Wandelgang

Voor het eerst, in wat zal het zijn, 3 jaar heb ik weer kunnen wandelen met een flinke pas. Vroeger, toen ik alleen Giel nog maar had, ging ik dagelijks Kelly uitlaten. Een uurtje om het kanaal met flinke tred. Maar sinds Fien haar intrede deed en Giel dus zelf moest/wilde lopen, was het tempo er wel uit. Begrijp me niet verkeerd, struinen met de kids is erg gezellig, maar het schiet voor geen meter op. Niet qua afstand en zeker niet qua conditie. Maar vandaag is Fien weer naar school, dus Joep achter in de auto, Diet op de achterbank en wij naar het parkje. Heerlijk. Alleen je bent met een klein half uurtje weer terug en de omgeving is niet heel inspirerend. Dus nog even op zoek naar een mooie wandelroute en dan weer lekker de vaart erin!