Bijna weer een jaar

En wat voor een jaar is het voor ons geweest! Na bijna twee jaar wachten mochten we eindelijk naar Amerika. En nu zitten we hier alweer tien maand. Eénderde zit er alweer bijna op. En wat hebben we het naar ons zin.
Giel is van een verlegen jongetje uitgegroeid tot een knul die (bijna) alles durft. En zijn engels is perfect. Met accent! Hij kent het alfabet in het engels en met een beetje hulp schrijft hij de mooiste brieven aan papa.
Fien is ook een echte kleuter geworden, maar ook een echte meid. Roze, paarden en barbies. Ook zij praat al een aardig woordje engels en is de favoriet van juf Kathy.
En dan hebben we Diet nog. Zij heeft haar eerste stapjes gezet en haar eerste woordjes geleerd. En nu praat ze al in het engels! Het liefst in de gebiedende wijs: Stop it. Don't do that! No! En wat een heerlijk ding. Wat grote zus doet is magisch en dus moet alles worden nagedaan. Wat een plezier kunnen die twee hebben.
Gerwin doet het geweldig op zijn werk. Ik vind het zo stoer en zo knap wat voor werk hij allemaal verzet. En hoe hij in het grootste probleem een uitdaging kan zien. Wauw! Jaloers! En zo ontzettend trots.
En ik? Ik voel mij hier wel thuis. Ik geniet van mijn kindjes. Mijn huis en de ruimte. Weet inmiddels alles wel zo'n beetje te vinden. Ik hoop in het nieuwe jaar mijn energie weer te vinden en dan wordt het allemaal nog geweldiger.

Zijn er ook nog minpuntjes? Och ja zat. Maar die heb je overal ter wereld. Het grootste minpunt is en blijft de familie. Zeker zo met de feestdagen. Niet dat we ze nu heel erg missen. Meer dat je de dagen nu met je eigen gezin bijzonder moet maken. Anders gingen we altijd lekker eten met de familie. En vandaag hebben we een mega pakket vuurwerk gekocht. Hier wordt niet om twaalf uur vuurwerk afgestoken, maar dat willen wij er wel in houden (misschien ietsje eerder!) Ik hoop dat de kinderen deze dagen als bijzonder ervaren. Wij doen ons best.
En dan mis ik nog de GEZELLIGHEID! Wat is dat toch met ons Nederlanders. HA! Ik mis de gezellige winkelstraatjes, de gezellige tuintjes en de gezellige babbeltjes met buren en mama's op het schoolplein.
En de voornemens? Ten eerste: Bewegen. Ik ben het beu om door mijn depressie constant zo moe te zijn. Ik wil niet langer goede en slechte dagen meer.
En ten tweede: De Oppas introduceren. Tijd voor Gerwin en Ester. Giels engels is nu goed genoeg.
Dat was het wel. Verder geen wensen. Ik prijs mij gelukkig met alles wat ik heb. De mooiste en liefste en meest begripvolle man. En de allermooiste, schattigste, ondeugenste en bovenal gezonde kindjes.

Iedereen een geweldig en gezond 2011 gewenst!

Ach ja...

Waarom ook niet? Nog een buikgriepje kan er ook nog wel bij! Gisteren heeft Diet overgeven en een hele vieze luier. Daarna was het bij haar weer goed.
Maar vannacht bleef ik naar de wc rennen. Hopelijk duurt het bij mij ook maar een dagje. Dan kunnen we eindelijk naar het museum...

Merry Chrismas!?

Eerste kerstdag liep hier een beetje anders als gepland. Gerwin had buikgriep. Hij zou voor het eten zorgen, maar dat lukte dus niet. Gelukkig is hij vandaag weer beter, dus gaan we vandaag lekker eten.
Maar ondanks dat hadden we toch de kadootjes! Dat had nog heel wat voeten in de aarde en een paar leugens van mijn kant. Ik stond op het punt om naar bed te gaan en wilde de kadootjes onder de boom leggen. Werd Fien wakker! Niks bijzonders aan de hand, maar toch nog maar even een half uurtje gewacht, voordat ik de kadootjes ging halen. Toen ik even later lekker bezig was om de kado's mooi neer te leggen, zag ik ineens Giels koppie verschijnen. Helemaal boos werd ie, want hij dacht dat ik alvast was begonnen met uitpakken! Met een leugentje ,dat ik wakker was geworden en toen de kado's zag liggen, heb ik hem weer in bed gekregen. Maar toen zat de onrust er wel in. De komende twee uur werd de een na de ander wakker.
En ja, ze waren natuurlijk ook weer vroeg wakker. En wij mochten natuurlijk niet te lang blijven liggen.
Maar ze waren blij met de kado's. En de goedkoopste kadootjes zijn het grootste succes. Fien loopt de hele dag met haar tasje met lipgloss rond. En Giel is druk met zijn glow-in-the-dark-dinosaurus Silly Bandz. De rage hier. Elastiekjes in allerlei vormen die je als armbandjes omdoet.
En de Kinect is ook een succes. Lachen hoor.


KADOOTJES!!!


In actie voor de Kinect.

En tot slot nog de dag voor Kerst. Toen zijn we wezen sleeen op een heusche sleebult. Wat een lol. We zijn nog nooit van zo'n bult afgesjeest. Ik moest even slikken, maar... GEWELDIG! We hadden buikpijn van het lachen. Helaas geen fototoestel bij ons, maar we gaan nog wel een keer deze vakantie.
Lieve Kerstgroeten van ons allen!

Kerstvakantie

Vrij! Anderhalve week. Heerlijk. Geen gehaast in de ochtend. Alleen vandaag nog en dan is Gerwin ook vrij.
Bijna alle kadootjes zijn ingepakt, dus Kerstman, kom maar op!
Giel had gister een feestje. Daar kreeg hij een een zakje met haver en glitters. Die moet je in de tuin strooien en dan zien de rendieren de glitters en de geur van haver. Zo weten ze je huis te vinden. Dat moeten we maar even doen. Oké, Sinterklaas heeft de Kerstman verteld dat we verhuisd zijn, maar toch, voor de zekerheid. Toch hebben we een pakketje opgestuurd gekregen van de Sint. Alsnog bedankt Sint (uit de Vinkenbuurt).
En nu dus leuke dingetjes verzinnen. Misschien nog een dag naar Chigaco. Schaatsen. Sleeën. Dierentuin.
Ondertussen staan de kikkers nog steeds in de keuken. Ze zijn half in winterslaap, dus ze eten amper. En de zingende krekels zijn nog steeds niet opgegeten. Wel gezellig, zo'n zomers geluid tijdens de donkere dagen!

Blog ik niet meer voor de kerst, dan wens ik ieder bij deze hele fijne witte dagen met volle buikjes toe. Jammer dat we er niet bij zijn. We moeten de dagen nu zelf bijzonder maken. Maar met een stapel kado's komen we al een heel eind..

De week voor Kerst

Gerwin is gelukkig niet erg ziek geworden, maar ik heb wel een nacht op de bank geslapen omdat hij zo hard snurkte met verstopte neus. Heb eerst een uurtje wakker gelegen, maar toen toch maar mijn boeltje gepakt.
Giel kon vannacht niet slapen. We hadden nieuwe krekels voor zijn kikkers gekocht, maar er zitten er een paar bij die midden in de nacht lawaai maken. We hebben de kikkers maar even in de keuken gezet.
En vandaag op pad geweest voor de kerstkadootjes. Wat een gedoe. Grote drukte. Lange wachtrijen en toen deed mijn pinpas het niet. Ik op zoek naar een bank. 3 bij langs geweest, maar er was er geen een die mij centjes wou geven. Ik weer terug naar de Toys R Us. Of ik het mocht laten staan en dat Gerwin het later ophaalde. Dat was gelukkig oké. 's Middags werd ik gebeld door Gerwin of dit alles was voor Giel. Bleek de racebaan die ik voot Giel had uitgezocht er niet meer in te zitten. En wat denk je? De racebanen uitverkocht. Dus toen moest Gerwin nog snel wat anders uitzoeken.
En nu sneeuwt het weer. Dat wordt morgen, voordat we weg kunnen eerst sneeuwblazen!
De wegen waren eindelijk weer goed begaanbaar. Na bijna een week over sneeuwbevroren wegen te glibberen. Gelukkig heb ik een fijne 4 wheeldrive, dus langzaam aan en dan gaat het prima. Vind het zelfs wel leuk. Een beetje uitdaging op de weg. En de wereld is zo mooi! Die winter zit mij nog niet op de rug...

Een liedje voor de kerstsfeer

Fien had vanavond haar eerste optreden van La Petite Academy. Nu is ze de laatste weken veel afwezig geweest, doordat ze ziek was, maar ze doet toch geweldig mee. Onze kanjer.
Voor de zekerheid. Het blondste meisje met het zwarte shirtje...
Oh.. en ze zongen het liedje twee keer..

Hoe voelen we ons vandaag?

Nou, het wordt beter. De koorts is weg. De keelpijn wordt iets minder, maar nu heb ik een stijve nek en hoofdpijn. Ach ja. En slap. Straks maar een lading fruit inslaan en me daar in volvreten. Giel hoest nog wat. Fien heeft mega snotterbellen en praat ook echt met een 'verdopte deus'.
En Gerwin stond vanochtend op met het gevoel alsof hij nu ziek ging worden. Kortom, het schiet op in Huize Kerkdijk. Dus het is nu belangrijk dat ik weer op de been kom, dan kan ik voor Gerwin zorgen de komende dagen.
Het huishouden zal me even een worst wezen. Gisteren wel 3 wasjes weg gewerkt en zolang de vaatwasser maar op tijd wordt in/uit geruimd redden wij het nog wel even...

Over Bling Bling Birthday, de Kerstboom en een Blizzard

Het duurde even. Maar hier ben ik dan weer. Ik heb me twee daagjes wat beter gevoeld, maar gister werd ik geveld door koorts en een keelontsteking. Ik voel me beroerd en lamlendig, en ik had al geen voorraadje meer over. Gewoon uitzieken maar!

Maar we hebben wel mijn verjaardag redelijk kunnen vieren. Ik ben echt ontzettend verwend. Ik kreeg een lekkere geurkaars, een hele lijn douchegel, scrub en lotion. Twee boeken van Stieg Larsson en als klapper op de vuurpijl: diamanten oorbellen. Joehoe, mijn grote wens is uitgekomen. Wauw!
Vrijdag was ook nog een goeie dag. Toen hebben we de kerstboom op gezet en de rest van het huis behangen met lampjes. Giel vond de boom een beetje saai, met alleen maar wit, maar bij mij komt er geen gekleurde boom in.





En toen was het zaterdag. Ik ziek en Fien ziek. Giel heeft al een paar dagen pukkels op zijn gezicht, waarvan ik vermoed dat het krentenbaard is. Maar het blijft bij een paar en het droogt al in. Alleen vanochtend zie ik bij Diet allemaal rode pukkels in het gezicht. Hmmm. Ook maar in de gaten houden.
Inmiddels hebben we een mega pak sneeuw. We hadden sinds gister avond een Blizzard waarschuwing. En toen we (lees Gerwin) de garagedeur open deden lag er een meter voor de deur. Hij is nu druk bezig met de snowblower de boel op te ruimen.
En dan is er nog de vraag: Kan Gerwin vanavond vliegen. Gerwin hoopt van niet. Ik hoop ook van niet. Maar we hebben nog geen info. Zowiezo , kun je nu überhaupt de weg op. We zullen moeten afwachten..

Ziekerig

Ik ben ziek. En ook behoorlijk. Heel erg verkouden en hoesten. Of warm of koud. Het begon zaterdag. Giel had toen ook koorts en hoesten. En hij klaagde over een zere keel. Zondag kreeg Fien ook koorts. Giel is inmiddels beter. Fien heb ik gister nog thuis gelaten, maar die is er nu ook wel. Maar ik voel me nog steeds blegh! Vanmorgen moest ik Giel naar school brengen, want Gerwin moest vroeg weg. Ik heb de dames met pyama en al in de auto gepakt. Ik had geen puf om ze aan te kleden. Gelukkig hoeven ze de auto ook niet uit. Ik hoop toch dat het nu gauw opknapt. Heb me echt in tijden niet zo gevoeld. Zouden ze hier een andere griepvirus hebben, waar we nog aan moeten wennen?

Over twee zijn en de eerste sneeuw

Diet was jarig. Twee alweer. Wat gaat dat snel. En ja, wat een cliché. We moesten de kids om half 7 uit bed trommelen, want de kadootjes moesten wel uitgepakt worden natuurlijk. Diet wist niet wat haar overkwam toen we met zijn allen voor haar begonnen te zingen. Maar leuk vond ze het wel. En toen natuurlijk de kado's. Een pop, een kinderstoel voor de pop, Dora dvd en Aquadoodle (tekenen met water). En opa en oma hadden kadootjes mee gegeven uit Nederland. Een tasje, houten ijsjes en kleerhaakjes met hertjes. Helemaal goed.
En toen moest iedereen naar school/werk. En waren we met zijn tweeen. Diet begint al met wat 3-woord zinnen, maar gister was wel een heel bijzondere. In het engels. Stop it, mama Ik was aan het meezingen met Spongebob en dat was niet goed volgens mevrouw!



En verder was het de hele dag wachten op de sneeuw. Pas rond 10 uur 's avonds begon het. En het heeft de hele nacht door gesneeuwd. Vanmorgen werden we wakker met zo'n 7 centimeter. En het sneeuwt nog steeds en het blijft de hele dag noch sneeuwen. Doen wij nu ook een beetje mee?
We hebben in ieder geval al lekker gesleed in eigen tuin..

Fien enzo.

Gisteren dus een gesprek met de juf van Fien gehad. En het ging allemaal goed. Punt. Het was wel allemaal prestatie gericht, dus Gerwin vroeg nog even hoe het sociaal met haar ging. Ook goed. Makkelijk. Meegaand. Veel babbelen. Gewoon Fien, dus, zoals we haar kennen.
En nu maken we ons op voor Het Grote Feest morgen. De kadootjes zijn binnen (nog wel eventjes inpakken), de slingers vanavond ophangen. De taart staat in de koelkast (en nee, niet zelf gebakken, maar wel zelf gekocht. Telt dat ook?) Dus Diet, we zijn er klaar voor. Van mij mag je 2 worden. Als je maar net zo lief en schattig blijft als nu.
Morgen hebben ze het bij Giel in de klas over de Hollandse Sinterklaas tradities. We hebben nog een zak pepernoten liggen, dus die mag hij morgen uitdelen. Helemaal leuk, dat ze dit doen. Van de week hadden ze het ook al over de italiaanse traditie.
En Gerwin verdiept zich in de Amerikaanse tradities. Voor wie moeten we kadootjes kopen. Gelukkig, alleen degenen voor wie je ook een verjaardagskado zou kopen. Dus we hoeven geen onverwachtse kado's van buren ofzo te verwachten. Wel moet Gerwin persoonlijk een kado kopen voor zijn collega's. Succes, bij deze!
En vanaf morgen hebben we een sneeuwstorm waarschuwing. Zou het dan nu eindelijk...? Eerst zien, dan geloven.

Knipper de knap

De meiden zijn naar de kapper geweest. Voor het eerst in hun leven. Want ze hadden altijd een lieve oma, die dat heel goed kan. Maar oma zit in nederland en komt waarschijnlijk pas in februari weer hier.
Maar de pony's (raar woord eigenlijk) groeide in hun ogen en dat zit niet lekker. Dus maandag met Diet naar de kapper. Ze keek wel een beetje sjaggie, maar bleef rustig zitten. En voor 7 dollar waren we klaar en kreeg mevrouw nog een teddybeer en twee tatoeagestickers mee ook. Keupie!
En toen wilde Fien ook. Dus gister met haar geweest. Je kunt zien dat ze qua kapper op mij lijkt. Genieten en heel blij kijken!
Het zijn weer twee prachtige dames!
En vanavond hebben we een tien-minuten-gesprek met de juf van Fien. Ben benieuwd wat ze over haar hebben te vertellen.
En als laatste nog een mooie uitspraak van Giel. Hij was gister op zijn nintendo een racespelletje aan het doen. Roept hij plots heel trots: Ik ben niet zomaar eerste ik ben vier! Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem te vertellen dat hij als laatste was geeindigd, dus heb ik maar heel enthousiast mee gejuigd en geklapt!

Hier wordt ik nou blij van!

Oke, het onderschrift even vergetend, maar deze sticker zat op een auto, die vandaag voor mij reed. Ik kon er niets aan doen, maar ik moest toch wel glimlachen. En het maakte me ook wel trots om nederlander te zijn. En nu had ik op Facebook ook nog een testje gedaan, waarin uitkwam dat ik een rasechte ´Dutch`se was. Joepie, ik ben nog niet compleet ingeburgerd!

Onze vakantie

De kids waren woensdag al vrij en Gerwin donderdag. Thanksgiving Day. Gerwin heeft een heusche kalkoen klaar gemaakt in de oven. Met daarnaast asperges en aardappeltjes met parmazaanse kaas. Heerlijk. Giel was het hier niet mee eens, maar die is zowiezo van het motto wat een boer niet kent, dat vreet ie niet!
Verder was het behoorlijk koud die dag met een harde wind, dus was het lekker op de bank hangen en filmpjes kijken.
Vrijdag zijn we wel lekker wezen wandelen. Er lag al behoorlijk wat ijs, dus dat was feest! Wacht maar tot de echte winter los barst. We zitten met smart op het eerste pak sneeuw te wachten. Het wordt elke keer voorspel, maar het gaat maar niet door. De nieuwste voorspelling is dinsdag. Laten we hopen dat het doorgaat. En dan kijken hoe lang we het leuk blijven vinden ;)
En dan hebben we DE feestjes in het verschiet. Diet wordt vrijdag alweer 2 en ik 6 daagjes later ook alweer, eh... 35! En dan hebbe we de Goedheiligman er ook nog tussendoor. We hebben de chocoladeletters in huis liggen. We twijfelen nog een beetje, maar het leeft helemaal niet bij Giel en Fien, dus ik denk dat we een 'briefje' van de Sint krijgen. Alleen chocoladeletters en voor de rest heeft hij geregeld met de kerstman. Zoiets. Nog even nadenken.
Wel hebben we de kerstverlichting buiten hangen. Vorig weekend werdt er al hard aangewerkt, dus konden wij ook niet achterblijven. Het is nog niet helemaal genoeg. Dus er komen nog wat lampjes bij. Als het af is komen de foto's. Ook zie je al heel wat bomen binnen staan, maar ik denk dat we de traditie na mijn verjaardag maar in ere houden. Maar wie weet, misschien krijg ik het al wel eerder op de heupen. Zeker als er sneeuw gaat vallen. Kerstsfeer!! De geurkaarsjes branden al..

Thanksgiving

Giel had gisteren een uitvoering voor Thanksgiving. Ze waren allemaal verkleed als kalkoen. De juf waarschuwde dat we de camera in de aanslag moesten houden, want het zou in een flits voorbij zijn. En dat was het ook, maar ik heb een paar filmpjes weten te maken. Het was erg leuk en erg schattig. Let u op het jongetje in de groen gestreepte trui. Dat is Giel.

So...

Giel herkent het woord 'dus' niet meer. Voor velen een stopwoordje, maar Giel gebruikt het niet meer. Alleen nog maar 'so'. In verder volledige nederlandse zinnen, gooit hij dit er tussen.
En gister vroeg hij mij of ik een airplane wilde vouwen. Wat moet ik vouwen? Want ik wilde dat accent dolgraag nog een keer horen! Airplane, of weet je niet wat dat is?
Wat voor accent weet ik niet. Amerikaans of typisch Wisconsin. Geen idee. Maar het engels wat we in NL krijgen lijkt er niet op. Die jongen krijgt staks in NL nog problemen op school. Want het nederlands wat hij leert zit ook vol met Voartse accenten. Jouwnde, mijnde, raam los, etc. Hij is wel zijn Hattems R aan het afleren. Dat wel.

Wat nou weer?!

Het was weer Joep. Een heel spannend moment met Joep. Giel wilde Joep naar buiten lokken met brokjes. Maar hoe weet ik niet, maar zijn bak met voer was omgekukeld en Joep heeft daardoor veel en veel en veel te veel gegeten. Een uurtje later merkte ik dat Joep wilde overgeven. Maar dat lukte niet. Hij begon te zeveren en te rillen. En toen ik zijn buik bekeek was die enorm dik en gespannen. Oh, nee een maagdraaiing, was mijn eerste reactie. Gelijk het internet op en zoeken naar symptomen. Alles klopte. Groot ras, veel eten, schrokkend eten, zonder succes overgeven, onrustig, dikke buik, stress kan het veroorzaken (hij wil niet naar buiten). Prognose, als er niet snel wat aangedaan werd, raakt het dier in shock en gaat dood. Dat laatste wist ik al. Handig zo'n dierverzorgings opleiding. Maar Gerwin was nog steeds niet thuis en moest ik nu met drie kids.....
Maar het zat me niet lekker, dus toch de dierenarts gebeld. Ik moest gelijk komen. Daar kreeg Joep een x-ray. De conclusie was nog onduidelijk. Zijn maag zat vol voer en bij een maagdraaiing moet het vol gas zitten. Hij zou een pilletje krijgen om over te kunnen geven. Als hij dat kon was het geen maagdraaiing. Helaas hij spuugde maar een klein beetje. Dat zou mogelijk kunnen zijn als de maag maar een gedeelte was gedraaid. Ik kreeg een adres mee van een andere dierenarts.En de foto's. Moest wachten tot mijn man thuis was en als hij dan nog niet had overgegeven voor een second opinion gaan. Maar eenmaal thuis ging meneer rustig liggen. Een paar keer uitgelaten (door de tuin, oh, oh) in het maisveld achter. En Joepie poepte en hij was happy en rustig. We hebben hem goed in de gaten gehouden, maar het ging goed. En vanochtend was zijn buik weer normaal, nog steeds vrolijk en het meest wonderbaarlijk.....hij poept en drentelt weer in eigen tuin. Zomaar. Hoera.
Wel weer veel geld kwijt door die onbenul, maar ach we hebben de x-ray foto's nog!

Oepsie...

Oepsie. De favoriete uitspraak van Fien. Maar nu hebben wij een heusche oepsie-situatie.
Joep heeft een bandje om wat aangeeft waar de grens ligt in de tuin. Als hij over de grens gaat krijgt hij een optaterje. Nu heb ik twee avonden geleden Joep naar buiten gelaten, maar hebben kleine vingertjes aan het apparaat gezeten, wat de grens aangeeft. De straal was een stuk kleiner. Toen ik Joep eindelijk hoorde stond hij tegen het huis geplakt en wilde niet naar me toe komen. Met veel pijn en moeite heb ik heb naar het gazon kunnen slepen (ondertussen een hak verloren van mijn laars). Toen ik heb los liet om de trap ven het dek op te laten lopen, was het een streep terug naar de muur en toen kroop hij onder het dek. Toen had ik het pas door dat het het bandje was. Met alle macht Joep onder het dek weg gesleurd. Die hond kan sterk zijn als hij dat wil! Zijn bandje verwijderd en toen nog maar eens geprobeerd. Maar hij wilde niet zelf naar binnen. Vraag me niet hoe, maar ik heb hem naar binnen gekregen. Maar nu wil hij niet meer naar buiten. Heb al brokjes op de oprit gestrooid. De salami ligt op het dek. Ben al met de riem een paar blokjes om het huis gelopen, maar hij wil niet. Ondertussen al wel twee keer zijn behoefte gedaan in de garage. Wat moet ik ermee? Straks al Diet op bed ligt nog maar even proberen om met hem buiten te lopen. Arm dier.

Joep door Giel getekend

Stilte?!

Het is nog steeds een beetje raar, zo zonder pap en mams. Op een gekke manier is het rustig. Misschien komt dat ook omdat Gerwin in NL zit. Joep is ook nog een beetje van slag. Want die had precies door wanneer mam een sigaretje ging roken en ging dan altijd even mee naar buiten. En nu moet hij het zelf weer aangeven. Resultaat: Hondepoep in zijn slaapkamer (washok). Of was het de overschot zuurkool van gisteravond? Maar het was een onaangename verassing.
Gelukkig heb ik de kinderen nog. Fien is zondag en maandag behoorlijk ziek geweest met hoge koorts. Maar nu is ze weer haar vrolijke zelf. En Diet laat me konstant lachen. Met haar ondeugende oogjes. En haar leuke woordjes:

*Stinkie - windje
*Hoep - Joep
*Woovoovoo - Roofvogel, overgenomen van Fien , maar zij gebruikt het voor alles wat fladdert.
*No
*Bye Bye
*Ieuw - Giel

En Giel is druk met zijn huiswerk. Gewone huiswerk. Exta huiswerk voor thanksgiving en dan ook nog huiswerk voor zijn Engels. Het is moeilijk om hem te motiveren om alles te doen. En ik begrijp dat heel goed. Hij heeft elke dag wel wat. Hij is nog maar 5, hoor! En dan heeft hij ook een paar vriendjes in de straat, waar hij graag mee speelt na schooltijd.
Maar volgende week is het Thanksgiving en dan is iedereen een paar daagjes vrij. Ze voorspellen sneeuw, dus misschien een beetje sneeuwpret? Dat zou wel fijn zijn...

Het was leuk!

Ze zijn weg en dat is heel erg jammer, maar we hebben het ontzettend leuk gehad. Je leert elkaar een stuk beter kennen. Diet is met sprongen vooruit gegaan in haar woordenschat. Haar favoriete spelletje was weg rennen voor opa. Opa tom! zei ze dan en dan moest opa achter haar aan. Helaas moesten Giel en Fien gewoon naar school, maar we hebben toch zoveel mogelijk proberen te zien. Hopelijk komen ze gauw weer terug. Of iemand anders?

Morgen....

Morgen gaan ze alweer weg, ons paps en mams. En ondanks iedereen het ermee eens is ,dat je eigen plekkie terug heel fijn is, wordt het wel heel kaal. Zeker omdat Gerwin morgen ook nog eens naar NL vertrekt. Eerst naar Chigaco opa en oma wegbrengen en dan als de sodemieter terug naar Madison anders mist Gerwin zijn vlucht. En dan komt ik met drie vermoeide koters alleen thuis. Snik...

Geen mama, maar Very Important Person!

Via via hadden Gerwin en ik zaterdag VIP-kaartjes voor een concert van Sevendust. Ik moest er al eerst eens voor gaan winkelen, want behalve een nette jurk, had ik allemaal ouwe zooi in de kast liggen. Dus na een avondje winkelen met mijn lief kon ik mij gaan voorbereiden op een ouderwets avondje lawaai-an-de-kop!
Giel moesten we nog een beetje opwarmen voor het idee dat mama een avondje weg ging. Hij vond dat maar niks en wilde dat ik thuis bleef. Ergens is er dus iets goed fout gegaan met mijn uitgaansgedrag, want mijn zoon is al 5 en is dit niet eens gewend! Hmmm, een werkpuntje...
Maar ik heb een geweldige avond gehad. Eén bonk herrie met Jägermeister. Lekker!
En verder zijn we dit weekend nog naar Henry Vilas Zoo geweest. En een grote wandeling gemaakt bij Devils Lake. En toen was het weekend alweer voorbij en is de laatste week van papa en mama al aangebroken. Wat gaat de tijd toch snel. Maar ik probeer ze te overtuigen om snel weer te komen. Kijken of het lukt ;D

Happy Halloween

We zijn terug van een heerlijk lang weekend weg. De temperatuur was even wennen. Het was er koud. En de eerste dagen waaide het ook nog flink, maar het was wel heerlijk! Lekker de winterjassen aan en de mutsen op en we konden heerlijk wandelen. Vaak scheen het zonnetje, dus dan is het gauw lekker. Ook hebben we de eerste sneeuwvlokjes van het jaar zien vallen. Niet veel en het bleef ook niet liggen, maar toch!
En weet je wat nou zo lekker is? Je mag hier overal een vuurtje stoken. Dus lekker op het strand picknicken, en zo hou je het uren vol, zonder hele einden te lopen.
En toen we gister thuiskwamen, was het halloween. Dus snel de kinderen door het bad gehaald en toen in de verkleedkleren. Diet al bijtje, Fien als Batgirl en Giel als skelettenpiraat. Om 5 uur begon het feest. Na eerst een keertje thuis te hebben geoefend ben ik met mama een rondje gaan doen met alle 3. Keurig zeiden ze overal Trick or treat en daarna netjes Thank you en Diet overal nog even Bye. Wat een feest! De hele buurt krioelde van de verklede kinderen en ouders. Sommige huizen waren heuse spookhuizen met lichteffect en geluid.
Even thuis uitgerust en toen nog even met Gerwin, Giel en Fien. Diet was moe. Ondertussen was het al donker en was het nog leuker. Rond half acht waren we voor de tweede keer thuis. Natuurlijk nog even de buik vol met snoep en toen naar bed.

En nu zitten ze weer op school. Ik heb meelij met de juffen. Als alle kinderen zo hyper zijn als die van ons, dan hebben ze een flinke vermoeiende dag!

Lekker Lang Weekend

We gaan op vakantie!. De kinderen zijn een paar dagen vrij, dus we gaan een lang weekend weg. We hebben een huisje gehuurd in het noorden van Wisconsin. Zo´n 3 uur rijden vanaf hier. Straks de kids van school halen en dan gaan we. Ze voorspellen sneeuw morgen op de plek van bestemming, dus ik heb mij gister nog even een dikke winterjas aangeschaft. Zowiezo liggen de temperaturen daar wat lager. En hier waait het als een bezetene. Echt herfst, dus!
Gisteren een gesprek gehad met de juffen van Giel. Hij doet het heel erg goed. Hij is lief, maar met de juiste hoeveelheid ondeugendheid. En hij kletst. Te veel. Af en toe! Ha, ha...
Vandaag Joep weg gebracht naar Gerwins kantoor. Een collega gaat op hem passen. Dit was een mooi moment om paps en mams Gerwins plek te laten zien.
Nu ligt Diet op bed en gaan wij de laatste spullen inpakken. Tot na het weekend!

Ze zijn er hoor!!

Voor een ieder die met spanning zit te wachten. Paps en mams zijn veilig aangekomen! Mama heeft geen bereik met haar telefoon, dus nu is iedereen in een keer op de hoogte. Ze hebben een goede vlucht gehad en ze waren mooi op tijd. De kinderen waren al een paar dagen van te voren bezig met het feit dat opa en oma zouden komen. En nu gingen we dan echt. Diet was nog heel even een beetje verlegen, maar Giel en Fien gingen als vanouds verder. Lekker verwend met kadootjes en echte King pepermunt. En wij weer een voorraadje DE koffie, ketjap en curry. Heerlijk!
En nu doen we het een beetje rustig aan. Vanochtend even naar de Target. Het luchtmatras staat weer op knappen en papa was zijn leesbril vergeten. En nu ligt Dietie op bed en wachten we tot we de andere twee weer op kunnen halen.
Iedereen die ons de groetjes heeft gedaan via paps en mams, bij deze, de groetjes terug..

Waar ik was...

Ik ben een poosje weg geweest. Dat komt omdat ik even in een dipje zat. Heb te laat de pillen voor mijn depressie bij laten stellen tot najaarsniveau. Ik was ontzettend moe en heel emotioneel. Bij de dokter kreeg ik een vragenlijst en toen was het gelijk duidelijk. Mijn doses is verdubbelt en dat is heerlijk. Voel me nu weer goed. Ik heb weer energie, dus nu is het tijd voor een update.
Ik weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen. Wat hebben we allemaal gedaan? Vorig weekend nog heerlijk genoten van 29°C. Toen hebben we pompoenen gezocht in het pompoenenveld. Het is hier behoorlijk Halloween. Als ik nu uit het raam kijk zie ik de grafzerken in de tuin staan.






Dit is een echte pompoen!!


Bij Fien gaat het goed op school. Ze heeft nog even een dipje gehad, toen ze zich realiseerde dat ze toch wel vaak heen moest, maar nu gaat het beter. Het liefst blijft ze thuis, maar dat gaat niet. Ze pikt ook al heel wat engels op. En ze is niet te verlegen om het te gebruiken. Stoer hoor!
En ook zij is prachtig op de foto gekomen. Geniet!





En nu maken we ons op voor de komst van papa en mama. We hebben er heel veel zin in. Ik wil ze nu wel eens ons huis laten zien. Helaas moeten de kinderen wel naar school, maar we hebben er wel een lang weekend tussen zitten. Dan willen we een huisje huren. Gerwin is al druk bezig, maar of hij al wat gehoord heeft weet ik niet, want hij zit een paar dagen in Kansas.

En vandaag zou ons huis geinspecteerd worden. Om te kijken of wij wel nette huurders zijn. Dus ik nog even extra druk in huis. Hij zou tussen 11 en 3 komen. Je raad het al. Niemand. Ook niks gehoord. Lullig!

Nou ja, er zal vast veel meer gebeurd zijn en als ik nog aan iets belangrijks denk, dat laat ik het nog wel weten. Voor nu houd ik het voor gezien. Moet eens gaan bedenken wat we kunnen gaan eten!

School is als logeren..

Ik had een gesprekje met Giel over hoe goed het ging op school. Dat hij het zo naar zijn zin had en dat hij helemaal niet meer hoefte te huilen.
Toen zei hij dat school hetzelfde is als logeren bij opa en oma.
Vind je het net zo leuk?
Ja en dan zijn jullie er toch ook niet bij!

Wandelgang

Voor het eerst, in wat zal het zijn, 3 jaar heb ik weer kunnen wandelen met een flinke pas. Vroeger, toen ik alleen Giel nog maar had, ging ik dagelijks Kelly uitlaten. Een uurtje om het kanaal met flinke tred. Maar sinds Fien haar intrede deed en Giel dus zelf moest/wilde lopen, was het tempo er wel uit. Begrijp me niet verkeerd, struinen met de kids is erg gezellig, maar het schiet voor geen meter op. Niet qua afstand en zeker niet qua conditie. Maar vandaag is Fien weer naar school, dus Joep achter in de auto, Diet op de achterbank en wij naar het parkje. Heerlijk. Alleen je bent met een klein half uurtje weer terug en de omgeving is niet heel inspirerend. Dus nog even op zoek naar een mooie wandelroute en dan weer lekker de vaart erin!

Gister

Fien is gisteren voor het eerst naar school geweest. En hoe anders ging dat vergeleken met Giel. Ze voelde zich gelijk thuis. Ik kreeg niet eens een kus bij het afscheid. En toen ik haar 's middags weer op kwam halen trok ze een gezicht! Ik was duidelijk veel te vroeg. Toegegeven: Het was net snack time. Ze had net een bordje voor haar neus en daar zat nog niets in. Gelukkig kreeg ze van Juf Kathy nog een koekje mee. De volgende keer moest ik haar maar ophalen nadat ik Giel had opgehaald. Tsss. Ook de juffen hadden niets te melden. Het was gewoon goed gegaan. Ze was tegen de juf gaan babbelen en niet meer opgehouden! Ook had ze al wat engels geleerd. What's your name? Kanjer!
Thuis was het wat raar. Zit ik met Diet aan een tafeltje wat te drinken met een koekje erbij. Helemaal niks. Geen boe, geen bah. Dus ik begin maar een gesprekje. Over lekkere koekjes. Noh, dat was ze wel met mij eens. Maar verder had ze nog niet veel te zeggen. Logisch. Maar ik heb altijd een babbelkont om mij heen. Die volgens Gerwin praat om het praten. Het zal wel wennen... uiteindelijk.
Gelukkig was ik gister druk. Collega's van Gerwin zouden hier komen eten. Er is deze week World Dairy Expo en collega's uit NL en de US komen dan naar Madison. Het was ontzettend gezellig. Een collega had kadootjes meegenomen voor de kids en een andere voor ons. 5 Pakken Douwe Egberts. Heerlijk. We hadden net het laatste pak aangebroken. Nu kunnen we even weer vooruit.
Ook Giel en Fien vonden het helemaal geweldig, die visite. En we hebben eindelijk Giel echt engels horen praten. Hier en daar al met een heus amerikaans accent. Hij was al zijn schroom kwijt en vertelde van alles. Ze lagen veel te laat op bed, maar ik geloof dat dat hier heel normaal is. Misschien kan Giel nu dan eindelijk eens echt zijn ogen dicht doen tijdens rust tijd. Dat hebben ze elke middag en dan is het dus de bedoeling dat een 5-jarige gaat slapen! Good luck with that one! Giel heeft er ook een gloeiende hekel aan. Een half uur stil liggen! Stop ze gewoon optijd in bed. Problem solved.

Winter

Nee, nog niet. Maar we moeten ons wel een beetje klaar gaan maken. Volgende week is DE week. De week waarin Gerwin al jaren hier naar toe komt en waarin het weer altijd omslaat. Altijd? Gerwin zegt van wel. In het begin nog korte broeken weer en aan het eind van de week is het koud. Soms ook sneeuw. Dus...
Vandaag met de meiden naar de Gap om een winterjas in te slaan met sneeuwbroek. En ik moet nodig warme truien en lange broeken hebben. Maar ik heb nog geen zin. T-shirten bevallen mij wel. Rokjes ook. En winkelen vind ik zo errug! Misschien morgen maar zelf op stap. Heb Gerwin al een beetje voorbereidt op een dagje met de kids.
En maandag gaat Fien eindelijk naar school. We hebben naar 'goedkopere' opties gekeken, maar die zaten allemaal vol. Dus nu gaat ze naar La Petite Academy. Dezelfde school als waar Giel heen ging. Veel geld voor 3 dagen, dus we willen haar ook zoveel mogelijk laten gaan. Dus niet 2x 2,5 uur, zoals bij Nijntje, maar 3x van 9.00 uur tot 14.30. En daar heeft mama het nog een beetje moeilijk mee. Het is zo'n heerlijke ding om om je heen te hebben! Maar ze heeft er heel veel zin in. En we denken dat als zij een beetje engels gaat praten, dat het dan ook wat vlotter gaat met Giel. En Diet krijgt dan ook de aandacht die ze verdient. Wat zal ik haar verwennen.
En dan hebben we nog de vogel die op het raam tikt. Een Blue Jay, die mij in het begin de stuipen op het lijf joeg. Want ik zag hem niet, maar hoorde hem wel. En het klonk als een vinger die op het raam tikte. Maar gelukkig heb ik de boosdoener ontdekt. Sommigen zeggen dat het een aankondiging is van iets slechts. Anderen dat het een overleden dierbare is, die laat weten dat hij bij je is. Ik hoop dat laatste, maar ik denk dat het gewoon een gekke vogel is, die de weg een beetje kwijt is. En ik vind het wel gezellig, zo'n huisvogel.



Oh, en Hendrikje de pad van Giel is niet meer alleen. Vorige week vonden we er eentje die iets groter was. Henpikje genaamd. (Don't blame me, ik heb het niet verzonnen!) En eergister vonden we een heule dikkert. En die heeft Giel Henjantje genoemd. Dus een ieder die zwanger is en nog een leuke naam zoekt... Giel is er goed in.

Edit ietsje later:
Als je mijn blog vertaald in Engels, dan maakt ie van de titel Dikes Church in the USA. Ha ha.

Voor schooltijd

Vandaag liet ik Giel achter in de gymzaal. Dat doen we elke ochtend. Niets nieuws. Maar vandaag toen ik bijna de gymzaal uit was, draaide ik mij nog een keer om, om te kijken hoe het ging. Meestal zit hij nog wat verlegen met Hammie te knuffelen, maar vandaag niet! Vandaag zag ik hem druk gebarend een verhaal af steken tegen een paar jongetjes uit zijn klas. Did you know what happened? hoorde ik hem nog in perfect engels zeggen. Geen idee wat hij aan het vertellen was, maar de jongetjes hingen aan zijn lippen. Toen ging de bel en moest ik echt weg, maar met een heel lekker gevoel in mijn buik...

Kunst

Weer een project af! De kinderen hebben hele leuke tekeningen gemaakt met ecoline en die hebben we mooi ingelijst. Giel heeft bloemen met een vogel getekend en zo als je kunt zien, de skyline van New York. De abstacte werkjes zijn van Fien. Ik bener heel blij mee en trots op. Wie heeft er 'dure'kunst nodig? Dit is veel leuker.





Verder is hier niet zoveel gebeurd. Alleen heb ik de griep en Gerwin klaagt ook al, dat hij zich niet zo fit voelt. Tja, shit happens...

Hoe slim...

Gerwin is weer voor een paar dagen `out of town´. Dat betekent dat er weer bij mama in bed geslapen mag worden. Ik had een spelletje bedacht om te kijken wie als eerst mocht. Een 1 en een 2 op een papiertje. Achter de rug. Husselen. En wie de 1 trekt mag als eerste bij mij slapen. Whoohh, spannend. En Giel won. Fien in tranen. Begreep er ineens helemaal niets meer van.
Hoe ik ook mijn best deed om uit te leggen dat zij morgen mocht. Dat ze evenveel nachtjes als Giel bij mij mocht slapen. Het hielp niets. Dan mag jij het aller allerlaatste nachtje bij mij slapen!!! probeerde ik nog. Eventjes een glimps van een lachje, maar nee hoor, BRULLEN!
Dan mag jij wel in mijn bed, Fien. Giel met een armpje om haar schouder. En ja hoor, Fiens avond kon niet meer stuk.
Bedankt Gielemans.

Van alles

Gisteren zijn we lekker uit eten geweest met zijn allen om te vieren dat we 4 jaar getrouwd waren. Ik geloof dat dat ook gelijk de eerste keer is geweest dat Gerwin en ik het gevierd hebben. Volgend jaar maar iets 'groots'?
Met Giel gaat het goed op school. Hij huilt niet meer als papa weg gaat en hij kreeg vandaag 'huiswerk' mee voor rekenen. Hij moet de stappen tellen van de stoep naar onze voordeur. En dan kijken of hij dat met meer stappen kan en met minder. Je hebt het maar druk met schoolgaande kinderen...
Ook krijgt hij extra les voor zijn engels. Hij wordt een paar keer per week uit de klas gehaald om met een groepje van 5 wat extra te oefenen. Maar volgens de juf krijgt hij het allemaal goed mee.
Met Joep zijn staart lijkt het goed te gaan. Hij heeft al een poosje de kap niet meer om en we spuiten er ook niets meer op en hij blijft heel. De kap had namelijk geen zin meer, want Joep draaide net zolang met zijn kont dat het puntje precies onder de kap stak en dan kon hij er nog bij. Het beste was om zijn staart geen aandacht te geven en dat lijkt nu dus te werken. Nu maar hopen dat hij hem niet weer opnieuw stuk slaat.
Fien had vandaag een heel gesprek met oma Tini door haar speelgoed telefoon.

Alles goed met het huis, oma Tini? Alles goed met het huis, oma Tini? Ik zei toch, alles goed met het huis? Oma? Oma? Alles goed met het huis?
Ik vroeg of alles goed was met het huis.
Nee, morgen stort hij in!
Oei!!
Dan komt oma toch gewoon weer hier!
Ja, we hebben het huis groot zat!
En opa Kees komt ook heel lang, he?
Jahaaa!!!
Gezellig!

En vandaag is het alweer 4 jaar..

En wat vliegt de tijd. Sindsdien nog twee prachtige dames op de wereld gezet en een grote oversteek naar de USA gemaakt.
En op zijn minst nog net zo gelukkig! Wat een feestje!!

Projectjes

Daar hebben we er een aantal van. De eerste is klaar. De tafel en stoeltjes bij Diet op de kamer zijn mooi Firefly rose. En nu willen we er graag nog een muurschildering maken. Een boom en een hertje (Mieke kom je even langs?). We willen graag het thema van haar geboorte kaarje in haar kamer verwerken. Het blauw zit al op haar muren en het rose van haar naam in het dekbed en haar tafeltje. We hebben een mooi hertjes schilderij van oma Tini en nu heb ik vorige week ook een mooi knuffelhertje gescoord in de winkel. Nu had ik op estsy.com onderstaande muursticker gevonden, maar helaas is de muur van de kamer een beetje ruw, dus gaan we het met een schildering proberen.



En dan hebben we nog de tafel en stoeltjes bij Fien op de kamer, of eigenlijk de hele kamer van Fien moet nog, maar we weten niet waar we moeten beginnen. Haar kamer is één grote muurschildering. Maar hé, Paps komt deze herfst. Mocht hij zich vervelen...
En dan nog de kast in de kamer. En we missen iets eigens in de woonkamer. De meubels zijn mooi. Heel mooi. Maar er ontbreekt kleur en er ontbreekt oud. Dus de komende tijd maar wat antiekzaakjes bij langs. En de kleur lijkt opgelost. Ik heb Giel en Fien laten stoeien met zwarte pen en rode ecoline en er zijn ware kunstwerkjes ontstaan. Deze komen nu boven het dressoir te hangen en de berk mag een ander plekje opzoeken. Waar? Uhm... Trappegat? Daar willen we een collage maken van kunstwerkjes die we door de jaren heen verzameld hebben en op de slaapkamer komen foto's te hangen.
Maar we hebben tijd te kort en kinderen teveel, dus het zal nog wel even duren.
Oh, en de badkamer van de kinderen is mooi geworden. Ook daar hebben we Giel een mooi werkje laten maken. Binnenkort zal ik daar een foto van maken.
Nu is Labor Day weekend weer voorbij en begint school voor Giel echt! Hij moest vrijdag nog wel even huilen, toen papa weg ging, maar hij wilde eigenlijk niet meer naar huis. Fijn. Kijken hoe het deze week gaat.

Giels eerste schooldag

 

En die is erg goed gegaan. Hij moest eerst even heel erg huilen toen papa weg ging en volgens de juf liepen er af en toe een paar traantjes over zijn wangen, maar hij kwam heel enthousiast terug. Hij had al een mooi kunstwerkje gemaakt. En een nieuw liedje geleerd. Hij vond de juffen heel erg lief. Wat wil je nog meer. Het zal nog wel even duren voordat hij met volle zin naar school gaat, maar het is ook niet niks. Je verstaat de helft niet en er gebeuren allerlei nieuwe dingen!
Maar ze krijgen elke dag een taak. Giel moest gisteren het weer in de gaten houden. En af en toe moest hij dan vertellen wat het voor weer was. Het is raining zei hij dan.
En vandaag was hij alweer vrij! Vandaag kwam de andere helft van de klas en morgen komen ze allemaal. En dan zijn we dus maandag ook weer vrij (Labor Day), dus we beginnen langzaam.

Kriebels

Kriebels in de buik. Bij mij en bij Giel. Morgen naar school en we weten beiden niet hoe het gaat! Lastig vind ik dat, want ik weet niet zo goed hoe ik hem moet voorbereiden. Of is hij al voldoende voorbereid? Maak ik mij drukker dan nodig? Om mijzelf af te leiden ben ik wel spontaan druk aan het poetsen gegaan. Ha. En dat is WEL nodig.

Over logeren, lampekap, glitterpoep en nog meer.

We hebben een logeetje. Duncan (Dunky volgens de kids). De hond van een collega van Gerwin. Heel gezellig en Joep en Dunky kunnen het heel goed met elkaar vinden. Handig, want zij willen wel op Joep passen als wij weg zijn. Scheelt weer een boel centjes voor het pension.
Maar helaas gaat het met Joep een beetje minder. Niets levensbedreigends, maar een grote ingreep zou mogelijk kunnen zijn!! Hij heeft in de laatste week van onze vakantie zijn staartpunt kapot geslagen, en dat wil maar niet genezen. Het verband eet hij eraf (werkelijk, ik heb geen één verbandje terug gevonden) en zonder blijft hij het puntje kapot slaan, met als gevolg dat wij het hele huis onder de bloedspetters hebben. Nu is Gerwin vanochtend naar de Dierendokter geweest. Hij heeft nu een grote lampekap op. En met vloeiblare pleister en antibiotica, hopen wij heel erg dat het goed gaat komen, want voor woensdag staat een eventuele amputatie van zijn staart gepland! Dit soort wonden genezen erg slecht, maar we hopen er het beste van. Duimen jullie met ons mee!! Gelukkig is Joep het type hond, waar het tot voor kort wel heel normaal was om de staart eraf te halen, maar toch. Wish us luck!


Dunky


Ik ben niet blij, ik ben niet blij, ik ben niet blij...

En dan staat er nog een vies woord in de titel. Ha! Ook zo'n verhaal! Fien had gister een druifje met een glitterje erop. Of dat erg was. Nee joh, heb jij straks glitterpoep! Dat heeft haar aan het denken gezet. Vanmiddag, toen ik na haar middagslaapje haar luier af wilde doen, had ze glitterpoep! Heeft ze, blijkt nu, volgens haar zelf en Giel, gister glitters gegeten! Haar maar gewaarschuwd, dat het ook kan blijven zitten en dat we dan naar de dokter moeten. En nu maar hopen dat het afdoende afschikt. Maar lollig was het wel. En een welkome afwisseling op die eeuwige luierverwisselarij!

En vandaag zijn wij inkopen wezen doen voor Giel zijn school. Wij moeten zelf voor de krijtjes, stiften e.d. zorgen voor algemeen gebruik. Dat betekende ook luierdoekjes(?), handsanitizer (zonder water. Zoek, zoek, zoek) en crackers(?). Tja, daar waren we wel even zoet mee, maar ik denk dat het wel gelukt is. Ook kregen we als tip om het lunchgeld gepast mee te gaan geven. Logisch, dachten wij, kunnen ze er niet stiekem snoep van kopen. Nee, denkt de Amerikaan. Dat beperkt het risico op ziek worden. Oh! Ja, want op wisselgeld stikt het van de bacterien. Ja, hoor!!! Raar volkje!
Maar goed. Ik weet nog niet eens of ik hem überhaupt wel op school wil laten lunchen. Als het een beetje "normaal" is, dan geef ik hem gewoon een paar boterhammen mee. Maar dat moeten we nog navragen. Wel weten we inmiddels dat het normaal is om je kind zelf te brengen en te halen, dus voorlopig nog maar even geen schoolbus voor onze Giel.

En nu is Gerwin bezig met zijn nieuwe aquarium. Dat is al 'iets' sinds wij in 1998 zijn gaan samenwonen. Maar ik heb het altijd op ruimtegebrek gegooid, maar dat gaat in dit huis niet op, natuurlijk. Vandaag hebben we de knoop doorgehakt en 'mocht' hij er van mij een halen. Ben benieuwd hoe mooi hij gaat worden. Later meer hier over.
Ik ga genieten van een lekkere avond op de bank. Kus...

Woensdag / Donderdag-gehaktdag en nog wat meer..

Gisteren héérlijke gehaktballen gemaakt met speciaal door ons geimporteerde Silvo gehaktkruiden. Gelijk maar voor twee maaltijden gelijk gemaakt. Hmmm. Gisteren met broccoli met basilicum roomsaus (van de Appie) en vanavond met een lekkere salade. Jammie!!
Triviaal. Ik weet het. Maar het maakt mij heel erg blij.

Wat mij ook blij maakt is het weer. Ik lees (op hyves) dat het weer bij jullie bedroevend is, dus eigenlijk mag ik niet klagen, maar ruim 6 weken alleen maar rond de 30°C, is ook geen pretje. En dan stikt het nog eens van de muggen, dus je bent blij dat je binnen kunt zitten. Maar het weer lijkt te veranderen. Rond de 26°C. Maar de grootse verandering zit hem in de ochtend. Wanneer je met je kopje koffie, naar buiten loopt en denkt Brrrr, fris. En het kwik lijkt volgende week eindelijk echt terug te lopen. Naar de 24°C, heerlijk.

En dan nog wat updates.
De rups doet het niet meer. We waren er getuige van dat er een of andere larve uit kwam kruipen en een leeg gevroten rupsje overliet.
En we hebben inmiddels kontact met Giels school gehad. Formulieren per email ontvangen. Direct dezelfde dag terug gestuurd per email en per post en nu al twee dagen niks meer gehoord. Zucht. Ben benieuwd of Giel woensdag, gelijk met de rest van Amerika, naar school gaat. Ach, die maandag daarop zijn ze alweer vrij! Labor Day. Zoeken we op op Wikipedia. Misschien...

Schoolziek

Ik probeer nu al een paar dagen de school voor Giel te bereiken, maar de mevrouw die over de rondleiding en de inschrijving gaat, geeft niet thuis. En als ik haar voicemail inspreek, belt ze niet terug! En 1 september moet Giel toch echt naar school. En ik weet niet eens wat ik allemaal voor hem aan moet schaffen.
En dan zit de school voor Fien helemaal vol. En de enige peuterspeelzaal-opties in Oregon zijn gelinkt aan een kerk. Misschien dan toch de school waar Giel op zat. Wel duur, maar je moet toch wat!
Nu eerst de mevrouw maar weer proberen te bereiken...

Beestje Feestje

We hadden gisteren een kolibrie in de garage! En die was niet happy. Hij vloog konstant tegen het plafond. Kerkdijk dierenredders in aktie!!! Ik met een netje op een stoel (anders kon ik niet bij dat plafond) en Giel riep wanneer hij weer bij mij in de buurt kwam vliegen. Fien keek bewonderend toe en Diet gilde enthousiast en ondertussen probeerde ze met haar vingertje de kolibrie te volgen. Uiteindelijk hebben we haar (niet hem, we hebben het opgezocht in het Wisconsin vogelboek) weer naar buiten gejaagd.





En onze rups is zich aan het verpoppen, maar helaas is hij van het dakje naar beneden gevallen, dus of dit goed blijft gaan weten we niet.
En dan was vandaag grote zus jarig. Van Harte. We hebben even gebeld en er is mij beloofd, dat als er wat taart overblijft, dat deze kant op komt ;D. Gelukkig hebben we zelf lekkere brownies gebakken, dus wij komen niks te kort.
Nu zit iedereen even in bad, dus even een momentje voor mijzelf! (voordat er weer afgedroogd moet worden)