggen: Kijk mama, een grote STAR en maar 5 dollar! En later op de luierafdeling in de supermarkt: Dat is voor LITTLE BABIES. Geweldig, zomaar spontaan. Maar we mogen er niet teveel aandacht aan besteden want dan wordt hij boos. Dus ik hou er nu maar over op.
Gezellig paasfeest, allemaal!

Alleen voor Loes ;D

Wat ik mis

Morgen zijn we al een maand hier. En er is niet veel wat ik mis. Er is genoeg contact met de mensen die ik heb achter gelaten, dus dat zit nog wel goed.
Maar wat ik mis is de geur van thuis.
Als ik hier binnenkom ruik ik dit huis. Het ruikt nog niet naar mijn huis. De kleren ruiken naar een vreemd wasmiddel en niet naar mijn kinderen. De kinderkamers ruiken ook allemaal hetzelfde. Als ik in Hattem 's avonds nog even ging kijken, dan rook ik het verschil. Giels kamer rook naar 'buiten' en Fien had een hele lekkere zoete geur.
Gek, maar dat houdt mij nu al een paar dagen bezig. Het zal vanzelf wel wennen, die geur...

Filmpjes

Ik hoorde dat de filmpjes het niet deden. Ik heb er even aan geknutseld en nu moeten ze het doen. Laat het me even weten of ze nu te zien zijn!

Ik ben een pinnsessss

Het was vandaag wel zulk mooi weer (28 graden) dat het tijd was voor een echte zomerjurk. Ik ben een pinnsesss, mama riep ze dol enthousiast en begon daarna door de kamer te dansen en te rennen. Zie hieronder het resultaat.



Ze begint zowiezo een echte meid te worden. Ze wil staartjes. Dus vanmiddag voordat we Giel op gingen halen, nog snel even langs de Walgreens (soort Kruitvat). Thuis aangekomen hebben we een mooie staart gemaakt. Een eerste keer in mijn bestaan als moeder. Dat gaf mij toch wel een heerlijk kneuterig gevoel. Ik werd er blij van. Dit moest natuurlijk ook even op de foto. Grote broer was ook de beroerdste niet en poseerde even mee.
Inmiddels zitten er al weer heel wat vlekken in, wat fatsoenlijk eten kan deze pinnsesss nog niet. Maar hij moest perse aan in bed. Vooruit maar. Kijken of we morgen weer een nieuwe outfit kunnen vinden, die geschikt is voor onze dame :D