Kriebels

Kriebels in de buik. Bij mij en bij Giel. Morgen naar school en we weten beiden niet hoe het gaat! Lastig vind ik dat, want ik weet niet zo goed hoe ik hem moet voorbereiden. Of is hij al voldoende voorbereid? Maak ik mij drukker dan nodig? Om mijzelf af te leiden ben ik wel spontaan druk aan het poetsen gegaan. Ha. En dat is WEL nodig.

Over logeren, lampekap, glitterpoep en nog meer.

We hebben een logeetje. Duncan (Dunky volgens de kids). De hond van een collega van Gerwin. Heel gezellig en Joep en Dunky kunnen het heel goed met elkaar vinden. Handig, want zij willen wel op Joep passen als wij weg zijn. Scheelt weer een boel centjes voor het pension.
Maar helaas gaat het met Joep een beetje minder. Niets levensbedreigends, maar een grote ingreep zou mogelijk kunnen zijn!! Hij heeft in de laatste week van onze vakantie zijn staartpunt kapot geslagen, en dat wil maar niet genezen. Het verband eet hij eraf (werkelijk, ik heb geen één verbandje terug gevonden) en zonder blijft hij het puntje kapot slaan, met als gevolg dat wij het hele huis onder de bloedspetters hebben. Nu is Gerwin vanochtend naar de Dierendokter geweest. Hij heeft nu een grote lampekap op. En met vloeiblare pleister en antibiotica, hopen wij heel erg dat het goed gaat komen, want voor woensdag staat een eventuele amputatie van zijn staart gepland! Dit soort wonden genezen erg slecht, maar we hopen er het beste van. Duimen jullie met ons mee!! Gelukkig is Joep het type hond, waar het tot voor kort wel heel normaal was om de staart eraf te halen, maar toch. Wish us luck!


Dunky


Ik ben niet blij, ik ben niet blij, ik ben niet blij...

En dan staat er nog een vies woord in de titel. Ha! Ook zo'n verhaal! Fien had gister een druifje met een glitterje erop. Of dat erg was. Nee joh, heb jij straks glitterpoep! Dat heeft haar aan het denken gezet. Vanmiddag, toen ik na haar middagslaapje haar luier af wilde doen, had ze glitterpoep! Heeft ze, blijkt nu, volgens haar zelf en Giel, gister glitters gegeten! Haar maar gewaarschuwd, dat het ook kan blijven zitten en dat we dan naar de dokter moeten. En nu maar hopen dat het afdoende afschikt. Maar lollig was het wel. En een welkome afwisseling op die eeuwige luierverwisselarij!

En vandaag zijn wij inkopen wezen doen voor Giel zijn school. Wij moeten zelf voor de krijtjes, stiften e.d. zorgen voor algemeen gebruik. Dat betekende ook luierdoekjes(?), handsanitizer (zonder water. Zoek, zoek, zoek) en crackers(?). Tja, daar waren we wel even zoet mee, maar ik denk dat het wel gelukt is. Ook kregen we als tip om het lunchgeld gepast mee te gaan geven. Logisch, dachten wij, kunnen ze er niet stiekem snoep van kopen. Nee, denkt de Amerikaan. Dat beperkt het risico op ziek worden. Oh! Ja, want op wisselgeld stikt het van de bacterien. Ja, hoor!!! Raar volkje!
Maar goed. Ik weet nog niet eens of ik hem überhaupt wel op school wil laten lunchen. Als het een beetje "normaal" is, dan geef ik hem gewoon een paar boterhammen mee. Maar dat moeten we nog navragen. Wel weten we inmiddels dat het normaal is om je kind zelf te brengen en te halen, dus voorlopig nog maar even geen schoolbus voor onze Giel.

En nu is Gerwin bezig met zijn nieuwe aquarium. Dat is al 'iets' sinds wij in 1998 zijn gaan samenwonen. Maar ik heb het altijd op ruimtegebrek gegooid, maar dat gaat in dit huis niet op, natuurlijk. Vandaag hebben we de knoop doorgehakt en 'mocht' hij er van mij een halen. Ben benieuwd hoe mooi hij gaat worden. Later meer hier over.
Ik ga genieten van een lekkere avond op de bank. Kus...

Woensdag / Donderdag-gehaktdag en nog wat meer..

Gisteren héérlijke gehaktballen gemaakt met speciaal door ons geimporteerde Silvo gehaktkruiden. Gelijk maar voor twee maaltijden gelijk gemaakt. Hmmm. Gisteren met broccoli met basilicum roomsaus (van de Appie) en vanavond met een lekkere salade. Jammie!!
Triviaal. Ik weet het. Maar het maakt mij heel erg blij.

Wat mij ook blij maakt is het weer. Ik lees (op hyves) dat het weer bij jullie bedroevend is, dus eigenlijk mag ik niet klagen, maar ruim 6 weken alleen maar rond de 30°C, is ook geen pretje. En dan stikt het nog eens van de muggen, dus je bent blij dat je binnen kunt zitten. Maar het weer lijkt te veranderen. Rond de 26°C. Maar de grootse verandering zit hem in de ochtend. Wanneer je met je kopje koffie, naar buiten loopt en denkt Brrrr, fris. En het kwik lijkt volgende week eindelijk echt terug te lopen. Naar de 24°C, heerlijk.

En dan nog wat updates.
De rups doet het niet meer. We waren er getuige van dat er een of andere larve uit kwam kruipen en een leeg gevroten rupsje overliet.
En we hebben inmiddels kontact met Giels school gehad. Formulieren per email ontvangen. Direct dezelfde dag terug gestuurd per email en per post en nu al twee dagen niks meer gehoord. Zucht. Ben benieuwd of Giel woensdag, gelijk met de rest van Amerika, naar school gaat. Ach, die maandag daarop zijn ze alweer vrij! Labor Day. Zoeken we op op Wikipedia. Misschien...

Schoolziek

Ik probeer nu al een paar dagen de school voor Giel te bereiken, maar de mevrouw die over de rondleiding en de inschrijving gaat, geeft niet thuis. En als ik haar voicemail inspreek, belt ze niet terug! En 1 september moet Giel toch echt naar school. En ik weet niet eens wat ik allemaal voor hem aan moet schaffen.
En dan zit de school voor Fien helemaal vol. En de enige peuterspeelzaal-opties in Oregon zijn gelinkt aan een kerk. Misschien dan toch de school waar Giel op zat. Wel duur, maar je moet toch wat!
Nu eerst de mevrouw maar weer proberen te bereiken...

Beestje Feestje

We hadden gisteren een kolibrie in de garage! En die was niet happy. Hij vloog konstant tegen het plafond. Kerkdijk dierenredders in aktie!!! Ik met een netje op een stoel (anders kon ik niet bij dat plafond) en Giel riep wanneer hij weer bij mij in de buurt kwam vliegen. Fien keek bewonderend toe en Diet gilde enthousiast en ondertussen probeerde ze met haar vingertje de kolibrie te volgen. Uiteindelijk hebben we haar (niet hem, we hebben het opgezocht in het Wisconsin vogelboek) weer naar buiten gejaagd.





En onze rups is zich aan het verpoppen, maar helaas is hij van het dakje naar beneden gevallen, dus of dit goed blijft gaan weten we niet.
En dan was vandaag grote zus jarig. Van Harte. We hebben even gebeld en er is mij beloofd, dat als er wat taart overblijft, dat deze kant op komt ;D. Gelukkig hebben we zelf lekkere brownies gebakken, dus wij komen niks te kort.
Nu zit iedereen even in bad, dus even een momentje voor mijzelf! (voordat er weer afgedroogd moet worden)

De Grote Opruiming

De keuken gaat op zijn kop. Toen we hier kwamen wonen is alles erin gezet en dat was het. Resultaat: sommige kastjes zijn nog leeg en andere staan bomvol. In Hattem had ik maar een paar kastjes en was ik blij dat het erin paste. Nu moet ik nadenken over een logische indeling! Huh? Plus je moet wat meer vooraad hebben met een vaatwasser. Want je gaat niet een half lege was draaien.
Kortom: lastig hoor, zo'n grote keuken!
En we gaan vanavond eindelijk op zoek naar verf. Verf voor de rode kast, die tegen een witte muur prachtig stond, maar tegen de paarse toch een beetje vloekt (al zijn hier de meningen over verdeeld). En ik ben ook rood af. Ik heb liever geel en groen. En mijn all-time-favorite oranje!
En verf voor de ikea tafeltjes bij de meiden op de kamer. Leuk. Eindelijk.
Ik heb inmiddels al wel wat foto's van de kamers die redelijk af zijn. De rest volgt een andere keer, oké?


De eetkamer


De entree (nee, het is geen hal of gang)


De woonkamer. De bank is inmiddels voorzien van fleurige kussens!


Onze slaapkamer

Van alles een beetje!

En nu was het toch een beetje stil in huis. Helemaal niet dat opa en oma van zulke lawaaiorgels zijn, maar toch. Het was gek.
Om acht uur heb ik Diet bij mij in bed genomen, want die had groot verdriet. Ze heeft nog heerlijk gedommeld. Om half tien hoorden we Giel en Fien pas wakker worden en toen zijn wij er ook maar uit gegaan. Heerlijk zo´n vermoeiend dagje vliegveld. Daar plukt je nu de vruchten van.
Maar het was gister erg pittig. Toen opa en oma door het poortje moesten begon Giel heel hard te huilen. Hij wilde eigelijk ook geen kus meer geven, maar toen ze weg liepen, veranderde hij van gedachten. Ik heb de lummel opgetild, zodat hij nog kon zwaaien en in mijn nek snuffelde hij de hele tijd Nee, nee. Mijn hart brak. Echt.
Vanochtend vroeg ik hem of hij het nog steeds heel erg vond of dat het nu ook wel weer goed was. Het was wel weer goed. Gelukkig!
En vandaag zijn ze heerlijk aan het spelen. Niks aan de hand. Ik heb zelfs tijd om de Ikea opbergdozen in elkaar te vouwen. Tja, we waren gister weer in de buurt, dus toch maar even weer langs. Ook maar een tafel met stoeltjes voor Diet op de kamer gekocht, want zij heeft nog geen specifieke interesses (dino, barbie), dus haar kamertje is nog wat kaal.



En vanochtend vonden vonden we bovenstaande rups in de tuin. Na wat speurwerk op het World Wide Web, kwamen we er achter dat het de wereldberoemde Monarchvlinder is. Nou ja, de rups ervan, dan. We gaan er goed voor zorgen, want dit willen we wel even van dichtbij mee maken.



En dan nog heel leuk nieuws. We hebben ons huis verkocht! Yeah!! Niet dat ie ons op de rug zat, maar weg is weg en geen omkijken meer naar! Joehoe!!

Dag Dag

Nog heel eventjes. Nog een paar uurtjes en dan stappen we in de auto om opa en oma naar het vliegveld te brengen. Dan zitten de 5 weken hier er al weer op. Dan gaat het gewone leven weer beginnen. Nog een week of twee en dan gaat Giel ook weer naar school. Fien is zindelijk, dus die kunnen we ook opgeven voor de ´peuterspeelzaal´ hier in Oregon. Dat betekent voor mij dat ik tijd alleen heb met Diet. Hoe was dat ook alweer. Eén kindje om je heen? Heerlijk rustig lijkt mij dat!
Maar eerst nog een week of twee met alledrie en geen hulp meer van opa en oma!
Dat komt ook wel goed. Gewoon op tijd naar bed en hopen dat ze uit willen slapen!

Diet

Soms vergeet je ze wel een beetje. Die ´derde´. Ze scharrelt lekker mee. Kan zich zo goed alleen vermaken, maar als je even stilstaat en goed kijkt, dan zie je dat ze in razend tempo groot aan het worden is.
Een kleine twee maanden deed ze haar eerste losse stappen. Vorige week danste ze op Broadway. Lopen is zoveel handiger geworden dan kruipen.
En nu is ze haar vocabulaire aan het uitbreiden. En leert ze twee, drie woordjes op een dag. En non-verbaal is ze al héél duidelijk.
En ze is een tante! Een echte tante! Niet een lief prinsesje, zoals ik Fien altijd noemde, maar een dametje met pit. Een klein feministje in de dop, denk ik wel eens. Ben benieuwd wat die kids gaan doen. Maar ze zijn vanaf dag één verschillend geweest en dat verschil wordt met de dag groter...

Vakantie/Roadtrip

Ben eerst al eens een uur bezig geweest om de foto's uit te spitten. Tjee, wat zijn het er veel. En wat hebben we veel gedaan! In drie weken tijd!
Een 'kort' verslag:

3 Weken terug zijn we in een dag naar Pennsylvania gereden, waar we een week hebben gekampeerd in Cook Forest. Daar hebben we veel gewandeld, gezwommen in de regen en Gert, Tini en ik zijn nog een dag naar de Niagara Falls geweest. Daar zijn we lopend de grens over geweest met Canada en even een stempeltje in het paspoort gescoord!

Week 2, zijn we in de buurt van Gettysburg gaan zitten. Daar hebben we over het slagveld van de burgeroorlog gelopen. Fiens 3de verjaardag gevierd (hiep, hiep, hoera!!!) en een dag naar Washington DC geweest. Daar hebben we een bezoekje aan het Smithsonian gebracht, want daar hebben ze de grootste dino-botjes-collectie. En natuurlijk een rondje Washington Monument, Lincoln Memorial en het Witte Huis.
Na een dagje rust- een dagje Baltimore- een dagje rust, hebben we de tent laten staan en zijn we naar New York gereden om daar twee dagen te kijken. Met een boottocht over de Hudson River, lang het Vrijheidsbeeld, Brooklyn Bridge en weet wat al niet meer. En in het donker naar Time Square. De volgende dag gewandeld in Central Park en het Financial District met o.a. Ground Zero en Wall Street.

Week 3 zijn we naar West Virginia gereden, waar we helaas behoorlijk wat regen tegenkwamen. Maar dat heeft er ons niet ven weer houden om flink te wandelen en we hebben een mooie grot bekeken. En verder niet teveel. Op de terugweg zijn we nog een halve dag in Chicago geweest.

En dat was het wel zo'n beetje.'s Avonds lekker een kampvuurtje stoken. Luisteren naar omvallende bomen, onweersbuien weerstaan en geen tijd gehad om ook maar een bladzijde te lezen...
In 3 weken tijd door 9 staten gereden...
Kortom... been there, done that...
Wat een vakantie!

Nog even wat foto's. Door elkaar, want ik had geen zin om ze op volgorde te zetten, dus..



Time Square


Diet in de wind op de boot


Een wandelingetje


Fien en ik voor het Witte Huis


Giel in het Smithsonian