Ach en wee..

Opa en oma zijn weer weg. Wonderbaarlijk hoe ze het zo weer op pakken met ze. En nu ze weg zijn is het ook weer goed.
Maar nu ligt Giel ziek op bed. Toen ik hem gister ophaalde van school, was hij helemaal wit, met wallen. Eerst dacht ik dat het de nasleep van het weekend was. We zijn twee dagen naar Wisconsin Dells geweest. Een dorp met allemaal zwemparadijsen. We hebben een nacht in het hotel geslapen en twee dagen lang in het zwembad liggen weken. Diet was eerst nog niet zo happy. Sputters! Bah!! Maar de tweede dag werd ze driest. Mochten we haar handje niet eens meer vast houden!
Ik ben vrijdag avond nog terug gereden naar Madison voor mijn eerste tekenles. Erg leuk en ontspannend.
En nu ligt Giel dus op bed met koorts. Zo rustig heb ik hem in tijden niet gezien. Ik zal hem lekker verwennen vandaag.
We hebben Giel gister nog wel op gegeven voor zwemles. Hij vind het zo leuk. En als hij zich straks goed kan redden alleen, dan kunnen we wat makkelijker een plas opzoeken dit zomer.
Maar nu ga ik even bij mijn lieve zoon kijken. Misschien heeft hij nog wat nodig. Fruit, drinken, een dikke knuffel..