We voelen ons zo zo!

We zijn niet ECHT ziek, maar we zijn ook niet fit. En dan vooral Giel, die af en toe een koortsaanval heeft. De meiden zijn wat hangerig en ook ik had wat verhoging, vanmiddag. Volgens zuster Oma Tini heel normaal bij het gebruik van antibiotica. Vandaag zijn ze dan ook alleen gaan wandelen. Een middag voor de meisjes om op bed bij te tanken. Giel om 4 meter dino-tekening te maken en voor mij een dommeltje op de bank. Vanavond maar weer op tijd naar bed, dan hopen we voor zondag weer op-en-top fit te zijn om op vakantie te kunnen.

(werk)Vakantie

Wie denkt dat ie bij ons goedkoop op vakantie kan, moet nog maar even goed nadenken! Wij doen NIET aan liefdadigheid en er moet dan ook flink met de handen uit de mouwen. En geen gezeur, anders géén koekje bij de koffie ;D





We zijn gisteren naar Madison geweest. Naar de Capitol, State Street en de megasuperstore Target. En 's avonds natuurlijk lekker BBQ-en.
En vandaag moest Gerwin weer gewoon aan het werk en ben ik met de kids en oma Tini naar de dokter geweest. We liepen al weken te hoesten en de Bisolvon hielp voor geen meter. En volgende week gaan we wel op vakantie en dan willen we wel weer een beetje fit zijn. Na wat typfouten te hebben weggewerkt bij de assistent ( Jerkdijk, Gial en Dieg), waren we aan de beurt. Uitgebreidt werd er bij ons in de oren, de neus en de keel gekeken. Daarna nog naar de longen geluisterd. Conclusie: Ik heb bronchitis en de kinderen allemaal sinusitis. Met een antibioticakuurtje zijn we er zo weer bovenop.
Vanavond de kinderen eindelijk weer rond 7 uur op bed. Hopelijk knappen ze daar ook weer wat van op.
En dan moeten we onze reis door de States maar eens gaan plannen. Hoogstwaarschijnlijk wordt het behoorlijk op 'de dolle pof' en hoeven we alleen de windrichting maar te bepalen, maar dat is ook al knap lastig...

Da sind wir wieder!

We zijn weer veilig thuisgekomen. De kinderen waren heerlijk rustig en hebben zelfs nog behoorlijk geslapen. In de auto konden we op een canadese zender de wedstrijd in het Frans volgen. Veel konden we er niet van maken, maar het was duidelijk dat WIJ toch eigenlijk veel beter waren. Maar helaas.
Joep ook maar direct op gehaald uit de kennel. Dat was schrikken. Echt heel erg mager en een kapotte knie. Daar gaat ie dus nooit meer heen. We hadden nog zo gezegd dat ie snel reageert op te veel/weinig voer. Arme kerel, maar even lekker verwennen.
Nu de kids op maken voor het bed en nog twee uurtjes wachten op opa en oma, want die zitten inmiddels ook in de auto.
Welterusten!