Wandelgang

Voor het eerst, in wat zal het zijn, 3 jaar heb ik weer kunnen wandelen met een flinke pas. Vroeger, toen ik alleen Giel nog maar had, ging ik dagelijks Kelly uitlaten. Een uurtje om het kanaal met flinke tred. Maar sinds Fien haar intrede deed en Giel dus zelf moest/wilde lopen, was het tempo er wel uit. Begrijp me niet verkeerd, struinen met de kids is erg gezellig, maar het schiet voor geen meter op. Niet qua afstand en zeker niet qua conditie. Maar vandaag is Fien weer naar school, dus Joep achter in de auto, Diet op de achterbank en wij naar het parkje. Heerlijk. Alleen je bent met een klein half uurtje weer terug en de omgeving is niet heel inspirerend. Dus nog even op zoek naar een mooie wandelroute en dan weer lekker de vaart erin!

Gister

Fien is gisteren voor het eerst naar school geweest. En hoe anders ging dat vergeleken met Giel. Ze voelde zich gelijk thuis. Ik kreeg niet eens een kus bij het afscheid. En toen ik haar 's middags weer op kwam halen trok ze een gezicht! Ik was duidelijk veel te vroeg. Toegegeven: Het was net snack time. Ze had net een bordje voor haar neus en daar zat nog niets in. Gelukkig kreeg ze van Juf Kathy nog een koekje mee. De volgende keer moest ik haar maar ophalen nadat ik Giel had opgehaald. Tsss. Ook de juffen hadden niets te melden. Het was gewoon goed gegaan. Ze was tegen de juf gaan babbelen en niet meer opgehouden! Ook had ze al wat engels geleerd. What's your name? Kanjer!
Thuis was het wat raar. Zit ik met Diet aan een tafeltje wat te drinken met een koekje erbij. Helemaal niks. Geen boe, geen bah. Dus ik begin maar een gesprekje. Over lekkere koekjes. Noh, dat was ze wel met mij eens. Maar verder had ze nog niet veel te zeggen. Logisch. Maar ik heb altijd een babbelkont om mij heen. Die volgens Gerwin praat om het praten. Het zal wel wennen... uiteindelijk.
Gelukkig was ik gister druk. Collega's van Gerwin zouden hier komen eten. Er is deze week World Dairy Expo en collega's uit NL en de US komen dan naar Madison. Het was ontzettend gezellig. Een collega had kadootjes meegenomen voor de kids en een andere voor ons. 5 Pakken Douwe Egberts. Heerlijk. We hadden net het laatste pak aangebroken. Nu kunnen we even weer vooruit.
Ook Giel en Fien vonden het helemaal geweldig, die visite. En we hebben eindelijk Giel echt engels horen praten. Hier en daar al met een heus amerikaans accent. Hij was al zijn schroom kwijt en vertelde van alles. Ze lagen veel te laat op bed, maar ik geloof dat dat hier heel normaal is. Misschien kan Giel nu dan eindelijk eens echt zijn ogen dicht doen tijdens rust tijd. Dat hebben ze elke middag en dan is het dus de bedoeling dat een 5-jarige gaat slapen! Good luck with that one! Giel heeft er ook een gloeiende hekel aan. Een half uur stil liggen! Stop ze gewoon optijd in bed. Problem solved.

Winter

Nee, nog niet. Maar we moeten ons wel een beetje klaar gaan maken. Volgende week is DE week. De week waarin Gerwin al jaren hier naar toe komt en waarin het weer altijd omslaat. Altijd? Gerwin zegt van wel. In het begin nog korte broeken weer en aan het eind van de week is het koud. Soms ook sneeuw. Dus...
Vandaag met de meiden naar de Gap om een winterjas in te slaan met sneeuwbroek. En ik moet nodig warme truien en lange broeken hebben. Maar ik heb nog geen zin. T-shirten bevallen mij wel. Rokjes ook. En winkelen vind ik zo errug! Misschien morgen maar zelf op stap. Heb Gerwin al een beetje voorbereidt op een dagje met de kids.
En maandag gaat Fien eindelijk naar school. We hebben naar 'goedkopere' opties gekeken, maar die zaten allemaal vol. Dus nu gaat ze naar La Petite Academy. Dezelfde school als waar Giel heen ging. Veel geld voor 3 dagen, dus we willen haar ook zoveel mogelijk laten gaan. Dus niet 2x 2,5 uur, zoals bij Nijntje, maar 3x van 9.00 uur tot 14.30. En daar heeft mama het nog een beetje moeilijk mee. Het is zo'n heerlijke ding om om je heen te hebben! Maar ze heeft er heel veel zin in. En we denken dat als zij een beetje engels gaat praten, dat het dan ook wat vlotter gaat met Giel. En Diet krijgt dan ook de aandacht die ze verdient. Wat zal ik haar verwennen.
En dan hebben we nog de vogel die op het raam tikt. Een Blue Jay, die mij in het begin de stuipen op het lijf joeg. Want ik zag hem niet, maar hoorde hem wel. En het klonk als een vinger die op het raam tikte. Maar gelukkig heb ik de boosdoener ontdekt. Sommigen zeggen dat het een aankondiging is van iets slechts. Anderen dat het een overleden dierbare is, die laat weten dat hij bij je is. Ik hoop dat laatste, maar ik denk dat het gewoon een gekke vogel is, die de weg een beetje kwijt is. En ik vind het wel gezellig, zo'n huisvogel.



Oh, en Hendrikje de pad van Giel is niet meer alleen. Vorige week vonden we er eentje die iets groter was. Henpikje genaamd. (Don't blame me, ik heb het niet verzonnen!) En eergister vonden we een heule dikkert. En die heeft Giel Henjantje genoemd. Dus een ieder die zwanger is en nog een leuke naam zoekt... Giel is er goed in.

Edit ietsje later:
Als je mijn blog vertaald in Engels, dan maakt ie van de titel Dikes Church in the USA. Ha ha.

Voor schooltijd

Vandaag liet ik Giel achter in de gymzaal. Dat doen we elke ochtend. Niets nieuws. Maar vandaag toen ik bijna de gymzaal uit was, draaide ik mij nog een keer om, om te kijken hoe het ging. Meestal zit hij nog wat verlegen met Hammie te knuffelen, maar vandaag niet! Vandaag zag ik hem druk gebarend een verhaal af steken tegen een paar jongetjes uit zijn klas. Did you know what happened? hoorde ik hem nog in perfect engels zeggen. Geen idee wat hij aan het vertellen was, maar de jongetjes hingen aan zijn lippen. Toen ging de bel en moest ik echt weg, maar met een heel lekker gevoel in mijn buik...

Kunst

Weer een project af! De kinderen hebben hele leuke tekeningen gemaakt met ecoline en die hebben we mooi ingelijst. Giel heeft bloemen met een vogel getekend en zo als je kunt zien, de skyline van New York. De abstacte werkjes zijn van Fien. Ik bener heel blij mee en trots op. Wie heeft er 'dure'kunst nodig? Dit is veel leuker.





Verder is hier niet zoveel gebeurd. Alleen heb ik de griep en Gerwin klaagt ook al, dat hij zich niet zo fit voelt. Tja, shit happens...

Hoe slim...

Gerwin is weer voor een paar dagen `out of town´. Dat betekent dat er weer bij mama in bed geslapen mag worden. Ik had een spelletje bedacht om te kijken wie als eerst mocht. Een 1 en een 2 op een papiertje. Achter de rug. Husselen. En wie de 1 trekt mag als eerste bij mij slapen. Whoohh, spannend. En Giel won. Fien in tranen. Begreep er ineens helemaal niets meer van.
Hoe ik ook mijn best deed om uit te leggen dat zij morgen mocht. Dat ze evenveel nachtjes als Giel bij mij mocht slapen. Het hielp niets. Dan mag jij het aller allerlaatste nachtje bij mij slapen!!! probeerde ik nog. Eventjes een glimps van een lachje, maar nee hoor, BRULLEN!
Dan mag jij wel in mijn bed, Fien. Giel met een armpje om haar schouder. En ja hoor, Fiens avond kon niet meer stuk.
Bedankt Gielemans.

Van alles

Gisteren zijn we lekker uit eten geweest met zijn allen om te vieren dat we 4 jaar getrouwd waren. Ik geloof dat dat ook gelijk de eerste keer is geweest dat Gerwin en ik het gevierd hebben. Volgend jaar maar iets 'groots'?
Met Giel gaat het goed op school. Hij huilt niet meer als papa weg gaat en hij kreeg vandaag 'huiswerk' mee voor rekenen. Hij moet de stappen tellen van de stoep naar onze voordeur. En dan kijken of hij dat met meer stappen kan en met minder. Je hebt het maar druk met schoolgaande kinderen...
Ook krijgt hij extra les voor zijn engels. Hij wordt een paar keer per week uit de klas gehaald om met een groepje van 5 wat extra te oefenen. Maar volgens de juf krijgt hij het allemaal goed mee.
Met Joep zijn staart lijkt het goed te gaan. Hij heeft al een poosje de kap niet meer om en we spuiten er ook niets meer op en hij blijft heel. De kap had namelijk geen zin meer, want Joep draaide net zolang met zijn kont dat het puntje precies onder de kap stak en dan kon hij er nog bij. Het beste was om zijn staart geen aandacht te geven en dat lijkt nu dus te werken. Nu maar hopen dat hij hem niet weer opnieuw stuk slaat.
Fien had vandaag een heel gesprek met oma Tini door haar speelgoed telefoon.

Alles goed met het huis, oma Tini? Alles goed met het huis, oma Tini? Ik zei toch, alles goed met het huis? Oma? Oma? Alles goed met het huis?
Ik vroeg of alles goed was met het huis.
Nee, morgen stort hij in!
Oei!!
Dan komt oma toch gewoon weer hier!
Ja, we hebben het huis groot zat!
En opa Kees komt ook heel lang, he?
Jahaaa!!!
Gezellig!

En vandaag is het alweer 4 jaar..

En wat vliegt de tijd. Sindsdien nog twee prachtige dames op de wereld gezet en een grote oversteek naar de USA gemaakt.
En op zijn minst nog net zo gelukkig! Wat een feestje!!

Projectjes

Daar hebben we er een aantal van. De eerste is klaar. De tafel en stoeltjes bij Diet op de kamer zijn mooi Firefly rose. En nu willen we er graag nog een muurschildering maken. Een boom en een hertje (Mieke kom je even langs?). We willen graag het thema van haar geboorte kaarje in haar kamer verwerken. Het blauw zit al op haar muren en het rose van haar naam in het dekbed en haar tafeltje. We hebben een mooi hertjes schilderij van oma Tini en nu heb ik vorige week ook een mooi knuffelhertje gescoord in de winkel. Nu had ik op estsy.com onderstaande muursticker gevonden, maar helaas is de muur van de kamer een beetje ruw, dus gaan we het met een schildering proberen.



En dan hebben we nog de tafel en stoeltjes bij Fien op de kamer, of eigenlijk de hele kamer van Fien moet nog, maar we weten niet waar we moeten beginnen. Haar kamer is één grote muurschildering. Maar hé, Paps komt deze herfst. Mocht hij zich vervelen...
En dan nog de kast in de kamer. En we missen iets eigens in de woonkamer. De meubels zijn mooi. Heel mooi. Maar er ontbreekt kleur en er ontbreekt oud. Dus de komende tijd maar wat antiekzaakjes bij langs. En de kleur lijkt opgelost. Ik heb Giel en Fien laten stoeien met zwarte pen en rode ecoline en er zijn ware kunstwerkjes ontstaan. Deze komen nu boven het dressoir te hangen en de berk mag een ander plekje opzoeken. Waar? Uhm... Trappegat? Daar willen we een collage maken van kunstwerkjes die we door de jaren heen verzameld hebben en op de slaapkamer komen foto's te hangen.
Maar we hebben tijd te kort en kinderen teveel, dus het zal nog wel even duren.
Oh, en de badkamer van de kinderen is mooi geworden. Ook daar hebben we Giel een mooi werkje laten maken. Binnenkort zal ik daar een foto van maken.
Nu is Labor Day weekend weer voorbij en begint school voor Giel echt! Hij moest vrijdag nog wel even huilen, toen papa weg ging, maar hij wilde eigenlijk niet meer naar huis. Fijn. Kijken hoe het deze week gaat.

Giels eerste schooldag

 

En die is erg goed gegaan. Hij moest eerst even heel erg huilen toen papa weg ging en volgens de juf liepen er af en toe een paar traantjes over zijn wangen, maar hij kwam heel enthousiast terug. Hij had al een mooi kunstwerkje gemaakt. En een nieuw liedje geleerd. Hij vond de juffen heel erg lief. Wat wil je nog meer. Het zal nog wel even duren voordat hij met volle zin naar school gaat, maar het is ook niet niks. Je verstaat de helft niet en er gebeuren allerlei nieuwe dingen!
Maar ze krijgen elke dag een taak. Giel moest gisteren het weer in de gaten houden. En af en toe moest hij dan vertellen wat het voor weer was. Het is raining zei hij dan.
En vandaag was hij alweer vrij! Vandaag kwam de andere helft van de klas en morgen komen ze allemaal. En dan zijn we dus maandag ook weer vrij (Labor Day), dus we beginnen langzaam.