Bijna weer een jaar

En wat voor een jaar is het voor ons geweest! Na bijna twee jaar wachten mochten we eindelijk naar Amerika. En nu zitten we hier alweer tien maand. Eénderde zit er alweer bijna op. En wat hebben we het naar ons zin.
Giel is van een verlegen jongetje uitgegroeid tot een knul die (bijna) alles durft. En zijn engels is perfect. Met accent! Hij kent het alfabet in het engels en met een beetje hulp schrijft hij de mooiste brieven aan papa.
Fien is ook een echte kleuter geworden, maar ook een echte meid. Roze, paarden en barbies. Ook zij praat al een aardig woordje engels en is de favoriet van juf Kathy.
En dan hebben we Diet nog. Zij heeft haar eerste stapjes gezet en haar eerste woordjes geleerd. En nu praat ze al in het engels! Het liefst in de gebiedende wijs: Stop it. Don't do that! No! En wat een heerlijk ding. Wat grote zus doet is magisch en dus moet alles worden nagedaan. Wat een plezier kunnen die twee hebben.
Gerwin doet het geweldig op zijn werk. Ik vind het zo stoer en zo knap wat voor werk hij allemaal verzet. En hoe hij in het grootste probleem een uitdaging kan zien. Wauw! Jaloers! En zo ontzettend trots.
En ik? Ik voel mij hier wel thuis. Ik geniet van mijn kindjes. Mijn huis en de ruimte. Weet inmiddels alles wel zo'n beetje te vinden. Ik hoop in het nieuwe jaar mijn energie weer te vinden en dan wordt het allemaal nog geweldiger.

Zijn er ook nog minpuntjes? Och ja zat. Maar die heb je overal ter wereld. Het grootste minpunt is en blijft de familie. Zeker zo met de feestdagen. Niet dat we ze nu heel erg missen. Meer dat je de dagen nu met je eigen gezin bijzonder moet maken. Anders gingen we altijd lekker eten met de familie. En vandaag hebben we een mega pakket vuurwerk gekocht. Hier wordt niet om twaalf uur vuurwerk afgestoken, maar dat willen wij er wel in houden (misschien ietsje eerder!) Ik hoop dat de kinderen deze dagen als bijzonder ervaren. Wij doen ons best.
En dan mis ik nog de GEZELLIGHEID! Wat is dat toch met ons Nederlanders. HA! Ik mis de gezellige winkelstraatjes, de gezellige tuintjes en de gezellige babbeltjes met buren en mama's op het schoolplein.
En de voornemens? Ten eerste: Bewegen. Ik ben het beu om door mijn depressie constant zo moe te zijn. Ik wil niet langer goede en slechte dagen meer.
En ten tweede: De Oppas introduceren. Tijd voor Gerwin en Ester. Giels engels is nu goed genoeg.
Dat was het wel. Verder geen wensen. Ik prijs mij gelukkig met alles wat ik heb. De mooiste en liefste en meest begripvolle man. En de allermooiste, schattigste, ondeugenste en bovenal gezonde kindjes.

Iedereen een geweldig en gezond 2011 gewenst!