Daar ben ik weer...

En geen reden om je zorgen te maken. In tegendeel eigenlijk. We hebben een paar mooie voorjaarsdagen gehad en dan is het ongelooflijk hoe mijn energie weer terug komt. Een zonnetje en tadaaa, Ester is er (bijna) weer! Ik geloof dat ik toch maar naar een zonnig land moet verhuizen! Ik sleep me door de winter en nu begint de schoonmaakwoede op te borrelen. Mag ook wel eens, moet ik zeggen.
En waarom ik er niet was? Geen reden. Zomaar. Even geen zin. Niet dat er niet genoeg gebeurd is.
10 Minuten gesprek van Giel. Hij doet het super. Met de zomer denken ze dat hij helemaal bij is. En schrijven doet hij geweldig. We krijgen dan ook regelmatig een briefje. Zo lief..
Fien die, nadat ik haar nieuwe elastiekjes had gegeven, vond dat ik haar Best Friend was. Ik meesmuilend Ja, nu wel weer! Krijg ik als antwoord: What?? You're doing a great job! Wijsneus! Maar wel mijn wijsneus.
En Diet die ook steeds meer engels praat. Please, sit down, shut up, thank you, more, monkey, love you, poopiebutt.
En dan in NL, waar zoveel gebeurt. Oma-oma, die is overleden. En twee schone zussen zwanger. En je bent er niet bij. Dat is jammer. Gelukkig komen we gauw weer die kant op. Gerwin is benieuwd hoe ik het ga vinden. Hij had de laatste keer weinig gevoel bij Nederland. Ik weet het niet. Maar het lijkt mij sterk, dat ik het niet geweldig ga vinden. Misschien een beetje druk. Maar ook weer zo lekker bekend. Lekker brood, lekkere kaas, Hattem, Hema..., dat soort dingen. Ik kom nog tijd te kort, dat weet ik wel.
En hier gaat het lekker met mijn teken cursus. Als deze is afgelopen, ga ik weer op zoek naar een nieuwe.
Mensen beginnen eindelijk wat tegen mij te praten. Is het mijn nieuwe kapsel? (Voor amerikaanse mama's wel heel erg hip) Of is het mijn knalgele ribrokje, waar iedereen wel naar moet staren? Volgens mij weet iedereen inmiddels dat ik de mama van Giel ben.
En volgende maand ga ik bij Giel in de klas vrijwilligerswerk doen. Een uurtje de kinderen helpen, met wat ze op dat moment maar aan het doen zijn. Giel vind het super en mij lijkt het ook erg leuk.
Zo... weer een beetje bij gepraat. En het verhaal achter de foto? Een drie kwartier, voordat we weg moesten naar het 10 minuten gesprek (en Gerwin zat in CA), besloten de dames om zich op te maken. Dus mochten ze nog even in bad om schoon geschrobt te worden, wat niet helemaal lukte, overigens...