Een lekker weekend

Een voorproefje van wat wij de komende 3 jaar in de weekenden gaan doen? Hopelijk wel. We hebben geen opa's en oma's in de buurt of verjaardagen om bij langs te gaan, dus nu moeten we de weekenden anders gaan invullen.
Dit weekend zijn we naar 2 State Parks geweest, waarvan een dichtbij, dus daar rij je doordeweeks ook zo even heen om te gaan wandelen.
De andere is wat verder rijden maar erg de moeite waard. Een groot meer omgeven door bergen (of misschien wel heuvels, maar voor ons Nederlanders lijkt het al gauw heel wat!)



De kinderen kunnen nog niet zo ver wandelen en ze waren ook wat moe (achteraf gezien een fikse verkoudheid onder de leden!), dus niet te ver, maar lekker slenteren. En af en toe wat spelen in de speeltuin.
In beide parken hebben we slangen gezien, dat was natuurlijk erg leuk en gelukkig niet erg spannend, want ze waren erg ieniemienie. Baby's waarschijnlijk, maar om mee te beginnen, helemaal niet erg. Giel en Fien konden ze even goed bekijken.



En dit onze eethoek, voor nu. Straks gaat hij naar buiten, maar we moeten eerst nog een leuke eethoek vinden en dat gaat hier niet lukken, denk ik. Dat moet thuis gebeuren (we zoeken nog oppas).



En woensdag gaan we kijken naar de toekomstige school van Fien en Giel. Kijken hoe het er hier aan toe gaat. Wat ik van de website begrijp gaat Giel dan de hele week naar school, maar Fien ook gelijk elke dag een halve, slik...

Over jetlags, pompoenen en luiers met luchtjes

Jeetje, geen idee waar ik moet beginnen! Ik zal wat hoogtepunten op een rijtje moeten zetten, want het was een ongelovelijke week.

Het begon natuurlijk met het vliegen. We hadden gelijk vertraging, maar dat deerde ons niets. We konden lekker loungen in de vip-ruimte, omdat Gerwin zo vaak vliegt. Daar konden we goed naar 'ons' vliegtuig kijken en hoe hij werd volgeladen. In het vliegtuig duurde het nog even, voordat we daadwerkelijk gingen, en dat wachten duurde wel erg lang. Opstijgen vond Giel geweldig en Fien een beetje eng. En Diet? Uh, zij vond het heel gewoon. Acht uur in het vliegtuig was soms een hele grote opgaaf, maar achteraf gezien hebben ze zich heel goed vermaakt. Ik ben super trots op mijn stelletje.
In Chigago een gloedje nieuwe Jeep gehuurd en toen nog 2,5 uur rijden naar Oregon, onze nieuwe woonplaats. De kinderen waren vlug vertokken. Het was toen ook al ruim bedtijd, maar in de US nog een hele middag te gaan.
En toen waren we er eindelijk. Onze villa die we alleen nog maar van een stel foto's kende. Wauw, groot. AHHHH, vaatwasser, wat een boel lichtknopjes (en allemaal ter hoogte van de kids, hoe handig?!), een kelder waar je kunt voetballen en eindeloos kopje rollen! 2 Ovens! 3 Badkamers en oh, het huis is overal zo comfortabel en warm! Kortom er kwam heel wat op ons af!
Toch nog even een pizza in een van de ovens gestopt en nog wat gegeten. De kinderen lagen om half 7 ( half 2 's nachts, jullie tijd) in bed en Gerwin en ik een uurtje later. Van Jetlegs hebben we weinig last gehad, behalve de eerste dagen een beetje vroeg wakker.

De volgende dag wat rond gereden, geshopt, vergaapt aan alle vreettenten en verbaasd over de luiers, waar een heerlijk luchtje aanzit, die helaas is uitgewerkt zodra de luier volzit!
Verder nog naar een pompoenen markt geweest, want volgende week is het Halloween en dat willen we natuurlijk niet missen. We hebben gelukkig aardig wat amerikaanse tv gekeken, dus we wisten hoe het er ongeveer uit moest komen te zien. Ze staan nu gezellig op het dek, eng te zijn.

Na het weekend moest Gerwin weer gewoon aan het werk en kwam er bij ons een beetje ritme in.
Woensdag middag had Gerwin weer vrij genomen en zijn we naar een dierentuin geweest waar je het gehele jaar gratis in kunt. Wauw...
Inmiddels is de tv en internet geregeld en is een tuinset gearriveerd, die voorlopig dienst doet als dinertafel.
We vermaken ons en ik hou jullie op de hoogte!


In het vliegtuig



Dit was de eerste week onze eettafel




Pompoenen uithollen

Het resultaat. Best Amerikaans...

Prachtige herfskleuren in de zoo

Wij gaan naar Amerika!

Schrik niet. Wanneer de grote oversteek echt gaat plaatsvinden is nog steeds heel onzeker, maar wat wel zeker is, is dat we volgende week voor ruim 2 weken naar Amerika gaan. Voor een werkvakantie! We gaan alvast Huis spelen in ons nieuwe optrekje en alvast een beetje wennen.
Heb er onwijs zin in. Eindelijk kijken waar we gaan wonen, waar en met wie Gerwin werkt en waar Giel en Fien straks naar school gaan. Kennis maken met de buren. Kijken in de supermarkt wat er te koop is en vooral wat er ontbreekt en mee genomen moet worden (denk aan: hagelslag, vruchtenhagel, silvo gehaktkruiden).
Maar vooral een paar weken lekker weer bij elkaar, want er is niks aan, als Gerwin weg is. Niet dat ik me niet red hoor, maar 's avond als de kids op bed liggen (hoe heerlijk ook) is het wel wat eenzaam. Maar goed, Gerwin komt donderdag weer thuis en dan kunnen we ons voorbereiden op volgende week.

Winterklaar

Toch niet mijn mijn favo dag om te winkelen, maar ik heb mijn winterjas + accesoires en de kinderen hebben ook eindelijk hun wanten! En met al het online shoppen van de laatste weken zijn wij volgens mij klaar voor de winter.
Laat de kou maar komen! Als het maar droogt blijft...

Paniek!

Eindelijk ben ik een beetje bij gekomen van wat er gisteren is gebeurd. Een ware nachtmerrie, die gelukkig goed is afgelopen...
Giel ging gisteren even een rondje op de loopfiets. Zoals altijd beloofde hij telkens even weer langs huis te komen en dan krijgt hij van mij weer toestemming (of niet) om nog een rondje te doen.
Dit rondje duurde echter wel erg lang en het werd tijd om te koken, maar ik besloot toch eerst Giel maar te zoeken.
Samen met Fien op de bakfiets een blokje rond. Nergens Giel. Nog een blokje. Geen Giel. Toch maar even de buurvrouw gebeld of hij daar was. Nee, niet gezien.
Vlak daarna sprak ik een vrouw, die hem om kwart voor vijf voor het laatst had gezien. Nu was het kwart voor zes! Ondertussen had de buurvrouw ook maar even de pannekoeken laten wezen en heeft Fien op zich genomen. Zij hield de voordeur in de gaten en ik fietste weer verder. Doelloos eigenlijk, want als hij hier niet was, waar dan?
Een telefoon van de buurvrouw. De buurman ging ook wel zoeken. Hij zou naar het bos. Ondertussen had ik weer een andere buurtvrouw gesproken en die zocht ook mee.
Wanneer kun je de politie gaan bellen voor zoiets. De tranen kon ik inmiddels ook niet meer binnen houden. Giel is zo'n verantwoordelijk ventje. dit is niets voor hem!
Ik kwam de buurtvrouw weer tegen. Zij zou gaan zoeken bij een speeltuin die best ver weg is, maar waar we wel vaak komen, en ik ging de dijk op.
Toen kwam het verlossende telefoontje! Giel was door de politie thuis gebracht. Als een idioot naar huis gefietst en daar was hij.. overstuur in de armen van de buurvrouw. Met 2 agenten en de vrouw die hem al om 10 over 5 (!) had opgepikt in de buurt van de Albert Hein. Ik weet niet hoeveel kilometer, maar als ik zeg, dat het voor zo'n klein ventje de andere kant van Hattem is, dan overdrijf ik niet! Helemaal over de dijk en een drukke weg overgestoken.
Later vroeg ik hem waarom hij dit had gedaan. Ik wilde een groter rondje! en waarom ben je dan niet in de speeltuin blijven hangen, was dat dan niet leuker en ver genoeg? Waarom ik dit vroeg weet ik nie, maar het antwoord was verrassend! Als ik dat zou doen wist ik dat ik dat ik dat te leuk zou vinden en te lang weg zou blijven. Tja, zie je wel, héél verantwoordelijk. En ook had die mevrouw hem niet mee hoeven nemen, want hij wist de weg nog wel! (verbolgen)
Nou ja, hij is er weer en laten we hopen dat hij er wat van geleerd heeft!