Vorige week hengels gekocht, maar niets wilde bijten. En dan zijn kinderen ook niet de geduldigste persoontjes. Dus vandaag besloten we om een beetje vals te spelen. We zijn naar een forellenkwekerij geweest. Daar mag je je hengeltje uitwerpen en alles wat je vangt moet je per inch betalen. Eerst waren er nog twee gezinnen meer, maar al snel hadden we het rijk alleen. Het duurde even, voordat we het juiste lokaas hadden uitgevogeld, maar toen ging het hard. Althans, bij Gerwin. De kinderen hadden er na een kwartier al de brui aan gegeven, maar Gerwin en ik bleven fanatiek doorvissen. We zullen ze krijgen! En het duurde dan ook niet lang of Gerwin had er één. Toen twee. Daarna ving manlief nummer drie. Grrrrr!! En ik stond als een onhandige muts mijn (lees: Fiens roze) hengel uit te werpen. Dan weer dichtbij. Dan weer aardig ver. En dan weer in de struiken achter mij. Gerwin had van te voren een limiet van 5 vissen gesteld, want waarschijnlijk was hij de enige die ze op ging eten. En toen ving meneer nummer vier. Ik schreeuwde van de overkant dat ie nu op moest houden,want ik wilde er ook één vangen. Stond me er niet voor niets de hele middag uit te sloven!!!
Ik ruilde de hengel nog even om. Zelfde hengel, zelfde worm, alleen andere kleur, maaaaar, je weet maar nooit. En ja hoor! Toen had ik ook beet! YEAH!!!
Gelukkig waren de kids ook erg enthousiast, want die konden mooi helpen met het schepnet en tussendoor lekker graaien in de emmer.
De eigenaar heeft ze nog even schoon gemaakt en een recept meegegeven en toen blij en voldaan naar huis. Twee grote hebben we in de diepvries gegooid en de andere 3 op de BBQ in folie klaar gestoomd. Giel en ik hebben nog heel dapper een hapje geproefd, maar Gerwin heeft de rest zelf op moeten eten. Gelukkig vind hij dat helemaal niet erg.
Giel heeft het zo nog even geprobeerd
MIJN VIS
Het eindresultaat!