Zomaar een dag?

Wat een rare dag was dit. De kinderen waren veel te vroeg wakker, zeker voor een weekendochtend. Half 7. Niet leuk als je er alleen voor staat. Maar goed er toch maar uit. Wat moet je anders?
Voor 10 uur waren er al twee bordjes gesneuveld en later tijdens de afwas ook nog een koffiemok!
Gelukkig leken de kids zich eerst nog goed te vermaken met een rol wc-papier, maar toen waren broer en zus elkaar zat. Tijd om een paar boodschapjes te doen. Ramp! Giel vind het leuk om met de winkelwagen te schudden, maar Fien (die er in zit) dus hélemaal niet. Snel door de winkel gerend en weer naar huis.
Net voor het eten was ik Giel helemaal zat. Waarom? Ik weet het niet meer. Een heleboel kleine dingetjes bij elkaar. Toen ik dreigde dat hij even naar zijn kamer kon, begon hij smerig te lachen. Na een tijd werken dreigementen niet meer. Ze verliezen hun kracht . Tijd dus om een dreigement weer eens uit te voeren.
Na het eten, toen de dametjes op bed lagen, heb ik mijn aandacht maar op Giel gericht. En hij beloofde ook dat hij lief zou doen voor zijn zusjes (en dan met name Fien).
En toen Giel even lekker een blokje om ging hoorde ik Fien met de prachtige (lange) zin Mama, helpen mij, lukke nie zo goed! Haar trappelzak wilde niet wat zij wilde.
Giel hield zich aan zijn belofte een speelde heel lief met Fien. En Diet vermaakte zich met rechtop zitten.
's Avonds nog even lekker met zijn allen onder de douche/babybad. Met als hoogtepunt de badjes omgooien en dan lekker glijen op je buik/rug/billen. Dolle pret. Als Gerwin er een keer weer bij is het toch maar eens filmen!
Daarna lekker op de bank met ranja en een paar pepernootjes. En om half 9, hup, naar bed. Nu maar hopen dat ze morgen uitslapen..

Hieperdepiep Hoera

Diet is voorgoed van de brace af. Nooit meer dat `stomme ding´om! Ben er erg blij mee en gelukkig zijn we er ook vanaf voordat we naar Amerika gaan. Hoeven we niet meteen op zoek naar een arts. En Diet? Die maalt er niet om. Gelukkig maar...
En een leuke bijkomstigheid! Opa en oma die even komen oppassen. En bedankt lieve mama, die geprobeerd heeft om in Huize Kerkdijk, de chaos iets te verminderen door te strijken. (En ja, ik ben zelf nog even door gegaan!)

Kleine meisjes worden groot, deel 3

Nu Diet overdag niet meer haar brace om hoeft, is ze met sprongen vooruit gegaan! En hier is het bewijs:




Het maakt voor haar het leven een stuk leuker, want ze was het liggen behoorlijk zat. Nu kan ze er lekker bij zitten.
En dan heeft ze ook nog haar eerste tandje gekregen. Het is nog nauwlijks waarneembaar, Maar hij zit er, hoor! Ze heeft er behoorlijk last van gehad en het lijkt erop dat de volgende ook niet lang op zich laat wachten. Tot ziens, mijn allerlaatste (?) tandenloze bekkie :(

En afgelopen vrijdag heb ik mijn bakfiets gekregen! Het was even oefenen, want ik was af en toe bang dat hij om ging kukelen, maar het wende snel. Nu fiets ik er per dag zo'n 14,5 km mee op en neer naar school en de PSZ. De kinderen vinden hem helemaal fantastisch. Vooral met huif. En we hebben niet alleen een fiets, maar tegelijkertijd ook een speelhuisje en een klimtoestel.





Gerwin fiets er ook heel makkelijk op weg met zijn lange benen en is er misschien nog wel blijer mee dan ik.
Ik moet overduidelijk nog wat aan mijn conditie doen, wat zodra ik afstap breek het zweet me uit, maar dat was ook een van de redenen, waarom ik deze fiets wilde hebben.
Ik denk dat we er heel wat gezellige kilometers mee zullen afleggen!

Plasje

Fien heeft vandaag voor te eerste keer op de wc een plas gedaan. Ze was er al wel een aantal weken druk mee, maar vandaag is het gelukt om er een piep klein beetje uit te persen. Maar trots zijn we zowiezo. Daarna zijn nog 3 pogingen gedaan, maar zonder resultaat.
Giel was vandaag ziek thuis. Zaterdag avond moest hij overgeven en daarmee leek het af, maar gister kwam hij thuis en klaagde over hoofdpijn. Ik heb hem `s middags nog wel naar school gedaan, maar toen hij weer thuis was, zei hij dat hij even op bed ging liggen. Om half 7 kwam hij er weer uit. Eten wilde hij niet en het drinken kwam er direkt weer uit.
Vanochtend heeft hij tot half 10 geslapen en daarna ging het wel weer. Hopen dat het nu over is.
Diet is vanmiddag naar het bureau geweest. Weer helemaal goed gekeurd. Ze is nog wel wat slap in haar ruggetje en zit nog wat instabiel, maar dat is te wijten aan haar brace. En sinds ze die niet meer overdag draagt is ze al zo vooruit gegaan, dus dat gaat helemaal goed komen.
Volgende week moeten we weer naar de orthopeed. Hopelijk is ze er dan helemaal af!
Gerwin is gelukkig ook weer thuis, maar op de een of andere manier gaat mijn lijf een tandje langzamer. Net of de druk eraf is. Nou ja, het is wel weer een stuk gezelliger, voor even...
En dan vrijdag! Dan komt mijn Babboe Bakfiets. Ik heb dan een heel weekend om te oefenen. En nu wil het nog mooi weer worden ook! Wees gewaarschuwd. Voor je het weer staan we met zijn allen voor de deur!

Ontspoord!?

Help! Wat gaat er mis met de opvoeding? Mijn jongste telg neemt een loopje met mij. Onder het eten wilde ze de hele tijd haar slabbetje afdoen. Eerst natuurlijk nog vriendelijk. Het kleine hummeltje. Maar geleidelijk aan toch iets strenger (ze blijft natuurlijk klein en begrijpt nog veel niet). En wat doet ze? Ze lacht me recht in het gezicht uit! Ja, en dat vond Giel weer geweldig! Niet luisteren, hoor, naar mama! En dat was dan wel weer mijn eigen schuld. Want ik was moe en daardoor erg kort voor de kont, dus ik had net tegen Giel gezegd, dat ie zich niet te veel moest aantrekken van mama.

- Mama is moe, weet je wat jij moet doen?
- Nee
- Gewoon het ene oor in en het ander oor uit. Weet je wat dat betekent?
- Nee
- Niet naar luisteren. Laat mama maar zeuren!
- Ik heb liever dat je ophoudt met zeuren!
- (...)

En dan was er nog het incident bij de Kruitvat. Ik sta even te babbelen met de overbuurvrouw. Toevallig (en zeer ongelukkig ) bij de snoepbak. Komt Giel naar me toe gelopen. Kijk, mam! En met zijn uitgestoken hand laat hij mij een groen tumtummetje zien. Ik twijfel. Moet ik zeggen dat hij hem terug moet leggen. Maar dat is ook niet fris, als iemand anders al aan een snoepje heeft gezeten. Ik denk. Snel. Snel. En dan...Hap... Weg snoepje!
En nu? Niks zeggen? Het is maar een klein, lullig snoepje. Eureka, we gaan hem betalen en Giel betaalt mama het centje. Brullen....
Snel naar de kassa. Ondertussen snottert Giel even mijn jas vol aan de achterkant. Helaas moest Giel zo hard huilen, dat ik zelf maar even door moest geven wat er was gebeurt. De kassajuffrouw speelt een beetje boos en natuurlijk hoefden we niet te betalen. Dat doet ie nooit weer! zegt een meneer achter mij in de rij. Nee, dat denk ik ook niet.

(...)

Moet ik er nog iets aan toevoegen?

Huismu(t)s

Fien heeft op haar verjaardag een kookschort gekregen, maar het arme ding had van haar levensdagen nog niet zo'n ding gezien. Dus toen ik bij Dille en Kamille een leuke zag hangen, besloot ik er een mee te nemen. Kon ze eindelijk zien wat je er mee kunt.

En daar stond ik vanavond in de keuken met mijn splinternieuwe schort om. Alles voor de liefde van je kind. Dacht dat ik met drie kinderen al best wel burgelijk was, maar het kan altijd nog erger ;D

Maar kluns dat ik ben, heb ik al wel het voordeel van een schort ontdekt. Als je hem tenminste bij het eten omhoudt. Je hebt je eigen grote mega-slab!

En onder het eten hadden Giel en Fien nog een gezellig onderonsje!

"Giel boos mij?"

"Ja!"

"Giel boos mij???"

"Ja!"

"Boos Giel?"

"Ja!"

"Ja?"

"Ja, boos!"

"Oh!"

Nu ligt het weer op bed, "ruzie" is over en ik ga maar eens bedenken wat we morgenmiddag gaan doen!