Van babyfluisteraar tot tekentovenaar.

Giel wist mij gisteren te vertellen wat Diet van mij vond! 'Diet vind jou een sufferd, mam!' 'Oh en waarom vind Diet dat dan?' 'Dat vind Diet gewoon!' Ik trek een pruillipje bij het idee dat mijn jongste dochter nu al zo'n uitgesproken mening heeft. 'Maar ze vind je wel een lieve sufferd, hoor, mam!'
En vandaag verraste hij mij met zijn allereerste tekening van een echt mens. En niet alleen een hoofd, nee, alles erop en eraan. Voorheen was het voornamelijk krassen en met een beetje mazzel een zonnetje of vulkaan met groen klodders als bomen, maar nu een heus poppetje. En niet zomaar één, maar een heus zelfportret. Zie hieronder voor het resultaat.


En vandaag heb ik mij weer eens gewaagd aan het bakken van pannekoeken. Ik laat dat altijd aan Gerwin over, want ik heb er een hekel aan. Maar Lieve Moeder die ik ben, wilde ik de kinderen eens blij maken. En dat is ook goed gelukt, maar mijn eigen humeur was tot ver beneden het vriespunt gedaalt. Wat een gedoe, aangebrande pannekoek, scrambeled pannekoek en dubbelgevouwen pannekoek! Het ging dus niet zo goed. Ja, de laatste twee, toen had ik eindelijk de slag te pakken.
Voorlopig laat ik het weer voor gezien. Zeker gezien het feit dat ik er ook niet heel dol op ben. Nee, dit blijft, net aals bbq-en, een mannen aangelegenheid bij ons Kerkdijken!