Over de begravenis van Squilliam, uileballen, rollebollen en nog zoveel meer!

Het is Springbreak, dus Gerwin had een paar dagen vrij genomen om wat leuks te doen. Eerst hebben we project-rode-kast getackeld. Hij is nu wit en komt bij ons op de slaapkamer te staan. Daarna zijn we op zoek gegaan om op de plek van de kast een knutseltafel voor de kinderen neer te zetten. En we zijn geslaagd. Een witte lage tafel met kinder boerenstoeltjes bij de antiekzaak.
Maandag zijn we naar de grotten geweest. Niet de grootste die ik ooit gezien heb, maar wel een van de mooiere.
En dinsdag kwam Giel met zijn padden naar me toe. Die ene was nog wat moe, want die bewoog niet zoveel. Na een nadere inspectie, bleek ie helemaal niks meer te doen. En we hadden hem net een naam gegeven! Hendrik en Hendrika hadden al heel lang een naam, maar die andere twee hadden we net Squidward en Squilliam genoemd! ( uit Spongebob, Octo en zijn vervelende neef, waarvan ik de naam niet weet in NL). Giel heeft een mooie tekening op de doos geplakt en we hebben hem in de tuin begraven. Gelukkig komt het paddeseizoen er weer aan, dus we zullen er vast wel weer een vinden.


Rust zacht Squilliam

Daarna zijn we op zoek gegaan naar zomerschoenen voor de dames. Dat is nog een hele toer. Ze zullen ze voornamelijk op school aan hebben, want ik ben een groots Teva-fan. Maar om de juffen een break te geven, liever geen veters. Maar de schoenen zijn hier zo verschikkelijk. Het enig wat ik leuk vond waren de converse (ook een groots fan van). Maar een ieder die ooit een paar heeft bezeten (of nog erger, de kids), ze zijn een nachtmerrie om aan te krijgen. Totdat ik een leuk paar lage met nepveters voor Fien vond. Maar geen voor Diet. En om ze nu hetzelfde paar te kopen. Men denkt hier al dat het een tweeling is. Gelukkig vond Gerwin nog een paar Glitzy Pets Shoes. De naam zegt het al. Dus ik moest ook even slikken, toen ik alle glitter zag. Maar ze hadden ook funky kleurtjes en verder hetzelfde model als Fien. En met een stoere spijkerbroek/rok, best wel leuk. En Diet is niet het type popperig (of heb ik daar gewoon een hekel aan?), dus zolang ik er geen snoezig jurkje boven hang, is er niets aan de hand.


Diets schoenen


En die van Fien

En toen lekker gewandeld bij een oude indianen nederzetting. Daar heb ik mijn allereerste uilebal gevonden. En mijn tweede, derde, vierde, vijfde, zesde, zevende, etc. Het lag er bezaait. We hebben ze allemaal mee naar huis genomen. Al aardig wat botjes gevonden, maar we zijn nog lang niet uitgepluist.




En we hebben heerlijk van de grafheuvel gerold. Terwijl Gerwin aan het filmen was, daagde hij mij uit om ook te gaan. Wat een lol. Net zo leuk als met de slee naar beneden! Het filmmateriaal houden we voor ons zelf, dat is wat onelegant, zal ik maar zeggen, ha ha!


Giel en Fien rollebollen naar benee..

Moederleed...

Giel is naar de tandarts geweest. Zijn eerste kies is er uit. 4 April is nummer twee aan de beurt. Hij begon heel dapper. Lachen, grapjes. Maar toen kwam de tandarts met de spuitjes om de tand te verdoven. En toen was er niets meer grappigs aan. En mijn buik deed zeer. Ik heb er zelf zooo´n hekel aan (wie niet?). En toen moest de tand er nog uit. Toen Giel een staaltje dramakoning liet zien moest Dr TeDuits (ja, nederlandse roots, spreekt men hier uit als Tie Daits.) hem even vermanend toespreken. Maar de lieve man was ervaren. En werkte heel snel! En Giel kreeg zijn kies mee in een blauw schatkistje. En nu heeft hij een dingetje om zijn andere kies om ruimte te houden voor de grote-mensen-kies!
Ik vind hem dapper, onze Giel, want ik kon ook wel janken, zo zielig vond ik het voor hem. Maar Giel is nu weer blij. Hij vind het leuk dat hij er nu ook 'eindelijk' een tand uit heeft. Hij heeft hem gister mee genomen naar school. En hij vind het fijn dat de tand niet meer pijn doet. Hij eet in een keer ook weer een stuk beter. Toeval?

Edit 12.33 uur:

Mijn huiswerk voor vanavond. Iets wat een belangrijke herinnering voor je is. Zie nu nog wel iets waar ik aan moet werken. Nog iets meer met de schaduwen spelen...

Daar ben ik weer...

En geen reden om je zorgen te maken. In tegendeel eigenlijk. We hebben een paar mooie voorjaarsdagen gehad en dan is het ongelooflijk hoe mijn energie weer terug komt. Een zonnetje en tadaaa, Ester is er (bijna) weer! Ik geloof dat ik toch maar naar een zonnig land moet verhuizen! Ik sleep me door de winter en nu begint de schoonmaakwoede op te borrelen. Mag ook wel eens, moet ik zeggen.
En waarom ik er niet was? Geen reden. Zomaar. Even geen zin. Niet dat er niet genoeg gebeurd is.
10 Minuten gesprek van Giel. Hij doet het super. Met de zomer denken ze dat hij helemaal bij is. En schrijven doet hij geweldig. We krijgen dan ook regelmatig een briefje. Zo lief..
Fien die, nadat ik haar nieuwe elastiekjes had gegeven, vond dat ik haar Best Friend was. Ik meesmuilend Ja, nu wel weer! Krijg ik als antwoord: What?? You're doing a great job! Wijsneus! Maar wel mijn wijsneus.
En Diet die ook steeds meer engels praat. Please, sit down, shut up, thank you, more, monkey, love you, poopiebutt.
En dan in NL, waar zoveel gebeurt. Oma-oma, die is overleden. En twee schone zussen zwanger. En je bent er niet bij. Dat is jammer. Gelukkig komen we gauw weer die kant op. Gerwin is benieuwd hoe ik het ga vinden. Hij had de laatste keer weinig gevoel bij Nederland. Ik weet het niet. Maar het lijkt mij sterk, dat ik het niet geweldig ga vinden. Misschien een beetje druk. Maar ook weer zo lekker bekend. Lekker brood, lekkere kaas, Hattem, Hema..., dat soort dingen. Ik kom nog tijd te kort, dat weet ik wel.
En hier gaat het lekker met mijn teken cursus. Als deze is afgelopen, ga ik weer op zoek naar een nieuwe.
Mensen beginnen eindelijk wat tegen mij te praten. Is het mijn nieuwe kapsel? (Voor amerikaanse mama's wel heel erg hip) Of is het mijn knalgele ribrokje, waar iedereen wel naar moet staren? Volgens mij weet iedereen inmiddels dat ik de mama van Giel ben.
En volgende maand ga ik bij Giel in de klas vrijwilligerswerk doen. Een uurtje de kinderen helpen, met wat ze op dat moment maar aan het doen zijn. Giel vind het super en mij lijkt het ook erg leuk.
Zo... weer een beetje bij gepraat. En het verhaal achter de foto? Een drie kwartier, voordat we weg moesten naar het 10 minuten gesprek (en Gerwin zat in CA), besloten de dames om zich op te maken. Dus mochten ze nog even in bad om schoon geschrobt te worden, wat niet helemaal lukte, overigens...

Surprise surprise...

De meteorologen hebben zich een paar graden vergist, dat resulteerde in niet een zeiknatte dag, maar in 15 cm sneeuw! Dat schopte mijn planning van meiden naar school brengen en Giel naar de tandarts behoorlijk in de war. Ik had de wekker lekker laat gezet, en nu moest ik ineens haasten, want het is glad, dus meer reistijd! Ik was nog net op tijd bij de tandarts. Giel moet binnenkort behoorlijk wat ondergaan. Twee kiezen eruit en een gaatje vullen. Maar eerst weer aan de antibiotica, want hij heeft inmiddels al weer twee ontstoken kiezen. Niets van gemerkt, want hij klaagt niet. En vandaag deed hij het ook goed. Maar ze hebben het druk. Hij kan pas 4 april. Maar we staan op de lijst voor als er iemand uitvalt. Met spoed. Hopelijk gaat dat snel gebeuren!
Oh, en de auto heb ik gister ook voor niets laten wassen. Hij ziet er nu al niet meer uit!

Zo...

Mijn auto is weer schoon. Dat heb ik niet zelf gedaan, hoor. Hij was te vies, en te groot en te koud om buiten te gaan schrobben. Maar ik ben niet minder blij met het resultaat. (Hieronder staat niet MIJN auto, ik heb niet zo'n mooi strandje om hem te parkeren.)



Kan ik endelijk weer instappen zonder vieze handen te krijgen. En nu maar hopen dat er niet meer gestrooid hoeft te worden, dan blijft ie ook nog even zo.
Gerwin zit in Californie. 20°C en zonnig. Bah! Maar ik ben ook best blij met mijn 5°C en waterige zonnetje. Je moet het tenslotte doen met wat je hebt.

Uit de oude doos...

Gerwin heeft een externe computer gekocht om eindelijk eens alle foto´s e.d op te kunnen slaan. Daarbij stuitte ik op een paar oude filmpjes, die ik al heel lang niet meer had gezien. Waaronder deze. Ik was vergeten hoe hoog Giel zijn stemmetje ook al weer was. Terwijl ik daar toch best wel eens een opmerking over kreeg. De stem is inmiddels verbeterd. De relatie met zus Fien daarintegen is af en toe minder vreedzaam.



Verder gaat hier alles zijn gangetje. Ik merk dat ik de sneeuw nu toch ook een beetje zat begin te worden. Maar helaas, ze voorspellen nog wel een paar buien deze week. Het is nu overdag wel een paar graden boven nul, dus de sneeuw is bijna weg, maar, alsjeblieft, laat het voorjaar maar komen!

De Dag

De dag is gister zo maar aan mij voorbij gegaan. Een dag waarop Giel alweer ietsje beter was en we ´samen´ huiswerk hebben gemaakt voor mijn tekenles. Ik een knoflook en Giel een banaan.
Een dag waarop ik een briefje op de slaapkamer deur geplakt vond met daarop: I love Dad, I love Mom, by Giel
En een dag waar Diet aan mij liet weten dat ze een nieuwe zinnetje heeft geleerd. I love you! Met daarbij behorende knuffel. En dat niet één keer. Ik zou bijna zeggen tot vervelends toe. Maar dat kan niet. Je kunt nooit te vaak horen dat ze van je houden.
En vandaag kreeg ik een sms-je van Gerwin. Of ik wel wist wat voor het dag het gister was.
Gister was het precies een jaar geleden dat we in het vliegtuig zijn gestapt, op naar ons avontuur in de USA. En deze mijlpaal is zomaar langs mij heen gegaan.
Ik vind hen niet erg. Het betekent dat ik niet bezig ben met niet of wel willen blijven. We beleven ons avontuur. Hier en nu. En als het voorbij is, zien we wel verder. Maar een jaar is al best veul. In principe zit éénderde er al op. Hebben we wel genoeg tijd om alles te beleven?

Ach en wee..

Opa en oma zijn weer weg. Wonderbaarlijk hoe ze het zo weer op pakken met ze. En nu ze weg zijn is het ook weer goed.
Maar nu ligt Giel ziek op bed. Toen ik hem gister ophaalde van school, was hij helemaal wit, met wallen. Eerst dacht ik dat het de nasleep van het weekend was. We zijn twee dagen naar Wisconsin Dells geweest. Een dorp met allemaal zwemparadijsen. We hebben een nacht in het hotel geslapen en twee dagen lang in het zwembad liggen weken. Diet was eerst nog niet zo happy. Sputters! Bah!! Maar de tweede dag werd ze driest. Mochten we haar handje niet eens meer vast houden!
Ik ben vrijdag avond nog terug gereden naar Madison voor mijn eerste tekenles. Erg leuk en ontspannend.
En nu ligt Giel dus op bed met koorts. Zo rustig heb ik hem in tijden niet gezien. Ik zal hem lekker verwennen vandaag.
We hebben Giel gister nog wel op gegeven voor zwemles. Hij vind het zo leuk. En als hij zich straks goed kan redden alleen, dan kunnen we wat makkelijker een plas opzoeken dit zomer.
Maar nu ga ik even bij mijn lieve zoon kijken. Misschien heeft hij nog wat nodig. Fruit, drinken, een dikke knuffel..