Wind Chill Advisory

Het wordt koud. Berekoud. Ze voorspellen voor vanacht gevoelstemperatuur -30. In fahrenheit. Dat is -34.4°C. Dat betekent een half uurtje buiten lopen en dan kan je neus al bevriezen. Gelukkig hoef ik vannacht nergens heen. Behalve mijn warme bedje. Vroeg. Héél vroeg!

Giel is driepig..

Zoals Diet gister zo mooi zei, toen Giel huilend aan tafel zat. Hij heeft last van zijn wang en zijn oor. Ik voer hem al vloeibare ibuprofen. Dat helpt een beetje. Even kijken wat er gebeurd, anders toch maar even de dokter bellen. En hij is verdrietig omdat papa weg is. En omdat de eerste pizza die ik gister uit de oven haalde niet de pizza was die hij wilde... Alles bij elkaar was hij gister ontroostbaar. Erg driepig.
En oma Kerkdijk is heel erg ziek. Dan denk je, Zie je wel. We zitten in het buitenland en dan gebeuren die dingen. En je kunt niks doen vanaf hier. Alleen afwachten...
Hier gaat het gelukkig best goed. We hebben gister weer een dik pak sneeuw gekregen en dat is mooi. Wel heel glad gister, want de schuivers konden het niet aan.
Fien en Giel mogen om de beurt bij mij slapen, maar tot nu toe is de ander er in de loop van de nacht ook bij in gekropen.
Diet slaapt nog wel in haar eigen bedje. Voor zo lang als het duurt, want dan wil ze vast ook, als papa weg is. Mijn lievelings woordje van haar is op dit moment dongkong. Dat betekent donker. Het wordt zoveel gebruikt dat Giel het ook al begint te zeggen. Grappig, maar zo lief.

Hoe makkelijk kun je foppen en grote vondsten, kleine prijsjes!

Diet heeft twee labeldoekjes voor in bed. Een bruine en een delfsblauwe. De bruine is al een paar weken uit de gratie. En dat is lastig als je er een niet kunt vinden. Gisteren was zo´n avond. We hadden het hele huis al doorzocht. Nu is het Diets grootste hobby om spulletjes (lees: doekjes en speentjes) in laadjes, kastjes en tasje te stoppen. Het kan dus overal zijn. Onze ervaring is inmiddels dat ze vanzelf weer opduiken.
Maar nu hadden we geen blauw doekje. En de bruine werd rechtstreeks het bed weer uitgekijld. Oké, nog maar een rondje door het huis. Maar nergens...tenminste, niet voor zover wij konden kijken. Maar ik had een plan. Als ik het doekje nu in het donker geef? We hebben haar een nachtkus gegeven. Het licht uitgedaan. Strategisch heb ik twee minuten gewacht (het moest lijken of ik nog heel druk aan zoeken was) en toen ben ik enthousiast haar donkere kamer ingestapt. Kijk Diet, mama heeft hem gevonden! Ze maakte een dankbaar geluidje, draaide zich om, met haar 'favoriete' labeltje onder haar neus en we hebben haar niet weer gehoord. Vanochtend wilde ze de bruine niet meer hebben, maar gelukkig toen ik rond keek, zag ik hem 'zomaar' liggen.

En we zijn wezen antiek shoppen. In Stoughton. En we zijn goed geslaagd. En wat ben ik blij met de foute hertjes. Eentje voor $1 en in een andere winkel kwamen we er een tegen voor $3,50. Het past helemaal op het kamertje van Diet. Ook kwamen we voor een paar dollar deze schattige schilderijtjes tegen. En voor ietsje dieper in de buidel zagen we deze waskan en kom. Daar ben ik al heel lang naar op zoek, maar tot nu toe waren ze erg duur. Maar deze had een mooi prijsje en niet te bont bewerkt. Helemaal mooi. Nu nog een mooi antiek kastje in de slaapkamer om hem op te zetten. Ik wordt happy van dit soort spulletjes. Zeker omdat dit huis te nieuw is. Geen karakter heeft. Onze meubels zijn allemaal nieuw en de prullaria, die we al hadden is te weinig om hier een statement te maken. Dus we zoeken en we zoeken, net zolang totdat we tevreden zijn. Jammer dat je met drie kinderen niet elk weekend op pad kunt.




Zijn ze niet geweldig??