Een gewone dag

Eindelijk weer een dag dat alles normaal was. Geen jarige joppen, geen verhuizers, geen mega-chaos. Een gewone dag. Giel naar school. Gerwin naar het werk. En ik lekker thuis met de meiden. Met een echt kopje Douwe Egberts en een stroopwafel. Mmmmm.
En toen Giel weer thuis was hadden we een gezellig momentje. Dit neem ik even op, dacht ik.



En verder is Gerwin druk geweest met grasmaaien. We hoorden al een paar dagen overal grasmaaiers om ons heen, en daar werden we wat nerveus van. Het gazon is hier erg belangrijk, dus wij willen niet met een verlopen grasveldje achterblijven. Maar hij is weer netjes, voorlopig...

5!

Vanochtend om 10 over 6 stond hij bij ons bed en was klaar voor zijn kadootjes. Zucht, maar zo herkenbaar. Nog half in slaap mompelde ik dat hij wel mocht gaan zoeken. En dat heeft hij gedaan, maar om half 7 had hij nog steeds niks gevonden en vonden wij ook wel dat het tijd werd om de kadootjes erbij te pakken. Ze lagen ´gewoon´ onder ons bed. Samen met de meiden werden de kadootjes in razend tempo uitgepakt. Ook zaten er wat kadootjes bij uit Nederland. En een paar mooie tekeningen van Loes.






Helaas moest er gewoon naar school gegaan worden, maar na school hadden we een skype-afspraak met opa en oma. En zij waren erbij toen er kaarsjes werden uitgeblazen en taartjes werden gegeten.
En ook waren er een stuk of 5 kaartjes precies op tijd. En deze hieronder was toch wel favoriet (met dank aan A en A). Ik moest beloven dat hij op mijn blog zou komen.
Morgen zal ik hem het bewijs laten zien, maar nu ligt hij met zijn hoofd vol kadootjes in bed. Slaap lekker, grote vent van mij!

Patatjusch en Hamslurper (op zijn Fiens)

Zoals de meesten wel weten is het morgen Giels verjaardag. En omdat het dan een gewone werk/schooldag is mocht Giel vandaag zeggen waar hij wilde eten. 3x raden. We hebben geprobeerd om hem op andere gedachten te brengen, maar meneer hield vol. Hij had hier dan ook een goede reden voor. Hij wilde dat zijn zussen voor zijn verjaardag ook een kadootje kregen. Dat is dan weer typisch Giel. Hij vind niets leuker dan Fien dwars zitten, maar als het er op aankomt is hij dol op zijn zussen!

Het huis is inmiddels op orde. Het moet alleen hier en daar nog wat worden aangekleed. Een tapijt voor in de eetkamer, een tafeltje voor in de hal, een lamp in de woonkamer en een mooi dekbed voor in de masterbedroom (onze slaapkamer). We hadden geen zin meer om helemaal naar Chicago te rijden. En het leek ons verstandig om nog even rustig te kijken wat we nog precies nodig zijn. Misschien volgend weekend. Maar nu maken we ons op voor de week waarin onze zoon alweer 5 wordt.