De oogst

Ten eerste de oogst van Sint Maarten! Nu al? Ja, nu al. Om de een of andere rare reden, die geen rechtgeaarde Hattemer mij kan uitleggen, hebben wij hier in Hattem een dag eerder feest. Sprak in de winkel een mevrouw, die zei dat er laatst een artikel in de krant had gestaan, maar ook daar was niets met zekerheid uitgekomen. Gelukkig weet iedereen in Hattem er vanaf, dus de lampionnen zijn op tijd klaar en de mensen hebben op tijd snoepjes ingeslagen.
Ben helaas het fototoestel vergeten mee te nemen, maar het was erg gezellig, samen met de buurvrouw en Melle. Er werd erg goed gezongen door de jongens en Fien was tussenzangeres, want die zong telkens wanneer we van de ene naar de andere deur liepen.



En het weekend zijn we erg goed geslaagd voor de meubels. De missie was in ieder geval een eethoek, want die hebben we helemaal niet naar onze smaak kunnen vinden en dat is gelukt! Echt een tafel waar we helemaal verliefd op zijn. We bleven maar tegen elkaar zeggen hoe zo'n gave tafel we hebben gevonden. En omdat het een showroommodel was konden we hem nog met korting krijgen ook! En daarnaast liepen we ook nog tegen bijpassende stoelen met korting aan!
De volgende dag zijn we verder wezen shoppen en hebben we ook nog een bank, een salontafel, een stoel, een dressoir en een carpet gevonden. Ook allemaal met korting. Normaal krijg ik niets uit de opruiming o.i.d. gevonden en nu ging het helemaal vanzelf. Ben benieuwd hoe het gaat staan in ons nieuwe huis, maar in elk geval geen Amerkaanse truttigheid!

Daar waren we weer

En we vinden het helemaal niet zo leuk. We hadden het heel erg naar ons zin in ons nieuwe huis, ook al was die nog zo schaars ingericht.
Heerlijk al die ruimte waar je je broer of zus kon ontlopen, of juist opzoeken. En dan DE ijsklontjesmachine. Wat missen we die! Maar gelukkig zijn de visa in aanvraag, dus hopelijk kunnen we met de kerst onze intrek doen!
Deze week was een week van wennen aan de chaos in ons veel te kleine huis en aan de nederlandse tijd. Dinsdag (woensdag) tot 00.30 uur opgezeten met Giel. En Fien en Diet hebben tot een uur of 11 nog een beetje moeite met doorslapen.
Maar ook wel lekker dat je zo even bij opa en oma kunt aanwippen. Dit weekend gaan ze alledrie logeren bij opa Gert en oma Tini. Gerwin en ik gaan op zoek naar een eethoek. Maar we gaan het kinderloze weekend inluiden met een dineetje voor twee. Wanneer heb je daar nog de tijd voor? Ik heb er heel erg zin in en Fien kan niet wachten, totdat ze kan slapen in het gote bed van opa Hert.

Een lekker weekend

Een voorproefje van wat wij de komende 3 jaar in de weekenden gaan doen? Hopelijk wel. We hebben geen opa's en oma's in de buurt of verjaardagen om bij langs te gaan, dus nu moeten we de weekenden anders gaan invullen.
Dit weekend zijn we naar 2 State Parks geweest, waarvan een dichtbij, dus daar rij je doordeweeks ook zo even heen om te gaan wandelen.
De andere is wat verder rijden maar erg de moeite waard. Een groot meer omgeven door bergen (of misschien wel heuvels, maar voor ons Nederlanders lijkt het al gauw heel wat!)



De kinderen kunnen nog niet zo ver wandelen en ze waren ook wat moe (achteraf gezien een fikse verkoudheid onder de leden!), dus niet te ver, maar lekker slenteren. En af en toe wat spelen in de speeltuin.
In beide parken hebben we slangen gezien, dat was natuurlijk erg leuk en gelukkig niet erg spannend, want ze waren erg ieniemienie. Baby's waarschijnlijk, maar om mee te beginnen, helemaal niet erg. Giel en Fien konden ze even goed bekijken.



En dit onze eethoek, voor nu. Straks gaat hij naar buiten, maar we moeten eerst nog een leuke eethoek vinden en dat gaat hier niet lukken, denk ik. Dat moet thuis gebeuren (we zoeken nog oppas).



En woensdag gaan we kijken naar de toekomstige school van Fien en Giel. Kijken hoe het er hier aan toe gaat. Wat ik van de website begrijp gaat Giel dan de hele week naar school, maar Fien ook gelijk elke dag een halve, slik...

Over jetlags, pompoenen en luiers met luchtjes

Jeetje, geen idee waar ik moet beginnen! Ik zal wat hoogtepunten op een rijtje moeten zetten, want het was een ongelovelijke week.

Het begon natuurlijk met het vliegen. We hadden gelijk vertraging, maar dat deerde ons niets. We konden lekker loungen in de vip-ruimte, omdat Gerwin zo vaak vliegt. Daar konden we goed naar 'ons' vliegtuig kijken en hoe hij werd volgeladen. In het vliegtuig duurde het nog even, voordat we daadwerkelijk gingen, en dat wachten duurde wel erg lang. Opstijgen vond Giel geweldig en Fien een beetje eng. En Diet? Uh, zij vond het heel gewoon. Acht uur in het vliegtuig was soms een hele grote opgaaf, maar achteraf gezien hebben ze zich heel goed vermaakt. Ik ben super trots op mijn stelletje.
In Chigago een gloedje nieuwe Jeep gehuurd en toen nog 2,5 uur rijden naar Oregon, onze nieuwe woonplaats. De kinderen waren vlug vertokken. Het was toen ook al ruim bedtijd, maar in de US nog een hele middag te gaan.
En toen waren we er eindelijk. Onze villa die we alleen nog maar van een stel foto's kende. Wauw, groot. AHHHH, vaatwasser, wat een boel lichtknopjes (en allemaal ter hoogte van de kids, hoe handig?!), een kelder waar je kunt voetballen en eindeloos kopje rollen! 2 Ovens! 3 Badkamers en oh, het huis is overal zo comfortabel en warm! Kortom er kwam heel wat op ons af!
Toch nog even een pizza in een van de ovens gestopt en nog wat gegeten. De kinderen lagen om half 7 ( half 2 's nachts, jullie tijd) in bed en Gerwin en ik een uurtje later. Van Jetlegs hebben we weinig last gehad, behalve de eerste dagen een beetje vroeg wakker.

De volgende dag wat rond gereden, geshopt, vergaapt aan alle vreettenten en verbaasd over de luiers, waar een heerlijk luchtje aanzit, die helaas is uitgewerkt zodra de luier volzit!
Verder nog naar een pompoenen markt geweest, want volgende week is het Halloween en dat willen we natuurlijk niet missen. We hebben gelukkig aardig wat amerikaanse tv gekeken, dus we wisten hoe het er ongeveer uit moest komen te zien. Ze staan nu gezellig op het dek, eng te zijn.

Na het weekend moest Gerwin weer gewoon aan het werk en kwam er bij ons een beetje ritme in.
Woensdag middag had Gerwin weer vrij genomen en zijn we naar een dierentuin geweest waar je het gehele jaar gratis in kunt. Wauw...
Inmiddels is de tv en internet geregeld en is een tuinset gearriveerd, die voorlopig dienst doet als dinertafel.
We vermaken ons en ik hou jullie op de hoogte!


In het vliegtuig



Dit was de eerste week onze eettafel




Pompoenen uithollen

Het resultaat. Best Amerikaans...

Prachtige herfskleuren in de zoo

Wij gaan naar Amerika!

Schrik niet. Wanneer de grote oversteek echt gaat plaatsvinden is nog steeds heel onzeker, maar wat wel zeker is, is dat we volgende week voor ruim 2 weken naar Amerika gaan. Voor een werkvakantie! We gaan alvast Huis spelen in ons nieuwe optrekje en alvast een beetje wennen.
Heb er onwijs zin in. Eindelijk kijken waar we gaan wonen, waar en met wie Gerwin werkt en waar Giel en Fien straks naar school gaan. Kennis maken met de buren. Kijken in de supermarkt wat er te koop is en vooral wat er ontbreekt en mee genomen moet worden (denk aan: hagelslag, vruchtenhagel, silvo gehaktkruiden).
Maar vooral een paar weken lekker weer bij elkaar, want er is niks aan, als Gerwin weg is. Niet dat ik me niet red hoor, maar 's avond als de kids op bed liggen (hoe heerlijk ook) is het wel wat eenzaam. Maar goed, Gerwin komt donderdag weer thuis en dan kunnen we ons voorbereiden op volgende week.

Winterklaar

Toch niet mijn mijn favo dag om te winkelen, maar ik heb mijn winterjas + accesoires en de kinderen hebben ook eindelijk hun wanten! En met al het online shoppen van de laatste weken zijn wij volgens mij klaar voor de winter.
Laat de kou maar komen! Als het maar droogt blijft...

Paniek!

Eindelijk ben ik een beetje bij gekomen van wat er gisteren is gebeurd. Een ware nachtmerrie, die gelukkig goed is afgelopen...
Giel ging gisteren even een rondje op de loopfiets. Zoals altijd beloofde hij telkens even weer langs huis te komen en dan krijgt hij van mij weer toestemming (of niet) om nog een rondje te doen.
Dit rondje duurde echter wel erg lang en het werd tijd om te koken, maar ik besloot toch eerst Giel maar te zoeken.
Samen met Fien op de bakfiets een blokje rond. Nergens Giel. Nog een blokje. Geen Giel. Toch maar even de buurvrouw gebeld of hij daar was. Nee, niet gezien.
Vlak daarna sprak ik een vrouw, die hem om kwart voor vijf voor het laatst had gezien. Nu was het kwart voor zes! Ondertussen had de buurvrouw ook maar even de pannekoeken laten wezen en heeft Fien op zich genomen. Zij hield de voordeur in de gaten en ik fietste weer verder. Doelloos eigenlijk, want als hij hier niet was, waar dan?
Een telefoon van de buurvrouw. De buurman ging ook wel zoeken. Hij zou naar het bos. Ondertussen had ik weer een andere buurtvrouw gesproken en die zocht ook mee.
Wanneer kun je de politie gaan bellen voor zoiets. De tranen kon ik inmiddels ook niet meer binnen houden. Giel is zo'n verantwoordelijk ventje. dit is niets voor hem!
Ik kwam de buurtvrouw weer tegen. Zij zou gaan zoeken bij een speeltuin die best ver weg is, maar waar we wel vaak komen, en ik ging de dijk op.
Toen kwam het verlossende telefoontje! Giel was door de politie thuis gebracht. Als een idioot naar huis gefietst en daar was hij.. overstuur in de armen van de buurvrouw. Met 2 agenten en de vrouw die hem al om 10 over 5 (!) had opgepikt in de buurt van de Albert Hein. Ik weet niet hoeveel kilometer, maar als ik zeg, dat het voor zo'n klein ventje de andere kant van Hattem is, dan overdrijf ik niet! Helemaal over de dijk en een drukke weg overgestoken.
Later vroeg ik hem waarom hij dit had gedaan. Ik wilde een groter rondje! en waarom ben je dan niet in de speeltuin blijven hangen, was dat dan niet leuker en ver genoeg? Waarom ik dit vroeg weet ik nie, maar het antwoord was verrassend! Als ik dat zou doen wist ik dat ik dat ik dat te leuk zou vinden en te lang weg zou blijven. Tja, zie je wel, héél verantwoordelijk. En ook had die mevrouw hem niet mee hoeven nemen, want hij wist de weg nog wel! (verbolgen)
Nou ja, hij is er weer en laten we hopen dat hij er wat van geleerd heeft!

Zomaar een dag?

Wat een rare dag was dit. De kinderen waren veel te vroeg wakker, zeker voor een weekendochtend. Half 7. Niet leuk als je er alleen voor staat. Maar goed er toch maar uit. Wat moet je anders?
Voor 10 uur waren er al twee bordjes gesneuveld en later tijdens de afwas ook nog een koffiemok!
Gelukkig leken de kids zich eerst nog goed te vermaken met een rol wc-papier, maar toen waren broer en zus elkaar zat. Tijd om een paar boodschapjes te doen. Ramp! Giel vind het leuk om met de winkelwagen te schudden, maar Fien (die er in zit) dus hélemaal niet. Snel door de winkel gerend en weer naar huis.
Net voor het eten was ik Giel helemaal zat. Waarom? Ik weet het niet meer. Een heleboel kleine dingetjes bij elkaar. Toen ik dreigde dat hij even naar zijn kamer kon, begon hij smerig te lachen. Na een tijd werken dreigementen niet meer. Ze verliezen hun kracht . Tijd dus om een dreigement weer eens uit te voeren.
Na het eten, toen de dametjes op bed lagen, heb ik mijn aandacht maar op Giel gericht. En hij beloofde ook dat hij lief zou doen voor zijn zusjes (en dan met name Fien).
En toen Giel even lekker een blokje om ging hoorde ik Fien met de prachtige (lange) zin Mama, helpen mij, lukke nie zo goed! Haar trappelzak wilde niet wat zij wilde.
Giel hield zich aan zijn belofte een speelde heel lief met Fien. En Diet vermaakte zich met rechtop zitten.
's Avonds nog even lekker met zijn allen onder de douche/babybad. Met als hoogtepunt de badjes omgooien en dan lekker glijen op je buik/rug/billen. Dolle pret. Als Gerwin er een keer weer bij is het toch maar eens filmen!
Daarna lekker op de bank met ranja en een paar pepernootjes. En om half 9, hup, naar bed. Nu maar hopen dat ze morgen uitslapen..

Hieperdepiep Hoera

Diet is voorgoed van de brace af. Nooit meer dat `stomme ding´om! Ben er erg blij mee en gelukkig zijn we er ook vanaf voordat we naar Amerika gaan. Hoeven we niet meteen op zoek naar een arts. En Diet? Die maalt er niet om. Gelukkig maar...
En een leuke bijkomstigheid! Opa en oma die even komen oppassen. En bedankt lieve mama, die geprobeerd heeft om in Huize Kerkdijk, de chaos iets te verminderen door te strijken. (En ja, ik ben zelf nog even door gegaan!)

Kleine meisjes worden groot, deel 3

Nu Diet overdag niet meer haar brace om hoeft, is ze met sprongen vooruit gegaan! En hier is het bewijs:




Het maakt voor haar het leven een stuk leuker, want ze was het liggen behoorlijk zat. Nu kan ze er lekker bij zitten.
En dan heeft ze ook nog haar eerste tandje gekregen. Het is nog nauwlijks waarneembaar, Maar hij zit er, hoor! Ze heeft er behoorlijk last van gehad en het lijkt erop dat de volgende ook niet lang op zich laat wachten. Tot ziens, mijn allerlaatste (?) tandenloze bekkie :(

En afgelopen vrijdag heb ik mijn bakfiets gekregen! Het was even oefenen, want ik was af en toe bang dat hij om ging kukelen, maar het wende snel. Nu fiets ik er per dag zo'n 14,5 km mee op en neer naar school en de PSZ. De kinderen vinden hem helemaal fantastisch. Vooral met huif. En we hebben niet alleen een fiets, maar tegelijkertijd ook een speelhuisje en een klimtoestel.





Gerwin fiets er ook heel makkelijk op weg met zijn lange benen en is er misschien nog wel blijer mee dan ik.
Ik moet overduidelijk nog wat aan mijn conditie doen, wat zodra ik afstap breek het zweet me uit, maar dat was ook een van de redenen, waarom ik deze fiets wilde hebben.
Ik denk dat we er heel wat gezellige kilometers mee zullen afleggen!

Plasje

Fien heeft vandaag voor te eerste keer op de wc een plas gedaan. Ze was er al wel een aantal weken druk mee, maar vandaag is het gelukt om er een piep klein beetje uit te persen. Maar trots zijn we zowiezo. Daarna zijn nog 3 pogingen gedaan, maar zonder resultaat.
Giel was vandaag ziek thuis. Zaterdag avond moest hij overgeven en daarmee leek het af, maar gister kwam hij thuis en klaagde over hoofdpijn. Ik heb hem `s middags nog wel naar school gedaan, maar toen hij weer thuis was, zei hij dat hij even op bed ging liggen. Om half 7 kwam hij er weer uit. Eten wilde hij niet en het drinken kwam er direkt weer uit.
Vanochtend heeft hij tot half 10 geslapen en daarna ging het wel weer. Hopen dat het nu over is.
Diet is vanmiddag naar het bureau geweest. Weer helemaal goed gekeurd. Ze is nog wel wat slap in haar ruggetje en zit nog wat instabiel, maar dat is te wijten aan haar brace. En sinds ze die niet meer overdag draagt is ze al zo vooruit gegaan, dus dat gaat helemaal goed komen.
Volgende week moeten we weer naar de orthopeed. Hopelijk is ze er dan helemaal af!
Gerwin is gelukkig ook weer thuis, maar op de een of andere manier gaat mijn lijf een tandje langzamer. Net of de druk eraf is. Nou ja, het is wel weer een stuk gezelliger, voor even...
En dan vrijdag! Dan komt mijn Babboe Bakfiets. Ik heb dan een heel weekend om te oefenen. En nu wil het nog mooi weer worden ook! Wees gewaarschuwd. Voor je het weer staan we met zijn allen voor de deur!

Ontspoord!?

Help! Wat gaat er mis met de opvoeding? Mijn jongste telg neemt een loopje met mij. Onder het eten wilde ze de hele tijd haar slabbetje afdoen. Eerst natuurlijk nog vriendelijk. Het kleine hummeltje. Maar geleidelijk aan toch iets strenger (ze blijft natuurlijk klein en begrijpt nog veel niet). En wat doet ze? Ze lacht me recht in het gezicht uit! Ja, en dat vond Giel weer geweldig! Niet luisteren, hoor, naar mama! En dat was dan wel weer mijn eigen schuld. Want ik was moe en daardoor erg kort voor de kont, dus ik had net tegen Giel gezegd, dat ie zich niet te veel moest aantrekken van mama.

- Mama is moe, weet je wat jij moet doen?
- Nee
- Gewoon het ene oor in en het ander oor uit. Weet je wat dat betekent?
- Nee
- Niet naar luisteren. Laat mama maar zeuren!
- Ik heb liever dat je ophoudt met zeuren!
- (...)

En dan was er nog het incident bij de Kruitvat. Ik sta even te babbelen met de overbuurvrouw. Toevallig (en zeer ongelukkig ) bij de snoepbak. Komt Giel naar me toe gelopen. Kijk, mam! En met zijn uitgestoken hand laat hij mij een groen tumtummetje zien. Ik twijfel. Moet ik zeggen dat hij hem terug moet leggen. Maar dat is ook niet fris, als iemand anders al aan een snoepje heeft gezeten. Ik denk. Snel. Snel. En dan...Hap... Weg snoepje!
En nu? Niks zeggen? Het is maar een klein, lullig snoepje. Eureka, we gaan hem betalen en Giel betaalt mama het centje. Brullen....
Snel naar de kassa. Ondertussen snottert Giel even mijn jas vol aan de achterkant. Helaas moest Giel zo hard huilen, dat ik zelf maar even door moest geven wat er was gebeurt. De kassajuffrouw speelt een beetje boos en natuurlijk hoefden we niet te betalen. Dat doet ie nooit weer! zegt een meneer achter mij in de rij. Nee, dat denk ik ook niet.

(...)

Moet ik er nog iets aan toevoegen?

Huismu(t)s

Fien heeft op haar verjaardag een kookschort gekregen, maar het arme ding had van haar levensdagen nog niet zo'n ding gezien. Dus toen ik bij Dille en Kamille een leuke zag hangen, besloot ik er een mee te nemen. Kon ze eindelijk zien wat je er mee kunt.

En daar stond ik vanavond in de keuken met mijn splinternieuwe schort om. Alles voor de liefde van je kind. Dacht dat ik met drie kinderen al best wel burgelijk was, maar het kan altijd nog erger ;D

Maar kluns dat ik ben, heb ik al wel het voordeel van een schort ontdekt. Als je hem tenminste bij het eten omhoudt. Je hebt je eigen grote mega-slab!

En onder het eten hadden Giel en Fien nog een gezellig onderonsje!

"Giel boos mij?"

"Ja!"

"Giel boos mij???"

"Ja!"

"Boos Giel?"

"Ja!"

"Ja?"

"Ja, boos!"

"Oh!"

Nu ligt het weer op bed, "ruzie" is over en ik ga maar eens bedenken wat we morgenmiddag gaan doen!

Een omgekeerde dag

Volgens mij hadden we vandaag een uniek moment! Giel thuis en Fien naar Nijntje. Ontzettend lekker om even wat tijd voor mijn kleine man te hebben. Diet slaapt nog de hele ochtend, dus we konden even lekker met zijn tweetjes een kopje koffie/ranja drinken en lekker naar Totally Spice kijken. Of ik dit ook voor meisjes vond? Volgens mij is dat wel de doelgroep, maareh..."Nee, hoor, het is echt wel voor stoere jongens."
Na een lekkere middagdut, zijn we Zwolle in gegaan. Winterkleren inslaan. In Amerika is alles zo tuttig en voordat ik daar dat ENE winkeltje gevonden heb. Voor Fien is het al aardig gelukt, maar voor Giel vind ik het nog erg lastig. En zowiezo met drie kinderen op zoek naar 3 maten outfits! Leve het internet! Gaan we toch gewoon shoppen vanaf de bank!

Kleine meisjes worden groot, deel 2

Fien heeft ( nu pas) ontdekt hoe ze haar trappelzak uit moet doen en uit haar ledikant moet klimmen. Dat was dus feest bij Giel op de kamer en een flink ochtendhumeurtje door slaapgebrek.
Gisteren hebben we haar naar bed gebracht met een jij-mag-ook-in-de-schuur-slapen- dreigement en dat heeft goed geholpen. Gisteren dan. Vanavond zien we wel weer.
Nog even over de peuterspeelzaal. Toen ik haar maandag op kwam halen vroeg ik juf Roelie hoe het gegaan was. ´Fien was in het begin een beetje, ehhhhh......., dwars!´Yep, dat is mijn meissie!

Bakfiets, yeah!

Dit word ´m. Hij is in bestelling en hopelijk met een week of 4 wordt hij hier bezorgt. Met een gezellige brabantse ruit. Giel heb ik al voorbereid op de bakfiets en hij heeft er helemaal zin in.

Kan ik eindelijk weer wat aan mijn conditie doen en het lijkt me zo gezellig met de kids voorin.

Het voelt als een geweldig kado!

Lekker karren over de dijk hier in Hattem. Iets de snoepen mee of een picknick mandje. Hopelijk zit tegen die tijd het weer nog wat mee! Dat ik niet op mijn oerhollandse fiets, door het oerhollandse weer vooruit moet ploegen! Nee, nu zie ik alleen nog de voordelen. De nadelen komen vanzelf wel een keer. En anders hebben we altijd de Twingo nog!

Lekker

Gisteren een lekkere dag gehad. Het was heerlijk weer, dus toen Diet besloot om wat eerder wakker te worden, greep ik deze kans om lekker de oudste twee lopend op te halen van school. Daarna door de stad om lekker vers brood te kopen bij de bakker en een croissantje voor onderweg. Bij de groenteboer een banaan en wat drinken en daarna via de dijk terug, maar niet voordat er even lekker gespeeld kon worden in de speeltuin. Voor mij even een lekker momentje met Diet, die nog niet van de grote glijbaan afkan, natuurlijk.

Weer thuis gingen de dametjes naar bed en Giel ging lekker buiten spelen. Helemaal alleen een blokje rond en heksenvla maken in de zandbak. Oh, en tuinmannen!

En ik lekker opgeschoten in huis. Gelukkig maar, want vandaag wordt het te warm om veel te doen.

En tot slot nog een een paar kiekjes van mijn lekkere spulletje..

Kleine meisjes worden groot

Gisteren was een bijzondere dag. Einde van de zomervakantie en begin van het nieuwe schooljaar. En niet alleen voor Giel, die het wel een beetje spannend vond, maar het helemaal zonder knuffel heeft gered! Knap hoor, mannetje!
En Fien? Die mocht voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Waar Giel altijd zo lang mogelijk bij mij in de buurt bleef, daar ging Fien als een wervelwind alle speelhoeken bij langs. 2 Minuutjes hier, 2 minuutjes daar!
Als ik wilde had ik de hele ochtend mogen blijven, maar ik had Diet ook bij me en die wilde graag naar bed. Ik wilde graag afscheid nemen van fien, maar daar had madam geen tijd voor. Ze had een speeltje gezien, die ze hebben wilde en waar ze niet bij kon. Toen juf Roelie zei dat ze hem kreeg als ze mama uit ging zwaaien, kreeg ik snel een kus en een wapperend handje in mijn gezicht en dat was dat.
En zo vertrok ik naar huis om een uurtje later weer in de auto te stappen om het spulletje weer op te halen. Je bent er maar druk mee. We zitten nu aan een bakfiets te denken. Mieke heeft er ook een en dat lijkt ons ook erg handig. In Amerika kunnen we ook alles met de fiets doen en dan maak je toch wel de blits met zo´n ding, maar het is een hele investering, dus we moeten er nog maar eens goed over nadenken.

Blij!

Vandaag met Diet weer bij de orthopeed geweest en ze hoeft overdag het `stomme ding´ niet meer om. Alleen ´s nachts en als ze zo blijft doorgaan is ze er met 6 weken helemaal vanaf! Heb ik dat rokje niet voor niks gekocht. En dit is nog maar het begin. We gaan shoppen..

Een (ont)spannend dagje..

Maandag was Gerwin een wel verdiend dagje vrij en het was tijd om eens wat met zijn allen te gaan doen. Een gezellig dagje dierentuin. En om het feest compleet te maken gingen Aart en Aline ook nog mee. We zijn naar Amersfoort geweest, waar geen van ons ooit eerder was geweest. Met als grote attractie een heus dinobos met 70 verschillende dino´s.
Giel had niet zo veel tijd om de rest van de dierentuin te bekijken. Het liefst rende hij in een keer door, maar we hebben keurig netjes het Mis Niks-pad gevolgd, waardoor we bijna als laatste bij de dino´s belandden. Al bij de ingang hoorden we luid gebrul van de ruigtanden en even waren we bang dat we rechtsomkeert konden maken, maar Giel was toch te nieuwsgierig. En al staat hij hier dapper bij de Triceratops te poseren, het kostte toch behoorlijk wat overredingskracht!




Fien vond het eerst ook niks, maar was gauw over de angst heen . Ook nog even hard gelopen om te kijken welke dino je bij kunt houden en welke niet. We hebben ons geweldig vermaakt. Diet vond het ook geweldig. Op een kort tukkie na heeft ze de hele middag haar ogen uitgekeken.





´s Nachts zijn we allemaal zonder nachtmerries door gekomen. Gelukkig maar, want het moet wel leuk blijven.

En morgen ga ik met Diet naar het ziekenhuis voor haar heupjes. Duimen maar dat ze de brace i.i.g. overdag uit mag. Ik heb alvast een leuk rokje met maillot gekocht en die MOET aan!

Ik baal!

Vanochtend werd ik snotterig wakker. Ook Fien had een behoorlijke loopneus. Maar we laten onze dag niet verpesten. Dacht ik. Want vanmiddag gaan we zwemmen met opa en oma. En Giel en Fien mogen ook nog blijven slapen. Dus zonder gespook een hele avond zappen!
Maar tijdens het inpakken zakte mijn hoofd steeds verder vol. Snel gaan maar. Bij bij opa en om in de tuin kreeg ik het warm en koud. Dit voelde niet goed! Toen heb ik maar besloten om met Diet naar huis te gaan!
Eenmaal thuis werd het er niet beter op, maar gelukkig heb ik nu alleen Diet om voor te zorgen. Vanavond maar op tijd naar bed en hopen dat het morgen beter gaat. En morgen is het gelukkig ook nog zwemweer...

Bah! Pindakaas!

Met gevaar voor eigen eetlust, heb ik vandaag besloten om Diet een broodje pindakaas te geven. Een ieder die mij een beetje kent weet dat ik walg van de geur en het liefst tien meter verderop ga zitten. Maar door gebrek aan ander hartig broodbeleg, besloot ik het er vandaag maar op te wagen. Zorgvuldig mijn duim en wijsvinger afvegend na ieder hapje en het mes gescheiden houdend van de andere is het mij gelukt. En wat de geur betreft? Die werd gemaskeerd door Fien, want zij had net het complete proefmonstertje van papa´s Dolce en Gabana over haarzelf heen gesproeid!

Dat doe ik zelluf wel!

Is een veel gehoorde zin, de afgelopen week. Giel wil niet dat we hem helpen met knutselen of spelen. Onze kleine man wordt groot. Helaas, horen we deze zin nog niet bij de belangrijke zaken des levens zoals aankleden, opruimen en billen afvegen.
En Fien is druk met mama zijn. Pop krijgt de fles, moet naar bed en krijgt een heleboel kusjes. Maar resoluut wordt de speen gewijgerd. Zouden wij soms bezig zijn de speen af te wennen? Antwoord: Ja, maar het wil nog niet zo lukken. Ze wordt elke keer wakker als ik ´s avonds de speen wil afpakken. Iemand nog tips?

Leuke week

Het is een week geleden. Ik weet het. Zo hoort het niet, maar ik was 's avonds zo moe, dat ik even geen puf had om nog een berichtje te schrijven. Dus nu maar even een snel verslag van de afgelopen week.
Zondag was natuurlijk groot feest. Fien werd twee en doodgegooid met een heleboel kadootjes. Iedereen had erg zijn best gedaan om het perfecte kado voor ons dametje te vinden en dat is gelukt. Allemaal spulletjes voor een keukentje dat we in Amerika voor haar gaan kopen. Geweldige hollandse, emaille en houten kookgerei. Oma Tini is druk geweest met vanalles zelf te maken voor de poppen. Leuk ook om te zien dat er allemaal stofjes voorbij kwamen uit eerdere kraampakketten :D. Fien is er erg druk mee. Bedankt allemaal!
Maandag hebben Gerwin en Giel gesnorkelt in de vijver bij opa en oma. Erg spannend hoor, ademen met je hoofd onder water!
Woensdag zijn we met mijn zussen naar de Dedemsvaria geweest. De braderie stelde weer eens geen klap voor, maar het was wel gezellig en de kids hebben zich lekker uitgeleefd op de springkussens. En het ranja melken was ook een succes. Weer thuis bij Annet werd er nog even gezwommen in het zwembad en daarna lekker poffertjes eten en een ijsje na. Zoals beloofd.
Donderdag moesten we al vroeg op, want we moesten om 9 uur op het consultatie bureau zijn. Giel was ontzettend moe en wilde de afspraak graag verzetten naar de middag. Helaas, maar dat ging niet door! Ik beloofde dat hij 's avonds mocht opblijven als hij 's middags even zou gaan slapen. En dat hebben we gedaan en hoe! 3 uur lang! Wat een heerlijkheid.. En Fien helemaal goed gekeurd, maar dat had ik ook niet anders verwacht.
En zaterdag kregen we vrienden uit Frankrijk op bezoek. We hadden ze al jaren niet meer gezien, maar we babbelden zo weer verder. Natuurlijk ook even kindjes bewonderen, want die waren er de laatste keer ook nog niet. En natuurlijk een beetje ervaringen uitwisselen. Zij weten immers hoe het is om kinderen te hebben en in het buitenland te wonen. Timo en Mieke, we gaan echt ons best doen om nog even bij jullie te komen voor we vertrekken!
En dat was mijn week en nu ga ik lekker naar bed!

Pfff!!

Half acht en HET ligt op bed. Allen in de volle overtuiging dat het al héél laat is!
Morgen komt Gerwin eindelijk weer thuis en dacht mag ook wel. Wat een week! Allemaal nog in de vakantiemood (met als enig voordeel het uitslapen). Verder wil het graag alle aandacht, het liefst de hele dag. En een beetje op tijd naar bed? Ho maar.
En dan is er morgen ook nog een jarig. Ooit wel eens geprobeerd om verjaardagsboodschappen in huis te halen, wanneer je in je uppie op 3 schatjes moet letten? Maar het is gelukt! Hoop ik.
Mocht je morgen iets missen op het feestje, dan bij deze mijn excuses alvast, aangezien mijn geheugen ook nog niet weer helemaal het oude is na Diet. Sommigen twijfelen überhaupt aan dat geheugen ;D
De grote eindschoonmaak is ook gedaan. Alleen morgen nog de puntjes op de i. Oh ja, de slingers! Daar heb ik normaal Gerwin voor. Zo maar even proberen. En daarna? Even hélemaal niks, aahh!

Vol bewondering

Daar zaten ze vanmiddag. Met zijn drieen op de bank. Alle drie een banaan te eten! Diet zat met grote ogen te kijken hoe broer en zus al helemaal zelf de banaan in hun mond staken. Hoe doen ze dat toch, zag ik haar denken. En terwijl ik dit zo gade sloeg, kreeg ik diezelfde gedachte. Hoe doen ze dat toch?

Vol bewondering zat ik te kijken naar wat Giel en Fien al kunnen en wat Diet straks gaat leren. Het lijkt zo van zelf te gaan. Ik stop er wat eten in, verschoon wat luiers en laat ze zo vaak mogelijk weten hoeveel ik van ze hou en hop, daar gaan ze. Niet meer tegen te houden.
Geweldig om dat zo van dichtbij te mogen mee maken! Wat prijs ik mijzelf gelukkig!

Herfst?!

Wat een druilerige dag!
Gisteren was het nog zo fijn! Lekker met Giel de stad in geweest om kadootjes te kopen voor Fien, want die wordt zondag al weer 2!
Daarna zijn we naar de bioscoop geweest. Ice age 3- Dawn of the Dinosaurs. Giels allereerste bioscoopbezoek. Hij vond het erg spannend, maar ook wel errug leuk. Alleen een beetje veel lawaai. Mocht wel wat zachter van meneer. Ach ja, zeg ik ook zo vaak tegen hem. Helpt niks.

En dan vandaag worden we wakker met dit weer. Diet werd wat te vroeg wakker voor de boterham en Giel en Fien verveelden zich stierlijk, dus hebben we de stoute laarzen maar aangetrokken en het bos opgezocht. Bewapend met paraplu´s, wisten we het toch nog gezellig te maken. Giel speelde voor herfst door op Fiens paraplu bladeren te strooien. Daarna hebben we paddestoelen gezocht en gevonden en Giel heeft nog een jong eikeboompje geplukt. Na de vraag waarom er toch een eikeltje aan de wortel zat, volgde een snelle biologieles over hoe een eikel een grote boom wordt. Nu staat dit boompje bij ons in de tuin en Giel gaat hem twee keer per dag water geven en dan maar kijken hoe hard hij groeit. Ik vrees een zware terleurstelling..
Hopelijk wordt het zo nog droog. Tot die tijd denken we maar aan die heerlijke zomerse vakantiedagen, waarin we hebben gewandeld, geshopd, gerelext(?) en gezwommen. We hebben in ieder geval de foto´s nog...

Vakantie!

We hebben de week overleefd! Een week van poetsen, afspraken en heel veel was. En tot slot nog alles inpakken. Voor de vakantie, want morgen vertrekken we voor twee heerlijke weken naar Tsjechie. We zijn er aan toe.
Van de week de makelaar gehad, die niet erg hoopgevend klonk voor de verkoop van ons huis. De recessie heeft ons nog niet geraakt, maar misschien zijn wij nu toch ook aan de beurt.
En vandaag werd ons van het visumbureau aangeraden (eigenlijk sterk AFgeraden), om op toeristenvisa naar amerika te gaan. Dus nu toch wachten op de officiele stempel!
En dat betekent dat we Giel nog nog maar weer op school hebben aangemeld en dat we het vanaf september wat vaker zonder Gerwin moeten doen.
Ach ja, komt wel weer goed. We gaan, alleen wat later waarschijnlijk. Maar volgens mij ken ik wel wat mensen die dat helemaal niet zo erg zullen vinden...

Druk...

We hebben een druk weekend achter de rug.
Vrijdagavond hebben we de kids uit logeren gebracht naar opa en oma. Niet alleen geweldig lief, maar ook nog eens dapper. Want ze hadden ook nog eens Anna te logeren!
Nu hadden Gerwin en ik het huis alleen om eens flink op te ruimen. Zolder ontdaan van alle nooit-meer-te-gebruiken spulletjes. Speelgoed uitgezocht en een selectie gemaakt van waar nog mee gespeelt kan worden en wat niet de komende maanden. Alle kasten opgeruimt om plaats te maken voor spulletjes, die wel mee gaan, maar in zicht, niet de verkoop van het huis bevorderen. En tenslotte hebben we de hele bovenverdieping schoon gemaakt.
Uiteindelijk is er 450 kg naar de stort gegaan, 1 volle auto naar het Leger Des Heils, 2 volle auto´s oud papier en ook nog wat oud ijzer.
Morgen komt de verhuizer om een offerte te maken en woensdag komt de makelaar. Hopelijk hebben we het huis nog voor de vakantie in de verkoop (en dan na de vakantie verkocht? Ha ha).
Wel hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om zaterdag even lekker uit eten te gaan bij de Gelderkamp. Dat hadden we wel verdient en dat was ook al erg lang geleden. Lekeren eten en mijmeren over ons grote avontuur, het huis, de lekkere tuin en al die leuke dingen die we in de weekends kunnen gaan doen. Ik heb er zin in, maar het blijft wel een gek idee om dit fijne plekkie te moeten verlaten. Hier hebbben we toch ook een leuke tijd gehad en fijne mensen leren kennen..

Mooi weer

En daar worden we blij van. Lekker het dak los van de Twingo en rijden maar. Giel en Fien wilden graag even door het dak naar buiten zwaaien. Dat kan, maar wel als we stil staan.
Gisteren hebben we een zwembad voor in de tuin gekocht. We hadden alleen nog maar zo´n peutergevalletje en dat was natuurlijk niet stoer genoeg meer. Het is een groot bad geworden. Zo groot, dat toen ik hem leeg liet lopen, we nog een half uur in twee cm water in de achtertuin konden spelen. En dat was natuurlijk nog veel geiniger.
Vanavond moest Giel naar de kapper. `Weet je wat ik het leukste aan de kapper vind? Het wachten, want dan krijg ik cola en heel veel koekjes!´Helaas hoefden we dit keer niet zolang te wachten. Hij had amper tijd voor één koekje. Eenmaal in de stoel werd hij wat verlegen, maar bij het betalen werd de snoeppot er weer bijgehaald en kwamen de praatjes ook weer. Daarna nog even de stad door slenteren en uiteindelijk veel te laat naar bed. Maar het was wel errug gezellig.

Kekke schoenen

Fien heeft een groeispurtje gehad. In ieder geval in haar voeten, want nog niet zolang geleden heb ik stad en land afgezocht naar DE perfecte schoenen onder haar outfit voor de bruiloft. Er was niet veel wat er leuk bij stond en toen zijn we uiteindelijk voor de witte converse gegaan. Stonden haar helemaal te gek, maar nu, amper 2 maand later, passen ze niet meer. Ondertussen was ik wel helemaal weg van de converse, dus mijn besluit stond vast. Het moesten weer deze stoere gympies worden. Ik was tijdens mijn vorige zoektocht ook tegen bovenstaande schoenen aan gelopen. Helemaal geweldig, maar niet passend bij haar feestjurk, dus daar ben ik destijds, met spijt in mijn hart, aan voorbij gelopen.
Maar nu kon ik ze dan toch aanschaffen! Hoera! Leve de groeispurten...

Nog wat foto´s van ons nieuwe huis.

Ik kreeg wat verzoekjes om foto´s te plaatsen van de binnenkant. Dit zijn de foto´s van de makelaar. Zodra we er zitten en onze eigen spulletjes een plekje hebben zullen we er wat meer maken.

De woonkamer.


Onze nieuwe slaapkamer.


Een kinderkamer


De keuken


De kelder/speelkamer/gastenverblijf

Eetkamer

Diets kamertje?

Achtertuin

Van babyfluisteraar tot tekentovenaar.

Giel wist mij gisteren te vertellen wat Diet van mij vond! 'Diet vind jou een sufferd, mam!' 'Oh en waarom vind Diet dat dan?' 'Dat vind Diet gewoon!' Ik trek een pruillipje bij het idee dat mijn jongste dochter nu al zo'n uitgesproken mening heeft. 'Maar ze vind je wel een lieve sufferd, hoor, mam!'
En vandaag verraste hij mij met zijn allereerste tekening van een echt mens. En niet alleen een hoofd, nee, alles erop en eraan. Voorheen was het voornamelijk krassen en met een beetje mazzel een zonnetje of vulkaan met groen klodders als bomen, maar nu een heus poppetje. En niet zomaar één, maar een heus zelfportret. Zie hieronder voor het resultaat.


En vandaag heb ik mij weer eens gewaagd aan het bakken van pannekoeken. Ik laat dat altijd aan Gerwin over, want ik heb er een hekel aan. Maar Lieve Moeder die ik ben, wilde ik de kinderen eens blij maken. En dat is ook goed gelukt, maar mijn eigen humeur was tot ver beneden het vriespunt gedaalt. Wat een gedoe, aangebrande pannekoek, scrambeled pannekoek en dubbelgevouwen pannekoek! Het ging dus niet zo goed. Ja, de laatste twee, toen had ik eindelijk de slag te pakken.
Voorlopig laat ik het weer voor gezien. Zeker gezien het feit dat ik er ook niet heel dol op ben. Nee, dit blijft, net aals bbq-en, een mannen aangelegenheid bij ons Kerkdijken!

We hebben een huis!

En dit is hem! Lang niet slecht, dacht ik. Gerwin heeft vandaag vandaag de papieren getekend. Hij heeft een paar dingen overgenomen, waaronder een flatscreen tv (Joepie...) en een bank. Maar ze laten ook een heleboel elektrische apparaten achter en dat scheelt behoorlijk, want alles moet aangepast worden aan de amerikaanse 110 volt.

Wat zijn we blij. Gaat het nu echt gebeuren? Ja en wel over een week of 8! Misschien 9?

Giel morgen maar eens weer de foto´s laten zien, want nu weten we zeker waar we gaan wonen. Hem voorbereiden op het bubbelbad, de lekkere grote tuin en een een hele kelder om in te spelen met zijn zusjes, als het regent!

En ik zelf ga maar eens bedenken hoe we het in gaan richten..

Ik weet waarom je buik zo dik is...

Nee, geen aflevering van Sonja Bakker, maar een goud eerlijke opmerking van buurmeisje Loes. Ze weet te vertellen dat het komt omdat ik net een baby heb gekregen en het nog even duurt voordat mijn buik weer plat gedrukt is! En ik maar denken dat ik weer aardig op weg was..
Dus de kids vanmiddag maar een verantwoord ijsje en biskwietje en ik weer eens een sonjaproof eierkoek!
En toen...Toen had ik geen zin meer om te koken. Omdat Gerwin al sinds zondag weg is, heb ik de hele week staan koken voor mijzelf en Joep, want Giel en Fien hebben niet zoveel op met warm eten.
Dan maar de kinderen in de auto en op naar de McDonalds. Daar hebben we lekker gedineerd. Helaas viel het kadootje wat tegen. Een Albert Einstein-poppetje met een lichte vorm van Parkinsons. De teleurstelling was van Giels gezicht te lezen. Dit ding, terwijl er ook een dino bijstond. Maar ik heb de regel dat we niet gaan vragen om een bepaalt speeltje.
Ach we komen er vast nog wel een keer. Zo´n haast heb ik nu ook weer niet met het ´platdrukken´van mijn buik.

We zijn begonnen...

Begonnen met de voorbereidingen. Mijn voorbereidingen dan, want Gerwin is er al maanden mee bezig op het werk. En stap een is een blog te beginnen die ik hopelijk de volgende drie jaar vol ga houden. Zo kan iedereen op de hoogte blijven van wat er bij ons allemaal gebeurt.
Voorlopig zal er nog wel het een en ander aan de lay out e.d. gaan veranderen, want we zijn net begonnen en niet al te handig met de computer.