Over logeren, lampekap, glitterpoep en nog meer.

We hebben een logeetje. Duncan (Dunky volgens de kids). De hond van een collega van Gerwin. Heel gezellig en Joep en Dunky kunnen het heel goed met elkaar vinden. Handig, want zij willen wel op Joep passen als wij weg zijn. Scheelt weer een boel centjes voor het pension.
Maar helaas gaat het met Joep een beetje minder. Niets levensbedreigends, maar een grote ingreep zou mogelijk kunnen zijn!! Hij heeft in de laatste week van onze vakantie zijn staartpunt kapot geslagen, en dat wil maar niet genezen. Het verband eet hij eraf (werkelijk, ik heb geen één verbandje terug gevonden) en zonder blijft hij het puntje kapot slaan, met als gevolg dat wij het hele huis onder de bloedspetters hebben. Nu is Gerwin vanochtend naar de Dierendokter geweest. Hij heeft nu een grote lampekap op. En met vloeiblare pleister en antibiotica, hopen wij heel erg dat het goed gaat komen, want voor woensdag staat een eventuele amputatie van zijn staart gepland! Dit soort wonden genezen erg slecht, maar we hopen er het beste van. Duimen jullie met ons mee!! Gelukkig is Joep het type hond, waar het tot voor kort wel heel normaal was om de staart eraf te halen, maar toch. Wish us luck!


Dunky


Ik ben niet blij, ik ben niet blij, ik ben niet blij...

En dan staat er nog een vies woord in de titel. Ha! Ook zo'n verhaal! Fien had gister een druifje met een glitterje erop. Of dat erg was. Nee joh, heb jij straks glitterpoep! Dat heeft haar aan het denken gezet. Vanmiddag, toen ik na haar middagslaapje haar luier af wilde doen, had ze glitterpoep! Heeft ze, blijkt nu, volgens haar zelf en Giel, gister glitters gegeten! Haar maar gewaarschuwd, dat het ook kan blijven zitten en dat we dan naar de dokter moeten. En nu maar hopen dat het afdoende afschikt. Maar lollig was het wel. En een welkome afwisseling op die eeuwige luierverwisselarij!

En vandaag zijn wij inkopen wezen doen voor Giel zijn school. Wij moeten zelf voor de krijtjes, stiften e.d. zorgen voor algemeen gebruik. Dat betekende ook luierdoekjes(?), handsanitizer (zonder water. Zoek, zoek, zoek) en crackers(?). Tja, daar waren we wel even zoet mee, maar ik denk dat het wel gelukt is. Ook kregen we als tip om het lunchgeld gepast mee te gaan geven. Logisch, dachten wij, kunnen ze er niet stiekem snoep van kopen. Nee, denkt de Amerikaan. Dat beperkt het risico op ziek worden. Oh! Ja, want op wisselgeld stikt het van de bacterien. Ja, hoor!!! Raar volkje!
Maar goed. Ik weet nog niet eens of ik hem überhaupt wel op school wil laten lunchen. Als het een beetje "normaal" is, dan geef ik hem gewoon een paar boterhammen mee. Maar dat moeten we nog navragen. Wel weten we inmiddels dat het normaal is om je kind zelf te brengen en te halen, dus voorlopig nog maar even geen schoolbus voor onze Giel.

En nu is Gerwin bezig met zijn nieuwe aquarium. Dat is al 'iets' sinds wij in 1998 zijn gaan samenwonen. Maar ik heb het altijd op ruimtegebrek gegooid, maar dat gaat in dit huis niet op, natuurlijk. Vandaag hebben we de knoop doorgehakt en 'mocht' hij er van mij een halen. Ben benieuwd hoe mooi hij gaat worden. Later meer hier over.
Ik ga genieten van een lekkere avond op de bank. Kus...