Snow, snow, snow?

Er wordt heel wat sneeuw voorspeld. 100% zeker is het niet, maar het kan hier dinsdag en woensdag behoorlijk gaan spoken. Misschien de eerste sneeuwvrij-dag voor Giel. Ze praten over mogelijk 40 cm sneeuw. Maar mischien blijft het bij tien. De eerste 2,5 is vanochtend al gevallen. We wachten het af en houden het Weerkanaal goed in de gaten. We willen niet vast komen te zitten op de weg. De boodschappen zijn in huis, dus kom maar op. Ik wil het wel eens zien!

Do you believe in ghosts?

Ik ben dol op paranormale programma's. Ik wacht op de dag dat ik het bewijs zie, dat mij voorgoed overtuigd. Nu kan ik in Amerika mijn hart ophalen, want er zijn een boel van dat soort programma's. Ghost Adventures, Ghosthunter and Ghosthunters International. Nu was dit laatste programma deze week in Nederland. In Huissen. Leuk , dacht ik. Ze lieten een heel mooi pand zien, waar zeer veel activiteit zou zijn. Eigenaar: Johan Vlemmix. (Zoekt u hem even op, als u niet weet wie deze achterlijke malloot ook al weer is) Hij beweerde dat zijn carriere en zijn relatie naar de knoppen waren gegaan, door het huis. Hij had het gevoel dat de spoken hem weg wilde hebben. De vorige eigenaar kon dit bevestigen. Hij had dezelfde problemen ondervonden. Naam van deze man? Emile Ratelband. Veel vertrouwen had ik niet meer in de mensen van GHI, maar na een nacht van onderzoek, was hun conclussie: Geen spoken in het huis. Ik kan weer opgelucht adem halen. Geen bewijs van geesten, maar ik had ook niet anders verwacht. Daarnaast nog het fort bij Ijmuiden. Wil iemand geesten in levende lijve tegenkomen, dan moet u daar WEL heen.

En nu nog even wat heel anders. Fien heeft haar eerste koppoter getekent. Deze gaat in de memoriebox en natuurlijk op mijn weblog!

Creatief

Ieder heeft zo zijn talenten. En ik probeer mijn tekentalent(?) weer wat te ontplooien. Via Amazon.com een Moleskine, inkt, pennen en kwasten gekocht en nu maar hopen dat de inspiratie boven komt borrelen.
Hierboven staat in ieder geval mijn schetsboek-inwijd-tekening. Juf Miekuh, wat dunkt oe?

De meisjes zijn creatief op hun eigen manier. Dansen op K3. Mer hoge hakjes. Doe het Fien maar eens na. Die souplesse van de koprol. De twist...



En dan zijn we nog creatief geweest in de Antique Mall. Allemaal leuke hebbedingetjes voor aan de muur. Kleine dingetjes. Dat wel. Dus daar moeten we zelf een groot geheel van maken.



En dan zijn we nog op zoek naar deze stoel. Bij de aankoop van onze tafel hebben we deze stoel er ook al bij gehad. We waren er dol op, maar de centjes waren destijds op. Nu is Diet wel uit haar kinderstoel gegroeid en kan op Giel zijn Tripp Trapp. Maar in heel Wisconsin is deze stoel niet te koop. Wel via het internet. Maar ik zou hem graag nog een keer in het echt zien. Kijken of we hem nog steeds zo leuk vinden. Maar ik denk dat hij wel voor ons bestemd is. We zaten nl net aan deze stoel te denken, terwijl we een stapeltje woonbladen van oma Tini kregen. En daar staat hij tot drie keer toe in. Dit is 'm. En plastic, dus ideaal voor kinderen en daardoor ook betaalbaar.

Wind Chill Advisory

Het wordt koud. Berekoud. Ze voorspellen voor vanacht gevoelstemperatuur -30. In fahrenheit. Dat is -34.4°C. Dat betekent een half uurtje buiten lopen en dan kan je neus al bevriezen. Gelukkig hoef ik vannacht nergens heen. Behalve mijn warme bedje. Vroeg. Héél vroeg!

Giel is driepig..

Zoals Diet gister zo mooi zei, toen Giel huilend aan tafel zat. Hij heeft last van zijn wang en zijn oor. Ik voer hem al vloeibare ibuprofen. Dat helpt een beetje. Even kijken wat er gebeurd, anders toch maar even de dokter bellen. En hij is verdrietig omdat papa weg is. En omdat de eerste pizza die ik gister uit de oven haalde niet de pizza was die hij wilde... Alles bij elkaar was hij gister ontroostbaar. Erg driepig.
En oma Kerkdijk is heel erg ziek. Dan denk je, Zie je wel. We zitten in het buitenland en dan gebeuren die dingen. En je kunt niks doen vanaf hier. Alleen afwachten...
Hier gaat het gelukkig best goed. We hebben gister weer een dik pak sneeuw gekregen en dat is mooi. Wel heel glad gister, want de schuivers konden het niet aan.
Fien en Giel mogen om de beurt bij mij slapen, maar tot nu toe is de ander er in de loop van de nacht ook bij in gekropen.
Diet slaapt nog wel in haar eigen bedje. Voor zo lang als het duurt, want dan wil ze vast ook, als papa weg is. Mijn lievelings woordje van haar is op dit moment dongkong. Dat betekent donker. Het wordt zoveel gebruikt dat Giel het ook al begint te zeggen. Grappig, maar zo lief.

Hoe makkelijk kun je foppen en grote vondsten, kleine prijsjes!

Diet heeft twee labeldoekjes voor in bed. Een bruine en een delfsblauwe. De bruine is al een paar weken uit de gratie. En dat is lastig als je er een niet kunt vinden. Gisteren was zo´n avond. We hadden het hele huis al doorzocht. Nu is het Diets grootste hobby om spulletjes (lees: doekjes en speentjes) in laadjes, kastjes en tasje te stoppen. Het kan dus overal zijn. Onze ervaring is inmiddels dat ze vanzelf weer opduiken.
Maar nu hadden we geen blauw doekje. En de bruine werd rechtstreeks het bed weer uitgekijld. Oké, nog maar een rondje door het huis. Maar nergens...tenminste, niet voor zover wij konden kijken. Maar ik had een plan. Als ik het doekje nu in het donker geef? We hebben haar een nachtkus gegeven. Het licht uitgedaan. Strategisch heb ik twee minuten gewacht (het moest lijken of ik nog heel druk aan zoeken was) en toen ben ik enthousiast haar donkere kamer ingestapt. Kijk Diet, mama heeft hem gevonden! Ze maakte een dankbaar geluidje, draaide zich om, met haar 'favoriete' labeltje onder haar neus en we hebben haar niet weer gehoord. Vanochtend wilde ze de bruine niet meer hebben, maar gelukkig toen ik rond keek, zag ik hem 'zomaar' liggen.

En we zijn wezen antiek shoppen. In Stoughton. En we zijn goed geslaagd. En wat ben ik blij met de foute hertjes. Eentje voor $1 en in een andere winkel kwamen we er een tegen voor $3,50. Het past helemaal op het kamertje van Diet. Ook kwamen we voor een paar dollar deze schattige schilderijtjes tegen. En voor ietsje dieper in de buidel zagen we deze waskan en kom. Daar ben ik al heel lang naar op zoek, maar tot nu toe waren ze erg duur. Maar deze had een mooi prijsje en niet te bont bewerkt. Helemaal mooi. Nu nog een mooi antiek kastje in de slaapkamer om hem op te zetten. Ik wordt happy van dit soort spulletjes. Zeker omdat dit huis te nieuw is. Geen karakter heeft. Onze meubels zijn allemaal nieuw en de prullaria, die we al hadden is te weinig om hier een statement te maken. Dus we zoeken en we zoeken, net zolang totdat we tevreden zijn. Jammer dat je met drie kinderen niet elk weekend op pad kunt.




Zijn ze niet geweldig??

Waterballet

Fien was gister niet Fien. Ze was stout. Heel erg stout. Het meisje wat altijd zo lief is en (meestal) goed luistert, haalde gister het bloed onder mijn nagels vandaan. Het begon met de hondjes van barbie die wat water nodig waren. Ik heb haar een bakje gegeven met de instructie om bij dat ene specifieke tafeltje te blijven.
5 Minuten later alles nat! Inclusief schoenen, sokken, broeken (ja, kleine zus stond er met haar snotters bovenop).
Toen ik in de slaapkamer was heeft Fien water uit de douche gehaald en zijn ze koffie gaan zetten op haar slaapkamer. Wederom alles nat. Inclusief de net nieuw aangetrokken droge kleren. Bloot op luier na een time out gegeven, en het ging een behoorlijke poos goed.
Totdat ze bijna naar bed moesten. Komt ze met een theekannetje de kamer in lopen, ondertussen het water uit de kan op de vloer laten stromen. Nu hebben we een houten vloer in de kamer, maar helaas was ze met het kannetje door haar slaapkamer, die van Giel en Diet en de hal gelopen. Met vloerbedekking! En aan de vloer te zien, waren er meer dan één kannetje voor nodig om deze natte bende te maken!
Gelijk naar bed en voor jou een dag geen snoepjes, dame!

Hoe gaat dat spreekwoord ook alweer? Als kinderen spelen zijn ze zoet....???

Over van alles

Joepie, het sneeuwt weer. Het gras in de tuin is bijna niet meer te zien. En daar word ik blij van. Wel opletten op de weg, want vanochtend schoot bij de auto achter mij zo de achterkant weg terwijl we door de bocht gingen. Ik had mijn trailblazertje ook al voelen glijden, maar de achterbuurman moest echt even zijn best doen.
Gerwin zit in Michigan. Hij komt vanavond pas laat weer, als de wegen het toelaten.
Dit weekend zijn we druk geweest om het huis weer aan kant te krijgen. Door mijn pillen/depressie zie ik soms door de bomen het bos niet meer, dus Gerwin heeft de rotzooi georganiseerd en ik kan nu alles weer eens grondig schoonmaken. En dat geeft weer een boel rust in mijn hoofd.
Diet riep vanochtend enthousiast Schoonmaken, mama?, toen ik mijn poetsdoek en spuitbus te voorschijn haalde. Och meid, ik hoop dat je zo enthousiast blijft. Je kunt nog genoeg poetsen!
De fotocamera doet het niet, dus helaas, even geen update van die kant. De rest van ons doet het wel. Helemaal niemand ziek voor de verandering. Alles gewoon naar school. Ik lekker wandelen met Diet. Heerlijk!
De juf van Fien zegt dat ze sprekend lijkt op haar oma. Ze zal binnenkort een foto meenemen. Ben benieuwd. Ik dacht ook altijd dat ze sprekend op mijn moeder leek, maar als je dan de foto's naast elkaar legt, valt het tegen. Het is meestal meer het gezichtje dat ze even trekken. Diet trekt dezelfde koppen als ik. Ik herken me vaak in haar. En Giel, geen idee. Dat zal meer een Kerkdijk zijn, denk ik.
En dat is wel weer zo'n beetje de nonsense van de afgelopen paar dagen. Niets wereldsschokkends gebeurd i.i.g. Maar iedereen weet weer dat we er nog zijn.
Gegroet!

Danseresjes.

Fien heeft van de kerstman een radio gekregen. En dat is een groot succes. De dames trekken zich regelmatig terug op Fiens kamer en als je dan stiekem komt gluren, staan ze te swingen op K3 (wat anders?).
Vandaag mocht ik even blijven kijken, maar ik moest wel stil zijn. En wat was het schattig. Diet heeft haar ogen konstant op Fien en alles wat zij doet wordt na gedaan. Handjes in de zij, handjes ophoog, schudden met de billen, rondje draaien. En dat met opperste concentratie. Wat zijn ze lief, die meiden...

Happy Newyear!!

Het nieuwe jaar is begonnen! 2011, we zijn er klaar voor. We hebben gisteren om 5 uur het nederlandse nieuwe jaar ingeluid met vuurwerk. Daarna zijn we lekker aan tafel gaan zitten met echte oliebollen, toastjes, brie, worst, etc. Heerlijk.
Daarna was het goed donker en zijn we weer naar buiten gegaan om het grote vuurwerk af te steken. Algauw kwam er wat gejoel verder op uit de straat. En even later stonden de buren met hun visite buiten om naar het spektakel bij de Kerkdijkjes te kijken. Dat gaf ons toch een beetje Oudjaarsavond gevoel.
Na de laatste supergave klapper schreeuwde Gerwin nog even Happy Newyear door de straat en toen kwam het overbuurmeisje nog even naar buiten en riep: Good Job!
Dus, we hebben een beetje feest in de straat gebracht.
Natuurlijk mochten de kids nog even opblijven. Ze waren al aardig gefopt. Dachten dat het al heul laat was. Om half negen lagen ze erin. Maar het was bij Giel nog een poos onrustig. Toen we gingen kijken lag Fien bij hem onder het bed. Of ze mocht logeren. Vooruit maar!
Gerwin en ik hebben ons best gedaan om er nog een echt oudjaarsavond van te maken, maar er was niks bijzonders op de tv, behalve een live verslag vanaf Time Square. Echt Amerikaans en dus geen bal aan. Guido Weijers was ook niet te vinden op de computer, dus......tromgeroffel.... om half elf lagen wij in bed.
We hebben elkaar nog even gelukkig nieuwjaar gewenst. Dat wel.
En nu zijn we lekker wakker en balen van de twee dagen dooi en regen. Wist niet dat een halve meter sneeuw zo snel kon verdwijnen. We zien ons gazon gewoon weer. Bah! Niet leuk. Hopelijk gauw weer een flinke blizzard.