Joepie, het sneeuwt weer. Het gras in de tuin is bijna niet meer te zien. En daar word ik blij van. Wel opletten op de weg, want vanochtend schoot bij de auto achter mij zo de achterkant weg terwijl we door de bocht gingen. Ik had mijn trailblazertje ook al voelen glijden, maar de achterbuurman moest echt even zijn best doen.
Gerwin zit in Michigan. Hij komt vanavond pas laat weer, als de wegen het toelaten.
Dit weekend zijn we druk geweest om het huis weer aan kant te krijgen. Door mijn pillen/depressie zie ik soms door de bomen het bos niet meer, dus Gerwin heeft de rotzooi georganiseerd en ik kan nu alles weer eens grondig schoonmaken. En dat geeft weer een boel rust in mijn hoofd.
Diet riep vanochtend enthousiast Schoonmaken, mama?, toen ik mijn poetsdoek en spuitbus te voorschijn haalde. Och meid, ik hoop dat je zo enthousiast blijft. Je kunt nog genoeg poetsen!
De fotocamera doet het niet, dus helaas, even geen update van die kant. De rest van ons doet het wel. Helemaal niemand ziek voor de verandering. Alles gewoon naar school. Ik lekker wandelen met Diet. Heerlijk!
De juf van Fien zegt dat ze sprekend lijkt op haar oma. Ze zal binnenkort een foto meenemen. Ben benieuwd. Ik dacht ook altijd dat ze sprekend op mijn moeder leek, maar als je dan de foto's naast elkaar legt, valt het tegen. Het is meestal meer het gezichtje dat ze even trekken. Diet trekt dezelfde koppen als ik. Ik herken me vaak in haar. En Giel, geen idee. Dat zal meer een Kerkdijk zijn, denk ik.
En dat is wel weer zo'n beetje de nonsense van de afgelopen paar dagen. Niets wereldsschokkends gebeurd i.i.g. Maar iedereen weet weer dat we er nog zijn.
Gegroet!
dinsdag 11 januari 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten