Happy Easter

Dit weekend stond in het teken vand de ei! Eitjes schilderen, eitjes eten, eitjes zoeken en eitjes in het nestje.
Het was trouwens lang wachten op de paashaas. Mama paashaas had gister de eitjes gevuld met chocolaatjes, maar vertrouwde het weer niet zo om ze direct te verstoppen.
En vanochtend wilde mama paashaas graag even uitslapen en dus was er voor papa paashaas niet een mogelijkheid om het te doen. Dus hebben ze gewacht, todat de meisjes op bed lagen en mama paashaas met Giel in bad ging. Snel heeft papa paashaas ze verstopt en toen iedereen schoon en weer wakker was, was het ook nog eens heerlijk weer. Sommige chocolaatjes waren een beetje gesmolten, maar dat mocht de pret niet drukken.
Hier onder een sfeerverslag!












En Moeder Natuur kan zonder kunstmatige kleurstoffen de mooiste paaseitjes maken. Zijn ze niet prachtig!

Whoehoe!!!

Zie je deze auto? Met zo'n auto gaan wij woensdag naar het vliegveld in Chicago! Nu zul je je vast afvragen waarom? Hebt ze soms geld teveul? Nou, eigenlijk, het tegenovergestelde. Ik zal het je uitleggen.
We waren het een beetje zat om zelf naar Chicago te rijden. De rit op zich nog niet zo, maar dan moeten we parkeren op 'lang parkeren'. Met 3 kids en koffers naar de bus. In de bus. Uit de bus. Lift in. Lift uit. Metro in. Metro uit. Lift in. Lift uit. Inchecken. You get the picture? Een boel gesleep.
Dus hadden we bedacht om vanaf Madison naar Chicago te vliegen. Dat is een klein vliegveld. Dus uit de auto stappen en inchecken. Maar de vliegtickets zouden ons $600 p.p. kosten. En een limo huren kost 'maar' $300. Da's snel verdient.
Waarom we niet met een 'gewone' taxi gaan, weet ik niet. Vergeten te vragen aan Gerwin. Maar ik ben ook veel te enthousiast over deze optie. Haal de galajurk en de champagne maar te voorschijn!

(on)gelukkig!

Gisteren ben ik (samen met de meiden) ternauwernood aan een ongeluk ontsnapt. Ik reed op de snelweg en wilde een vrachtwagen inhalen. Ik reed er net met mijn neus naast, toen de vrachtwagen in eens op mijn baan ging rijden. Ik moest vol op de rem, maar helaas, het was glad, dus ik reed de berm in. Toen ik bijstuurde, merkte ik pas echt hoe glad het was en stond dwars op de weg en schoof richting twee auto's die tegen elkaar waren geklapt (de reden waarom de vrachtwagen uit moest wijken.). Ik probeerde weer naar links te sturen. Ondertussen gilde Fien vanaf de achterbank Wat doe je mam, wat doe je! Ik glibberde weer richting de linkerberm en er vloog een auto rechts aan mij voorbij. Met nog een rare zwieper stond de auto weer recht op de weg en met trillende benen, kon ik mijn weg vervolgen. Alleen een paar mijl verderop stond het plots stil en kon ik nog net de vluchtstrook op rijden anders was ik daar tegen de auto voor mij op geknalt. Voor ons weer een ongeluk gebeurd. Toen had ik geen zin meer in winkelen. Ik heb de eerstvolgende afrit genomen en ben naar huis gegaan. Wat was de weg verraderlijk. En ik was blijkbaar niet de enige die door de gladheid werd verrast.