Moederleed...

Giel is naar de tandarts geweest. Zijn eerste kies is er uit. 4 April is nummer twee aan de beurt. Hij begon heel dapper. Lachen, grapjes. Maar toen kwam de tandarts met de spuitjes om de tand te verdoven. En toen was er niets meer grappigs aan. En mijn buik deed zeer. Ik heb er zelf zooo´n hekel aan (wie niet?). En toen moest de tand er nog uit. Toen Giel een staaltje dramakoning liet zien moest Dr TeDuits (ja, nederlandse roots, spreekt men hier uit als Tie Daits.) hem even vermanend toespreken. Maar de lieve man was ervaren. En werkte heel snel! En Giel kreeg zijn kies mee in een blauw schatkistje. En nu heeft hij een dingetje om zijn andere kies om ruimte te houden voor de grote-mensen-kies!
Ik vind hem dapper, onze Giel, want ik kon ook wel janken, zo zielig vond ik het voor hem. Maar Giel is nu weer blij. Hij vind het leuk dat hij er nu ook 'eindelijk' een tand uit heeft. Hij heeft hem gister mee genomen naar school. En hij vind het fijn dat de tand niet meer pijn doet. Hij eet in een keer ook weer een stuk beter. Toeval?

Edit 12.33 uur:

Mijn huiswerk voor vanavond. Iets wat een belangrijke herinnering voor je is. Zie nu nog wel iets waar ik aan moet werken. Nog iets meer met de schaduwen spelen...