... zijn de kinderen van slag. Vooral Giel begint er moeite mee te krijgen en dat uit zich in onhandelbaar gedrag. Probeer hem op allerlei maniertjes te laten luisteren. Niks helpt. Nu slaapt hij in zijn eigen bed i.p.v. gezellig bij mij. Dat vind hij niet leuk, dus voor morgen hoop ik op beter. Ik heb ook gedreigd dat hij niet uit logeren mag, maar dat is loos, want als ik iets wil is wel een dagje zonder dit vermoeiende mannetje. Ondertussen probeert hij ook nog Fien op te stoken om mee te doen. Met afwisselend succes...
En als ik dit zo opschrijf begin ik te lachen. Eigenlijk is dat toch ook wel geweldig! Grote stoere broer nadoen. En als Fien verdrietig is helpt niets zo goed als de gekke bekken van Giel. Wat zijn ze toch lief.
Morgen kunnen ze weer opnieuw beginnen om deze verliefde mama op de zenuwen te werken. Wedden dat het lukt!
En Fien verraste mij vandaag met een heus engels zinnetje. Ze waren boven aan het stoeien tot ik ze ophaalde voor het eten. Fien zat in het bedje van Diet en terwijl ik de kamer in loop roept ze Mama to the rescue! Waar zou ze dat vandaan hebben?
donderdag 11 februari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten