En nu was het toch een beetje stil in huis. Helemaal niet dat opa en oma van zulke lawaaiorgels zijn, maar toch. Het was gek.
Om acht uur heb ik Diet bij mij in bed genomen, want die had groot verdriet. Ze heeft nog heerlijk gedommeld. Om half tien hoorden we Giel en Fien pas wakker worden en toen zijn wij er ook maar uit gegaan. Heerlijk zo´n vermoeiend dagje vliegveld. Daar plukt je nu de vruchten van.
Maar het was gister erg pittig. Toen opa en oma door het poortje moesten begon Giel heel hard te huilen. Hij wilde eigelijk ook geen kus meer geven, maar toen ze weg liepen, veranderde hij van gedachten. Ik heb de lummel opgetild, zodat hij nog kon zwaaien en in mijn nek snuffelde hij de hele tijd
Nee, nee. Mijn hart brak. Echt.
Vanochtend vroeg ik hem of hij het nog steeds heel erg vond of dat het nu ook wel weer goed was. Het was wel weer goed. Gelukkig!
En vandaag zijn ze heerlijk aan het spelen. Niks aan de hand. Ik heb zelfs tijd om de Ikea opbergdozen in elkaar te vouwen. Tja, we waren gister weer in de buurt, dus toch maar even weer langs. Ook maar een tafel met stoeltjes voor Diet op de kamer gekocht, want zij heeft nog geen specifieke interesses (dino, barbie), dus haar kamertje is nog wat kaal.
En vanochtend vonden vonden we bovenstaande rups in de tuin. Na wat speurwerk op het World Wide Web, kwamen we er achter dat het de wereldberoemde Monarchvlinder is. Nou ja, de rups ervan, dan. We gaan er goed voor zorgen, want dit willen we wel even van dichtbij mee maken.
En dan nog heel leuk nieuws. We hebben ons huis verkocht! Yeah!! Niet dat ie ons op de rug zat, maar weg is weg en geen omkijken meer naar! Joehoe!!
